2–BOB
Jamoatdagi yoshu qarilarga va qullarga nasihatlar
1 Titus, sen sogʻlom taʼlimot asosida nasihat qil. 2 Yoshi katta erkaklarga ayt: ular mayxoʻrlikka berilmagan, hurmatga sazovor, vazmin, imonda mustahkam, mehribon va sabr–toqatli boʻlsinlar.
3 Yoshi katta ayollarga ham tayinla, ular sharafli hayot kechirsinlar. Gʻiybat qilmasinlar, mayxoʻrlikka ruju qoʻymasinlar. Har qanday xayrli ishda ibrat koʻrsatib, 4 kelinlarga pand–nasihat qilsinlar, ularga oʻz erlari va farzandlarini sevishni, 5 vazmin, iffatli, roʻzgʻorga jonkuyar, mehribon, erlariga boʻysunadigan boʻlishni oʻrgatsinlar. Shunda hech kim Xudoning kalomini yomonlamaydi.
6 Yigitlarni ham bosiq boʻlishga undagin. 7 Har bir ishda yurish–turishing bilan oʻzing ularga oʻrnak boʻlgin. Taʼlim berganingda samimiy va jiddiy boʻl. 8 Toʻgʻri taʼlim bergin, shunda tanqidning oldini olgan boʻlasan va raqiblarimiz biz haqimizda yomon soʻz aytolmay, uyatga qoladilar.
9 Qullarga oʻrgat, ular doim oʻz xoʻjayinlariga itoat etib, ularni mamnun qilsinlar. Gap qaytarmasinlar, 10 oʻgʻrilik qilmasinlar, har qanday vaziyatda toʻgʻri yoʻl tutib, ishonchga sazovor boʻlsinlar. Shunda qullar xulq–atvori bilan najotkorimiz Xudo haqidagi taʼlimotning tengi yoʻq goʻzalligini namoyon etadilar.
11 Zero, Xudo butun insoniyatga najot yoʻlini ochib berib, Oʻz inoyatini koʻrsatdi. 12-13 Bu inoyat orqali Xudo bizga shuni oʻrgatadiki, biz xudosiz hayotdan va dunyoviy orzu–ehtiroslardan voz kechishimiz kerak. Axir, bizning ajoyib umidimiz bor: biz najotkorimiz Iso Masihning kelishiga va buyuk Xudoning ulugʻvorligini koʻrishga umid bogʻlaganmiz. Masihning kelishini kutar ekanmiz, bu oʻtkinchi hayotimizda nafsni tiyishimiz, toʻgʻri va taqvodor hayot kechirishimiz lozim. 14 Axir, Iso Masih bizni barcha illatlarimizdan xalos qilish uchun Oʻz jonini fido qildi. U bizni poklab, Oʻziga tegishli boʻlgan, yaxshilik qilishga bagʻishlangan aziz bir xalq qildi.
15 Aytganlarimning hammasini sen jamoatdagilarga oʻrgat. Xudo bergan hokimiyat bilan ularga nasihat qil, tanbeh ber. Seni birontasi kamsitishiga yoʻl qoʻyma.
1 But speak thou the things which become sound doctrine: 2 That the aged men be sober, grave, temperate, sound in faith, in charity, in patience. 3 The aged women likewise, that they be in behaviour as becometh holiness, not false accusers, not given to much wine, teachers of good things; 4 That they may teach the young women to be sober, to love their husbands, to love their children, 5 To be discreet, chaste, keepers at home, good, obedient to their own husbands, that the word of God be not blasphemed. 6 Young men likewise exhort to be sober minded. 7 In all things shewing thyself a pattern of good works: in doctrine shewing uncorruptness, gravity, sincerity, 8 Sound speech, that cannot be condemned; that he that is of the contrary part may be ashamed, having no evil thing to say of you. 9 Exhort servants to be obedient unto their own masters, and to please them well in all things ; not answering again; 10 Not purloining, but shewing all good fidelity; that they may adorn the doctrine of God our Saviour in all things. 11 For the grace of God that bringeth salvation hath appeared to all men, 12 Teaching us that, denying ungodliness and worldly lusts, we should live soberly, righteously, and godly, in this present world; 13 Looking for that blessed hope, and the glorious appearing of the great God and our Saviour Jesus Christ; 14 Who gave himself for us, that he might redeem us from all iniquity, and purify unto himself a peculiar people, zealous of good works. 15 These things speak, and exhort, and rebuke with all authority. Let no man despise thee.
