3–BOB
Qonunga amal qilish va Masihga ishonish haqida
1 Ey befahm Galatiyaliklar! Kim sizlarni sehrlab qoʻydi? Axir, Iso Masihning xochga mixlangani koʻz oʻngingizda aniq tasvir etilmaganmidi?! 2 Sizlardan faqatgina bir narsani soʻrab bilmoqchiman! Xoʻsh, sizlar Ruhni qanday qilib oldingizlar: qonunga amal qilish orqalimi yoki eshitganlaringizga ishonish orqalimi? 3 Sizlar shunchalik befahmmisizlar? Ruh qudrati bilan yangi hayot boshlagan ekansiz, endi uni oʻz insoniy kuchingiz bilan kamolga yetkazmoqchimisiz? 4 Tatib koʻrganlaringizning hammasi behuda ketdimi? Nahotki rostdan ham behuda ketgan boʻlsa?! 5 Xudo sizlarga Oʻz Ruhini ato etib, orangizda moʻjizalar yaratmoqda. Nima deb oʻylaysiz: U buni qonunga amal qilganingiz uchun qilyaptimi yoki eshitganlaringizga ishonganingiz uchunmi?!
6 Muqaddas bitiklarda Ibrohim haqida shunday yozilgan: “U Xudoga ishondi, mana shu ishonchi uchun Xudo uni solih deb bildi.” 7 Shundan bilinglarki, kim imonli boʻlsa, oʻsha inson Ibrohimning avlodi deb hisoblanadi. 8 Xudo dastavval Ibrohimga: “Barcha xalqlar sen orqali baraka topadilar” , deb Xushxabar keltirgan. Muqaddas bitiklardagi bu soʻzlar shuni koʻrsatadiki, Xudo gʻayriyahudiylarni imon orqali oqlaydi. 9 Shuning uchun kim imonli boʻlsa, Xudoga ishongan Ibrohim qatori Xudoning barakasidan bahramand boʻladi.
10 Qonunga amal qilish orqali Xudoni mamnun qilmoqchi boʻlganlarning hammasi laʼnat ostidadir. Axir, Muqaddas bitiklarda: “Qonun kitobidagi amrlarning hammasini toʻliq bajarmaganlar laʼnat ostidadir!” deb yozilgan–ku! 11 Shunday ekan, koʻrinib turibdiki, qonunga amal qilish bilan hech kim oʻzini Xudo oldida oqlay olmaydi, zotan, solih inson imon tufayli hayotga ega boʻladi . 12 Qonunni bajarish imonga asoslanmagan, qonunda faqatgina amrlarning hammasini bajarganlarga hayot vaʼda qilingan .
13 Masih esa bizni qonun laʼnatidan xalos qildi. U xochga mixlanganda bizning oʻrnimizga laʼnatlandi. Axir, Muqaddas bitiklarda: “Yogʻochga qoqilgan har bir kishi laʼnatidir” , deb yozilgan–ku! 14 Shu yoʻsin gʻayriyahudiylar ham Iso Masih orqali Xudoning Ibrohimga vaʼda qilgan barakalaridan bahramand boʻladilar, biz ham imon orqali Xudo vaʼda qilgan Ruhni olamiz.
Xudoning vaʼdasi va qonunning gʻoyasi
15 Birodarlar! Hayotdan bir misol keltiray: odamning vasiyati tasdiqlangandan keyin uni hech kim bekor qilolmaydi va unga hech narsa qoʻsholmaydi. 16 Endi esa Xudoning Ibrohimga va uning zurriyotiga bergan vaʼdalariga qaraylik. Muqaddas bitiklarda Ibrohimga: “Sening zurriyotlaringga ”, deb aytilmagan, aksincha, “Sening zurriyotingga” , deb aytilgan. Bundan koʻrinib turibdiki, vaʼdada koʻpchilik emas, balki bir Kishi, yaʼni Masih nazarda tutilgan. 17 Shuni aytmoqchimanki, Xudo Ibrohim bilan ahd tuzgandan soʻng 430 yil oʻtgach, qonun berildi. Ammo tasdiqlangan ahdni qonun kuchdan qoldirmadi, demak, Xudoning vaʼdasini bekor qilmadi. 18 Agar Xudoning inʼomi insonlarning qonunga amal qilishiga koʻra, beriladigan boʻlsa, demak, vaʼdaga koʻra, berilmaydi. Ibrohimga esa Xudo Oʻz inʼomini vaʼda boʻyicha berdi.
19 Unday holda qonun nima uchun berilgan? Qonun gunohkorligimizni koʻrsatish uchun berilgan. Ibrohimning vaʼda qilingan Zurriyoti kelmaguncha, bu qonun joriy boʻlishi kerak edi. Qonun farishtalar tomonidan , bir vositachi orqali xalqqa berildi. 20 Vaholanki, odam bir oʻzi ish qilganda, vositachi kerak boʻlmaydi. Tanho boʻlgan Xudo esa vaʼda berganda hech bir vositachisiz beradi.
