4–BOB
Xudo Oʻz xalqiga vaʼda qilgan farogʻat
1 Xudoning farogʻat diyoriga kirish haqidagi vaʼdasi hanuz kuchda qolgan. Shuning uchun ehtiyot boʻlaylik, tagʻin vaʼda qilingan farogʻat diyoriga kirishga nomunosib boʻlib qolmaylik. 2 Axir, farogʻat diyori haqidagi Xushxabar Isroil xalqiga sahroda eʼlon qilinganday, bizga ham eʼlon qilindi. Ammo ular bu xabarni eshitsalar ham, uning qadriga yetmadilar. Ular bizga oʻxshab, bu xabarni eshitdilar, ammo unga ishonmadilar. 3 Biz ishonganimiz uchun farogʻat diyoriga kiramiz. Ishonmaganlar haqida esa Xudo shunday degandi:

“Shuning uchun gʻazablanib, ont ichdim:
«Ular farogʻat diyorimga kirmaydi.»”

Holbuki, Xudo farogʻat diyorini dunyoni yaratgandayoq tayyorlab qoʻygan. 4 Chunki yaratilishning yettinchi kuni haqida Muqaddas bitiklarda shunday deyilgan:

“Yettinchi kuni Xudo hamma ishlarini bitirib, dam oldi.”

Ammo baʼzi odamlar Xudoning farogʻat diyoriga kirmadilar. 5 Yuqoridagi parchada aytilganday:

“Ular farogʻat diyorimga kirmaydi.”

6 Bundan anglashiladiki, farogʻat haqidagi Xushxabarni birinchi boʻlib eshitganlar oʻz itoatsizligi uchun farogʻat diyoriga kirmagan edilar. Ammo baʼzi kishilarga u yerga kirish uchun imkoniyat bor. 7 Xudo oʻsha kishilarni koʻzda tutib, “bugun” deb atalgan yana bir kunni tayin qildi. Koʻp yillardan keyin bu kun haqida U Dovud orqali gapirdi. Xudoning bu gapini men oldin ham aytib oʻtganman :

“Qaniydi, bugun Mening ovozimga quloq solsangiz!
Tosh yurak boʻlmanglar!”

8 Agar Yoshua Isroil xalqini farogʻatga erishtirganda edi, oʻshandan keyin Xudo boshqa bir kun haqida gapirmagan boʻlardi. 9 Xullas, Xudoning xalqini Shabbat kuniga oʻxshagan farogʻat kutmoqda. 10 Xudoning farogʻat diyoriga kirganlar, Xudo kabi oʻz ishlaridan dam oladilar, chunki Xudo ham dunyoni yaratib boʻlgandan keyin dam olgan edi. 11 Shunday ekan, farogʻat diyoriga kirishga jon kuydiraylik. Aks holda, biz ham Isroil xalqiday itoatsizlik qilib, farogʻatdan bebahra qolamiz.
Xudo kalomining taʼsirchanligi
12 Xudoning kalomi jonli va taʼsirli, har qanday dudama qilichdan oʻtkirroqdir. U jon bilan ruhni, boʻgʻinlar bilan ilikni ajratgudek suqilib kiradi. Xudoning kalomi xayolu yurakning niyatlarini fosh etadi. 13 Butun borliq Xudoning koʻzi oldida yap–yalangʻoch va ochiqdir. Hech kim va hech narsa Undan pinhon emas. Biz Unga hisob beramiz!
Ulugʻ Oliy ruhoniyimiz Iso
14 Shunday ekan, oʻzimiz eʼtirof etgan eʼtiqodimizni mahkam tutaylik! Zotan, bizning ulugʻ Oliy ruhoniyimiz bor. Xudoning samodagi huzuriga kirib borgan bu Oliy ruhoniyimiz Xudoning Oʻgʻli Isodir. 15 U ojizliklarimizga hamdard boʻla oladi. Axir, U biz kabi har tomonlama sinalgan, lekin bizga oʻxshab gunoh qilmagan. 16 Kelinglar, inoyatli Xudoyimizning taxtiga jasorat bilan yaqinlashaylik. Shunda U bizga marhamat koʻrsatadi, Uning inoyati zarur vaqtda bizga yordam beradi.
1 Let us therefore fear, lest, a promise being left us of entering into his rest, any of you should seem to come short of it. 2 For unto us was the gospel preached, as well as unto them: but the word preached did not profit them, not being mixed with faith in them that heard it . 3 For we which have believed do enter into rest, as he said, As I have sworn in my wrath, if they shall enter into my rest: although the works were finished from the foundation of the world. 4 For he spake in a certain place of the seventh day on this wise, And God did rest the seventh day from all his works. 5 And in this place again, If they shall enter into my rest. 6 Seeing therefore it remaineth that some must enter therein, and they to whom it was first preached entered not in because of unbelief: 7 Again, he limiteth a certain day, saying in David, To day, after so long a time; as it is said, To day if ye will hear his voice, harden not your hearts. 8 For if Jesus had given them rest, then would he not afterward have spoken of another day. 9 There remaineth therefore a rest to the people of God. 10 For he that is entered into his rest, he also hath ceased from his own works, as God did from his. 11 Let us labour therefore to enter into that rest, lest any man fall after the same example of unbelief. 12 For the word of God is quick, and powerful, and sharper than any twoedged sword, piercing even to the dividing asunder of soul and spirit, and of the joints and marrow, and is a discerner of the thoughts and intents of the heart. 13 Neither is there any creature that is not manifest in his sight: but all things are naked and opened unto the eyes of him with whom we have to do. 14 Seeing then that we have a great high priest, that is passed into the heavens, Jesus the Son of God, let us hold fast our profession. 15 For we have not an high priest which cannot be touched with the feeling of our infirmities; but was in all points tempted like as we are, yet without sin. 16 Let us therefore come boldly unto the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need.