5–BOB
Elifaz gapida davom etadi
1 Qani, Ayub, hozir chaqirib koʻr–chi,
Kim senga javob berar ekan?
Qaysi farishta senga yordamga kelar ekan?
2 Ranj–alam nodonni halok qiladi,
Hasad soddani oʻldiradi.
3 Nodonlarning ildiz otib, koʻkarganini koʻrdim,
Birdaniga ularning uylarini laʼnatladim.
4 Ularning farzandlari xavfdan uzoq boʻlmaydi.
Hukm paytida ularni ezadilar,
Lekin hech kim ularni himoya qilmaydi.
5 Nodonlar yetishtirgan hosilni och qolganlar yeb qoʻyadi,
Hatto tikanlar bilan oʻralganlarini ham olib qoʻyadi.
Nodonlarning boyligini chanqaganlar yutib yuboradi.
6 Axir, qaygʻu yerdan unib chiqmaydi–ku,
Gʻam–tashvish dalada oʻsmaydi–ku!
7 Alangadan uchqun sakrab chiqqani kabi,
Inson ham oʻzi uchun muammo keltirib chiqaradi.
8 Men Xudoga intilgan boʻlar edim,
Oʻz arzimni Xudoga aytgan boʻlardim.
9 U shunday buyuk ishlar qiladiki,
Ularga insonning aqli yetmaydi.
Xudo koʻrsatgan moʻjizalarning son–sanogʻi yoʻq.
10 U yer yuziga yomgʻir yogʻdiradi,
Dalalarni sugʻoradi.
11 Xor boʻlganlarni koʻtaradi,
Qaygʻuga toʻlganlarni shodlikka toʻldiradi.
12 U ayyorlarning rejalarini puchga chiqaradi,
Shunda ularning qoʻlidan hech narsa kelmaydi.
13 U donolarni oʻzlarining ayyorligi orqali tutib oladi,
Egrilarning niyatlarini puchga chiqaradi.
14 Kunduz kuni ham ular zulmatda qolishadi,
Yop–yorugʻ kunda ham paypaslanib yurishadi.
15 Lekin Xudo faqirlarni egrilarning achchiq soʻzlaridan,
Zolimlarning changalidan qutqaradi.
16 Shu bois kambagʻallarning umidi bor,
Nohaqlikning esa ogʻzi yopiladi.
17 Xudoning pand–nasihatini olganlar qanday baxtlidir,
Shuning uchun Qodir Xudoning tanbehini rad qilmagin.
18 Xudo yaralaydi, ammo Oʻzi bogʻlab qoʻyadi.
Xudo uradi, lekin yana Oʻzi shifo beradi.
19 U seni olti gʻam–tashvishdan qutqaradi,
Ha, yetti qaygʻu–alam senga yaqinlashmaydi.
20 Qurgʻoqchilik paytida Xudo seni oʻlimdan,
Urush paytida esa qilichdan saqlaydi.
21 Xudo seni zaharli tillardan himoya qiladi,
Halokat kelganda sen qoʻrquvga tushib qolmaysan.
22 Vayronayu qurgʻoqchilik ustidan kuladigan boʻlasan,
Yer yuzidagi yovvoyi hayvonlardan qoʻrqmaydigan boʻlasan.
23 Yer haydaganingda dalangda toshlar boʻlmaydi,
Yovvoyi hayvonlar senga hujum qilmaydi.
24 Uying bexatar ekanligini bilasan,
Podalaringni tekshirganingda hammasi oʻz joyida boʻladi.
25 Farzandlaring koʻp boʻladi,
Avloding daladagi maysaday koʻpayadi.
26 Sen bevaqt qabrga kirmaysan,
Oʻz vaqtida yigʻilgan bugʻdoy doniday boʻlasan.
27 Bularning hammasi toʻgʻri,
Oʻz tajribamizdan bilamiz.
Endi nasihatlarimizga quloq sol,
Ularni qabul qil.”
1 Call now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn? 2 For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one. 3 I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation. 4 His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them . 5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.
6 Although affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground; 7 Yet man is born unto trouble, as the sparks fly upward. 8 I would seek unto God, and unto God would I commit my cause: 9 Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number: 10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields: 11 To set up on high those that be low; that those which mourn may be exalted to safety. 12 He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise. 13 He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong. 14 They meet with darkness in the daytime, and grope in the noonday as in the night. 15 But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty. 16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty: 18 For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole. 19 He shall deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee. 20 In famine he shall redeem thee from death: and in war from the power of the sword. 21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh. 22 At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth. 23 For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee. 24 And thou shalt know that thy tabernacle shall be in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin. 25 Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth. 26 Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in his season. 27 Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.
