1–BOB
1 Quyidagilar Obodiyoning bashoratidir.
Egamiz Edom xalqini jazolaydi
Egamiz barcha xalqlarga jarchi yubordi,
Bizga shunday xabar yetib keldi:
“Tayyorlaninglar! Qani, kelinglar,
Edomga qarshi urushga boraylik!”
Edom xalqi haqida Egamiz Rabbiy quyidagilarni aytmoqda:
2 “Ey Edom xalqi, xalqlarning orasida
Men eng arzimasi qilib qoʻyaman sizni,
Hamma sizlardan nafratlanadi.
3 Takabburligingiz sizlarni aldadi.
Qoyadagi qoʻrgʻondir poytaxtingiz,
Baland tepalikdadir uylaringiz,
Shuning uchun aytasiz oʻzingizcha:
«Kim bizlarni tushira olar yerga?!»
4 Burgutday baland parvoz qilsangiz ham,
Iningiz yulduzlar orasida boʻlsa ham,
Sizlarni u yerdan tortib tushiraman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
5 Uyingizga oʻgʻri tushsa,
Kechasi bosqinchilar kelsa,
Faqat xohlagan narsasini oladi–ku!
Bogʻingizda uzum tergan odamlar
Bir–ikki bosh boʻlsa–da, uzum qoldiradi–ku!
Dushmanlaringiz esa sizni tamoman yoʻq qiladi!
6 Ey Esovning avlodi — Edom,
Yovlar hamma narsangizni talon–taroj qilishar,
Qadrli buyumlaringizni topib, tortib olishar.
7 Barcha ittifoqchilaringiz sizga qarshi chiqib,
Sizni oʻz yurtingizdan haydab yuborar.
Tinchlik vaʼda qilib aldaydi ular,
Ammo sizlarni magʻlub qilarlar.
Sizlarga tuzoq qoʻyar noningizni yeganlar.
Sizlar esa buni bilmay qolasizlar.”
8 Egamiz shunday aytmoqda:
“Ey Edom xalqi, hukm qilinadigan kunda,
Men donishmandlaringni halok qilarman,
Esov togʻidagi aql–idroklilarin yoʻq qilarman.
9 Ey Temon shahri , jangchilaring dahshatga tushar,
Esov togʻidagi har bir inson yoʻq qilinar.
Edom xalqining jazolanishi sabablari
10 Sizlar qondoshingiz Yoqub avlodiga zulm qilib,
Ularni oʻldirdingiz.
Shu bois to abad sharmanda boʻlib,
Butunlay halok boʻlasiz.
11 Ularning boyliklarin begonalar olib ketgan kun
Sizlar bir chetda qarab turdingiz.
Yot xalqlar Quddus shahriga kirib ,
Shahar uchun qurʼa tashlaganlarida,
Sizlar ham ular kabi yovuz ishlar qildingiz.
12 Qondoshlaringizga kelgan baxtsizlikni koʻrib,
Xushnud boʻlmasligingiz kerak edi.
Yahudo xalqi xarob boʻlgan kun
Sevinmasligingiz kerak edi.
Boshlariga tushgan kulfatni koʻrib,
Mazax qilmasligingiz kerak edi.
13 Mening xalqimga falokat kelgan kuni
Shahar darvozalaridan kirmasligingiz kerak edi.
Yahudo xalqining boshiga falokat tushgan kuni,
Xushnud boʻlganlarga qoʻshilmasligingiz kerak edi.
Ularning boshiga falokat tushgan kuni,
Buyumlarini oʻljaga olmasligingiz kerak edi.
14 Qochib ketayotganlarni kutib chorrahalarda,
Pistirmalar qoʻymasligingiz kerak edi.
Oʻsha kulfat kuni tirik qolganlarni
Dushman qoʻliga bermasligingiz kerak edi.
Egamiz barcha xalqlarni jazolaydi
15 Men, Egangiz, barcha xalqlarni hukm qiladigan kun yaqinlashib qoldi.
Ey Edom xalqi! Nima qilgan boʻlsangiz boshqalarga,
Oʻzingiz ham tusharsiz oʻsha koʻyga,
Qilmishlaringiz qaytar oʻz boshingizga.
16 Ey Yahudo xalqi , muqaddas togʻimda
Gʻazab sharobin ichib boʻldingiz.
Shu singari, barcha xalqlar ham
Bu sharobdan toʻxtamasdan icharlar.
Hech qachon yer yuziga kelmagan kabi,
Ichib–ichib, yoʻq boʻlib ketarlar.
Isroil gʻalaba qiladi
17 Lekin Sion togʻida najot toparlar
Isroil xalqining omon qolganlari.
