103–SANO
1 Egamni olqishla, ey jonim.
Ey Egam Xudo! Sen naqadar buyuksan,
Shuhratu ulugʻvorlikka burkangansan.
2 Yopinchiqqa oʻralganday nurga chulgʻangansan,
Samolarni bir chodir kabi yoygansan.
3 Osmondagi suvlar uzra dargohingni qurgansan,
Bulutlarni jang aravasi qilasan,
Shamol qanotlarini minib ketasan.
4 Shamollarni Oʻzingga xabarchilar qilasan,
Lovullagan olovni xizmatkorlaring etasan.
5 Hech qachon tebranmasin deya,
Sen zaminning poydevorini qoʻygansan,
6 Zaminni libosga oʻraganday,
Tubsiz suvlar ila oʻragan eding,
Hatto togʻlar choʻqqisini suvlar koʻmgan.
7 Sening tahdidlaringdan suvlar chekinar,
Sen gumburlatgan sadodan ular qochar.
8 Suvlar togʻlar ustidan, vodiy boʻylab oqar
Sen ular uchun tayin etgan joyga.
9 Bu suvlar toshmasin deb,
Yana yer yuzini qayta qoplamasin deb,
Sen chegara qoʻygansan!
10 Buloqlarni toshirding Sen soyliklardan,
Buloqlar oqib kelar togʻlar orasidan.
11 Jamiki yovvoyi hayvonlarni buloqlar sugʻoradi,
Yovvoyi eshaklar tashnaligini qondiradi.
12 Oqar suvlar boʻyida qushlar in quradi,
Shoxlar orasidan ular sayraydi.
13 Togʻlarni sugʻorasan yuqoridagi dargohingdan.
Zamin toʻla Sen oʻstirgan meva bilan.
14 Chorva uchun Sen oʻt–oʻlan oʻstirasan,
Inson foydalansin deb, ekinlar oʻstirgansan,
Yeguligini tuproqdan olsin, deysan.
15 Sen berasan inson koʻnglini chogʻ qiluvchi sharobni,
Yuzga jilo beruvchi zaytun moyini,
Inson hayotiga quvvat beruvchi nonni.
16 Ey Egam, Sening daraxtlaring,
Ha, Oʻzing Lubnonda ekkan sadr daraxtlaring
Suvga yaxshi qonadi.
17 Qushlar daraxtlarda uya quradi,
Sarv daraxtida laylak uy qiladi.
18 Togʻ echkisi baland togʻlarda yashar,
Boʻrsiqlar esa qoyalarda uya qurar.
19 Vaqtni belgilasin deb, oyni yaratding,
Quyosh ham biladi qachon botishin.
20 Qorongʻilik choʻktirganingda, tun boʻlar,
Oʻrmondagi bor hayvon kezgani chiqar.
21 Sherlar oʻlja axtarib boʻkirar,
Oʻz rizq–roʻzini, ey Xudo, Sendan izlar.
22 Quyosh chiqar, ular ortga qaytarlar,
Oʻzlarining inlarida yotarlar.
23 Odamlar oʻz ishlariga chiqarlar,
Oqshomgacha yumushlari ila band boʻlarlar.
24 Ey Egam, ishlaring gʻoyat turli–tumandir!
Hammasini donolik ila yaratgansan,
Zamin Sen yaratganlaring ila toʻladir.
25 Mana, buyuk, bepoyon dengiz,
Son–sanoqsiz yaratilganlar bilan toʻla,
Katta–kichik jonivorlar bor.
26 Kemalar dengizlarda qatnaydi.
Suvlarda oʻynasin deya,
Oʻsha maxluq Levitanni yaratgansan.
27 Ey Egam! Oʻz vaqtida rizqimizni bersin deya,
Ularning hammasi Senga koʻz tikadi.
28 Ularga rizqini berganingda, yigʻib oladi,
Qoʻllaringni ochganingda, ular yeb toʻyadi.
29 Yuzingni yashirganingda esa ular vahimaga tushadi,
Jonlarini olganingda, oʻlib, tuproqqa qaytadi.
30 Ruhingni yuborganingda ular yaratiladi,
Yer yuziga yangidan hayot berasan.
31 Egamizning shuhrati to abad davom etsin,
Egamiz Oʻz yaratganlaridan xursand boʻlsin.
32 Yerga U boqqanda, yer titrar,
Togʻlarga tekkanda, togʻlar tutun chiqarar.
33 Hayot ekanman, Egamni tarannum etaman,
Bor ekanman, Xudoyimga hamdu sano kuylayman.
34 U haqidagi oʻylarim xush kelsin Unga,
Zotan, sevinaman men Egam tufayli.
35 Yer yuzidan yoʻq boʻlsin gunohkorlar,
Boʻlmasin boshqa endi fosiqlar.
Egamni olqishla, ey jonim!
Egamizga hamdu sanolar boʻlsin!
A Psalm of David.
1 Bless the LORD, O my soul: and all that is within me, bless his holy name.
2 Bless the LORD, O my soul, and forget not all his benefits:
3 Who forgiveth all thine iniquities; who healeth all thy diseases;
4 Who redeemeth thy life from destruction; who crowneth thee with lovingkindness and tender mercies;
5 Who satisfieth thy mouth with good things; so that thy youth is renewed like the eagle’s.
6 The LORD executeth righteousness and judgment for all that are oppressed.
7 He made known his ways unto Moses, his acts unto the children of Israel.
8 The LORD is merciful and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.
9 He will not always chide: neither will he keep his anger for ever.
10 He hath not dealt with us after our sins; nor rewarded us according to our iniquities.
11 For as the heaven is high above the earth, so great is his mercy toward them that fear him.
12 As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.
13 Like as a father pitieth his children, so the LORD pitieth them that fear him.
14 For he knoweth our frame; he remembereth that we are dust.
15 As for man, his days are as grass: as a flower of the field, so he flourisheth.
16 For the wind passeth over it, and it is gone; and the place thereof shall know it no more.
17 But the mercy of the LORD is from everlasting to everlasting upon them that fear him, and his righteousness unto children’s children;
18 To such as keep his covenant, and to those that remember his commandments to do them.
19 The LORD hath prepared his throne in the heavens; and his kingdom ruleth over all.
20 Bless the LORD, ye his angels, that excel in strength, that do his commandments, hearkening unto the voice of his word.
21 Bless ye the LORD, all ye his hosts; ye ministers of his, that do his pleasure.
22 Bless the LORD, all his works in all places of his dominion: bless the LORD, O my soul.
