1–BOB
Salom
1 Men — Iso Masihning quli boʻlgan Pavlusdan Rimdagi birodarlarimga salom! Men havoriylikka daʼvat etilganman, Xudoning Xushxabarini yoyish uchun tanlanganman. 2 Muqaddas bitiklarda yozilganday, Xudo bu Xushxabarni beraman deb, Oʻz paygʻambarlari orqali vaʼda bergan edi. 3 Bu Xushxabar Xudoning Oʻgʻli haqidadir. U jisman Dovud zurriyotidan kelib chiqqan edi. 4 Xudoning Oʻzi Rabbimiz Iso Masihni oʻlikdan tiriltirdi. Shu orqali Muqaddas Ruhning kuchiga toʻla boʻlgan Iso Masih Xudoning Oʻgʻli ekanligi isbotlandi . 5 Ana shu Iso Masih orqali Xudo menga inoyat koʻrsatib, havoriy boʻlish vazifasini berdi. Toki barcha xalqlar Xudoga ishonib, itoat etsinlar, shunda Iso Masihning nomi ulugʻlanadi. 6 Sizlar ham, oʻsha xalqlar qatori, Iso Masihga tegishli boʻlishga daʼvat etilgansizlar.
7 Men ushbu maktubimni sizlarga — Rimdagi birodarlarimga yozyapman. Xudo sizlarning hammangizni yaxshi koʻrib, Oʻzining aziz xalqi boʻlishga chorlagan. Otamiz Xudo va Rabbimiz Iso Masih sizlarga inoyat va tinchlik ato qilsin.
Pavlusning Rimga borish istagi
8 Avvalambor, Iso Masih sharofati ila barchangiz uchun Xudoyimga shukur qilaman, chunki butun dunyo sizlarning imoningiz haqida gapiryapti. 9 Xudoning Oʻgʻli haqidagi Xushxabarni yoyar ekanman, chin qalbimdan Xudoga xizmat qilaman. Xudo shohid, men doim sizlar uchun ibodat qilaman. 10 Ibodatlarimda, doim Xudodan: “Agar irodang boʻlsa, imkon ber, men borib, Rimdagi birodarlarimni koʻrib kelay”, deb soʻrayman. 11 Sizlarni rosa koʻrgim kelyapti, chunki sizlar bilan ruhiy inʼomlarni baham koʻrsam, deyman, shunda sizlar imonda yanada mustahkamroq boʻlardingiz. 12 Toʻgʻrirogʻi, koʻrishganimizda, bir–birimizning imonimizdan dalda olsak, deyman.
13 Birodarlar, bilib qoʻyinglar, men koʻp marta sizlarning oldingizga borishni rejalashtirgandim, ammo hech yoʻl ochilmadi. Boshqa xalqlar orasida Xushxabarni aytib, yaxshi natijalarga erishdim. Rimda ham shunday natijalarga erishishni istayman. 14 Mening burchim madaniyatliyu madaniyatsizlarga , ziyoliyu savodsizlarga Xushxabarni aytishdan iborat. 15 Shuning uchun men sizlarga, yaʼni Rimdagilarga ham Xushxabarni aytishga intizorman.
16 Men Xushxabardan or qilmayman, chunki Xudoning kuch–qudrati boʻlgan bu Xushxabar orqali unga ishonganlarning hammasi qutqariladi. Ishonadiganlar yahudiymi, gʻayriyahudiymi , farqi yoʻq! 17 Bu Xushxabarda oshkor qilinganki, Xudo insonlarni imon orqali, ha, faqatgina imon orqali oqlaydi , chunki Muqaddas bitiklarda: “Solih inson imon tufayli hayotga ega boʻladi” , deb yozilgan.
Insoniyatning gunohkorligi
18 Barcha fosiqligu adolatsizlik ustiga samodan Xudoning qahri yogʻiladi, chunki insonlar oʻz adolatsizliklari bilan haqiqatga toʻsqinlik qilyaptilar. 19 Xudo haqida nimaiki bilish mumkin boʻlsa, ularga ravshandir, Xudoning Oʻzi ularga zohir etgan. 20 Borliq yaratilgandan beri Xudoning koʻrinmas xususiyatlari, yaʼni abadiy qudrati va ilohiyoti ochiq koʻrinib turibdi. Xudoning ijodiga qarab, Uning xususiyatlarini tushunib olsa boʻladi. Shunday ekan, ular: “Xudoni bilmaymiz”, deb bahona qilolmaydilar. 21 Ular Xudoni bilsalar–da, Uni ulugʻlamadilar, Unga shukur qilmadilar. Aksincha, bemaʼni oʻy–xayollarga berilib ketdilar, ularning nodon onglari zulmatga choʻkdi. 22 Ular oʻzlarini aqlli deb hisoblaydilar, aslida esa nodondirlar. 23 Ular mangu, ulugʻvor Xudoga emas, balki oʻtkinchi inson, qush, chorva, sudraluvchi jonivorlar suratidagi butlarga sajda qildilar.
24 Shuning uchun Xudo ularni oʻz yuraklaridagi chirkin ehtiroslari ogʻushida qoldirdi. Shu sababdan ular bir–birlari bilan behayo ishlar qiladilar. 25 Ular Xudoning haqiqatini yolgʻon bilan almashtirib, Yaratuvchiga emas, balki yaratilganga sajda qilib, xizmat qiladilar. Yaratuvchi Xudogagina to abad hamdlar boʻlsin! Omin.