21 Xoʻsh, qonun Xudoning vaʼdalariga zidmi? Aslo! Agar abadiy hayot ato qilishga qodir bir qonun berilgan boʻlsa edi, unda shubhasiz qonunga amal qilish bilan oqlansa boʻlar edi. 22 Ammo Muqaddas bitiklarga koʻra, butun borliq gunohning tutqunidir . Shuning uchun vaʼda faqat Iso Masihga ishonish orqali roʻyobga chiqadi va imonlilarga nasib boʻladi.
23 Imon yoʻli ayon boʻlishidan avval, biz qonun nazorati ostidagi tutqunlar edik. Oʻsha imon ayon boʻlishini kutayotgan edik. 24 Boshqacha aytganda, qonun Masihga boshlovchi murabbiyimiz edi. Endi esa biz Masihga boʻlgan imon orqali oqlanamiz. 25 Imon yoʻli ayon boʻlgan ekan, biz endi murabbiyning tarbiyasida emasmiz.
Masihga ishonganlar Xudoning farzandlaridir
26 Endi sizlar Iso Masihga boʻlgan imoningiz orqali Xudoning farzandisizlar. 27 Sizlar suvda choʻmdirilib, Masih bilan birlashdingiz. Har biringiz Masihga burkanib oldingiz. 28 Endi na yahudiy, na yunon bor, na qul, na ozod bor, na erkak, na ayol bor. Sizlar Iso Masihga tegishli boʻlganingiz uchun hammangiz birsizlar. 29 Sizlar Masihniki ekansizlar, demak Ibrohimning ham zurriyotisizlar, berilgan vaʼdaning barakalaridan bahramand boʻlasizlar.
1 O foolish Galatians, who hath bewitched you, that ye should not obey the truth, before whose eyes Jesus Christ hath been evidently set forth, crucified among you? 2 This only would I learn of you, Received ye the Spirit by the works of the law, or by the hearing of faith? 3 Are ye so foolish? having begun in the Spirit, are ye now made perfect by the flesh? 4 Have ye suffered so many things in vain? if it be yet in vain. 5 He therefore that ministereth to you the Spirit, and worketh miracles among you, doeth he it by the works of the law, or by the hearing of faith? 6 Even as Abraham believed God, and it was accounted to him for righteousness.
7 Know ye therefore that they which are of faith, the same are the children of Abraham. 8 And the scripture, foreseeing that God would justify the heathen through faith, preached before the gospel unto Abraham, saying , In thee shall all nations be blessed. 9 So then they which be of faith are blessed with faithful Abraham. 10 For as many as are of the works of the law are under the curse: for it is written, Cursed is every one that continueth not in all things which are written in the book of the law to do them. 11 But that no man is justified by the law in the sight of God, it is evident: for, The just shall live by faith. 12 And the law is not of faith: but, The man that doeth them shall live in them. 13 Christ hath redeemed us from the curse of the law, being made a curse for us: for it is written, Cursed is every one that hangeth on a tree: 14 That the blessing of Abraham might come on the Gentiles through Jesus Christ; that we might receive the promise of the Spirit through faith. 15 Brethren, I speak after the manner of men; Though it be but a man’s covenant, yet if it be confirmed, no man disannulleth, or addeth thereto. 16 Now to Abraham and his seed were the promises made. He saith not, And to seeds, as of many; but as of one, And to thy seed, which is Christ. 17 And this I say, that the covenant, that was confirmed before of God in Christ, the law, which was four hundred and thirty years after, cannot disannul, that it should make the promise of none effect. 18 For if the inheritance be of the law, it is no more of promise: but God gave it to Abraham by promise. 19 Wherefore then serveth the law? It was added because of transgressions, till the seed should come to whom the promise was made; and it was ordained by angels in the hand of a mediator. 20 Now a mediator is not a mediator of one, but God is one. 21 Is the law then against the promises of God? God forbid: for if there had been a law given which could have given life, verily righteousness should have been by the law. 22 But the scripture hath concluded all under sin, that the promise by faith of Jesus Christ might be given to them that believe.
23 But before faith came, we were kept under the law, shut up unto the faith which should afterwards be revealed. 24 Wherefore the law was our schoolmaster to bring us unto Christ, that we might be justified by faith. 25 But after that faith is come, we are no longer under a schoolmaster. 26 For ye are all the children of God by faith in Christ Jesus. 27 For as many of you as have been baptized into Christ have put on Christ. 28 There is neither Jew nor Greek, there is neither bond nor free, there is neither male nor female: for ye are all one in Christ Jesus. 29 And if ye be Christ’s, then are ye Abraham’s seed, and heirs according to the promise.