Bu togʻ muqaddas boʻlar.
Yoqub nasli haydab chiqarar yovlarini,
Uning mulkini tortib olganlarni
Va yana egallar oʻz yerlarini.
18 Yoqub avlodi boʻlar olovday,
Yusufning avlodi bir alangaday.
Esovning avlodi esa
Boʻlib qolar quruq poyaday.
Mening xalqim Isroil
Esovning avlodini yondirar,
Yondirib, ularni yoʻq qilar.
Esov avlodidan tirik qolmas hech biri.”
Zotan, bu soʻzlarni Egamiz aytdi.
19 Isroil xalqining Nagav choʻlida yashaydiganlari Esov togʻini egallab oladilar , Yahudo qir etaklarida yashaydiganlari esa Filistlarning yerlariga egalik qiladilar. Isroil xalqi Efrayim yerlarini va Samariya shahrini qoʻlga kiritadi, Benyamin avlodi esa Giladga egalik qiladi. 20 Shimoliy Isroildan asirlikka olib ketilganlar qaytib keladi. Ular shimoldagi Zorafat shahrigacha boʻlgan Finikiya yerlarini oladilar. Quddusdan Safaradga asirlikka olib ketilganlar esa Nagav choʻlidagi shaharlarni qoʻlga kiritadilar. 21 Gʻoliblar Sion togʻiga chiqadilar. Oʻsha yerda turib, Esov togʻi ustidan hukmronlik qiladilar. Egamizning Oʻzi Shoh boʻladi.
1 The vision of Obadiah. Thus saith the Lord GOD concerning Edom; We have heard a rumour from the LORD, and an ambassador is sent among the heathen, Arise ye, and let us rise up against her in battle. 2 Behold, I have made thee small among the heathen: thou art greatly despised.
3 ¶ The pride of thine heart hath deceived thee, thou that dwellest in the clefts of the rock, whose habitation is high; that saith in his heart, Who shall bring me down to the ground? 4 Though thou exalt thyself as the eagle, and though thou set thy nest among the stars, thence will I bring thee down, saith the LORD. 5 If thieves came to thee, if robbers by night, (how art thou cut off!) would they not have stolen till they had enough? if the grapegatherers came to thee, would they not leave some grapes? 6 How are the things of Esau searched out! how are his hidden things sought up! 7 All the men of thy confederacy have brought thee even to the border: the men that were at peace with thee have deceived thee, and prevailed against thee; they that eat thy bread have laid a wound under thee: there is none understanding in him. 8 Shall I not in that day, saith the LORD, even destroy the wise men out of Edom, and understanding out of the mount of Esau? 9 And thy mighty men , O Teman, shall be dismayed, to the end that every one of the mount of Esau may be cut off by slaughter.
10 ¶ For thy violence against thy brother Jacob shame shall cover thee, and thou shalt be cut off for ever. 11 In the day that thou stoodest on the other side, in the day that the strangers carried away captive his forces, and foreigners entered into his gates, and cast lots upon Jerusalem, even thou wast as one of them. 12 But thou shouldest not have looked on the day of thy brother in the day that he became a stranger; neither shouldest thou have rejoiced over the children of Judah in the day of their destruction; neither shouldest thou have spoken proudly in the day of distress. 13 Thou shouldest not have entered into the gate of my people in the day of their calamity; yea, thou shouldest not have looked on their affliction in the day of their calamity, nor have laid hands on their substance in the day of their calamity; 14 Neither shouldest thou have stood in the crossway, to cut off those of his that did escape; neither shouldest thou have delivered up those of his that did remain in the day of distress. 15 For the day of the LORD is near upon all the heathen: as thou hast done, it shall be done unto thee: thy reward shall return upon thine own head. 16 For as ye have drunk upon my holy mountain, so shall all the heathen drink continually, yea, they shall drink, and they shall swallow down, and they shall be as though they had not been.
17 ¶ But upon mount Zion shall be deliverance, and there shall be holiness; and the house of Jacob shall possess their possessions. 18 And the house of Jacob shall be a fire, and the house of Joseph a flame, and the house of Esau for stubble, and they shall kindle in them, and devour them; and there shall not be any remaining of the house of Esau; for the LORD hath spoken it . 19 And they of the south shall possess the mount of Esau; and they of the plain the Philistines: and they shall possess the fields of Ephraim, and the fields of Samaria: and Benjamin shall possess Gilead. 20 And the captivity of this host of the children of Israel shall possess that of the Canaanites, even unto Zarephath; and the captivity of Jerusalem, which is in Sepharad, shall possess the cities of the south. 21 And saviours shall come up on mount Zion to judge the mount of Esau; and the kingdom shall be the LORD’s.