26 Haqiqatni rad qilganlari uchun Xudo ularni oʻzlarining behayo ehtiroslariga topshirdi. Hatto ayollar ham tabiiy jinsiy munosabatni notabiiy munosabatga almashtirib, bir–birlari bilan jinsiy aloqa qildilar. 27 Xuddi shuningdek, erkaklar ham ayollar bilan boʻladigan tabiiy jinsiy munosabatdan voz kechib, bir–birlariga nisbatan shahvoniy hirs bilan yondilar. Erkaklar bir–birlari bilan behayo ishlar qilib, qilmishlariga yarasha jazo tortyaptilar.
28 Bu odamlar Xudoni tanib–bilishni rad qilganlari uchun, Xudo ularni buzuq xayollarga topshirib qoʻydi, oqibatda ular qilish mumkin boʻlmagan ishlarni qiladilar. 29 Ular har turli adolatsizlik, yomonlik, ochkoʻzlik va yovuzlikka toʻlib, hasadgoʻylik, qotillik, janjalkashlik, firibgarlik va badfeʼllikka mukkasidan ketgandirlar. 30 Ular gʻiybatchi boʻlib, odamlarning orqasidan gapiradilar. Xudodan nafratlanadilar. Ular surbet, takabbur, maqtanchoqdirlar. Ular yovuz ishlar qilishning har xil yoʻllarini topadilar, ota–onalariga itoat qilmaydilar. 31 Ular nodondirlar, ularga ishonib boʻlmaydi, ularda mehr–shafqat yoʻq. 32 Xudoning qonunida, shunday ishlarni qiladigan odamlar oʻlimga loyiq, deb aytilganini biladilar. Shunday boʻlsa–da, ular nafaqat bu ishlarni oʻzlari qiladilar, balki oʻshanday ishlarni qiluvchilarni qoʻllab–quvvatlaydilar.
1 Paul, a servant of Jesus Christ, called to be an apostle, separated unto the gospel of God, 2 (Which he had promised afore by his prophets in the holy scriptures,) 3 Concerning his Son Jesus Christ our Lord, which was made of the seed of David according to the flesh; 4 And declared to be the Son of God with power, according to the spirit of holiness, by the resurrection from the dead: 5 By whom we have received grace and apostleship, for obedience to the faith among all nations, for his name: 6 Among whom are ye also the called of Jesus Christ: 7 To all that be in Rome, beloved of God, called to be saints: Grace to you and peace from God our Father, and the Lord Jesus Christ.
8 First, I thank my God through Jesus Christ for you all, that your faith is spoken of throughout the whole world. 9 For God is my witness, whom I serve with my spirit in the gospel of his Son, that without ceasing I make mention of you always in my prayers; 10 Making request, if by any means now at length I might have a prosperous journey by the will of God to come unto you. 11 For I long to see you, that I may impart unto you some spiritual gift, to the end ye may be established; 12 That is, that I may be comforted together with you by the mutual faith both of you and me. 13 Now I would not have you ignorant, brethren, that oftentimes I purposed to come unto you, (but was let hitherto,) that I might have some fruit among you also, even as among other Gentiles. 14 I am debtor both to the Greeks, and to the Barbarians; both to the wise, and to the unwise. 15 So, as much as in me is, I am ready to preach the gospel to you that are at Rome also. 16 For I am not ashamed of the gospel of Christ: for it is the power of God unto salvation to every one that believeth; to the Jew first, and also to the Greek. 17 For therein is the righteousness of God revealed from faith to faith: as it is written, The just shall live by faith.
18 For the wrath of God is revealed from heaven against all ungodliness and unrighteousness of men, who hold the truth in unrighteousness; 19 Because that which may be known of God is manifest in them; for God hath shewed it unto them. 20 For the invisible things of him from the creation of the world are clearly seen, being understood by the things that are made, even his eternal power and Godhead; so that they are without excuse: 21 Because that, when they knew God, they glorified him not as God, neither were thankful; but became vain in their imaginations, and their foolish heart was darkened. 22 Professing themselves to be wise, they became fools, 23 And changed the glory of the uncorruptible God into an image made like to corruptible man, and to birds, and fourfooted beasts, and creeping things.
24 Wherefore God also gave them up to uncleanness through the lusts of their own hearts, to dishonour their own bodies between themselves: 25 Who changed the truth of God into a lie, and worshipped and served the creature more than the Creator, who is blessed for ever. Amen. 26 For this cause God gave them up unto vile affections: for even their women did change the natural use into that which is against nature: 27 And likewise also the men, leaving the natural use of the woman, burned in their lust one toward another; men with men working that which is unseemly, and receiving in themselves that recompence of their error which was meet. 28 And even as they did not like to retain God in their knowledge, God gave them over to a reprobate mind, to do those things which are not convenient; 29 Being filled with all unrighteousness, fornication, wickedness, covetousness, maliciousness; full of envy, murder, debate, deceit, malignity; whisperers, 30 Backbiters, haters of God, despiteful, proud, boasters, inventors of evil things, disobedient to parents, 31 Without understanding, covenantbreakers, without natural affection, implacable, unmerciful: 32 Who knowing the judgment of God, that they which commit such things are worthy of death, not only do the same, but have pleasure in them that do them.