14–BOB
1 Dono xotin oʻz oilasini mustahkamlaydi,
nodon xotin esa oilasini oʻzi buzadi.
2 Toʻgʻri yoʻldan yuradigan Egamizdan qoʻrqadi ,
egri yoʻldan yuradigan esa Uni rad etadi.
3 Ahmoqning soʻzlari oʻziga kaltak keltiradi,
dononiki esa uni himoya qiladi.
4 Hoʻkiz boʻlmasa oxur toza,
lekin hoʻkizning kuchi tufayli hosil koʻp boʻladi.
5 Sodiq guvoh yolgʻon gapirmaydi,
soxta guvoh yolgʻon gapirishdan toʻxtamaydi.
6 Mazax qiluvchi donolikni qidiradi, ammo topolmaydi,
idrokliga esa bilim olish oson.
7 Aqlsizdan uzoqlash,
chunki undan maʼnoli soʻz chiqmaydi.
8 Ziyrakning donoligi oʻz yoʻlini bilishidadir,
aqlsizning ahmoqligi esa uni yoʻldan adashtiradi.
9 Ahmoq odam ayb qurbonligi ustidan kuladi ,
toʻgʻri odam esa Xudoning marhamatiga sazovor boʻladi.
10 Yurak oʻz dardini oʻzi biladi,
uning shodligini ham hech kim toʻliq tushunmaydi.
11 Fosiqlarning uyi xaroba boʻladi,
solihlarning xonadoni esa gullab–yashnaydi.
12 Shunday yoʻl borki, insonga toʻgʻri boʻlib koʻrinadi,
ammo oxiri oʻlimga olib boradi.
13 Kulsa ham yurakda qaygʻu bor,
xursandchilikning oxiri gʻamdir.
14 Yuragi qingʻir oʻz egriligidan,
yaxshi odam esa toʻgʻriligidan mamnun.
15 Sodda har bir soʻzga ishonaveradi,
aqlli esa qadamini oʻylab bosadi.
16 Dono qoʻrqib yomonlikdan uzoqlashadi,
nodon esa jahli tez va beparvo .
17 Badjahl aqlsizlik qiladi,
badniyat nafratga uchraydi.
18 Soddalarning nasibasi — nodonlik,
aqllilarning toji esa ilmu maʼrifatdir.
19 Yomonlar yaxshilarning oldida,
fosiqlar solihlarning darvozasida taʼzim qiladi.
20 Kambagʻaldan qoʻshnilari ham nafratlanadi,
boyning esa oʻrtoqlari koʻp.
21 Qoʻshnisini xor qilgan — gunohkor,
muhtojga marhamat qilgan esa baxtlidir.
22 Niyati buzuqlar yoʻldan adashadi.
Yaxshi niyatlilar esa sevgi va sadoqatga sazovor boʻladi.
23 Har bir mehnatdan foyda bor,
quruq gap esa kambagʻallik keltiradi.
24 Oqillarning toji — donoligi,
aqlsizning nodonligi esa ahmoqligidir.
25 Rostgoʻy guvoh jonni qutqarsa,
yolgʻonchi guvoh aldaydi.
26 Egamizdan qoʻrqish — mustahkam qalʼa,
farzandlariga ham Oʻzi panohdir.
27 Egamizdan qoʻrqish hayot manbaidir,
bunday xislat odamni oʻlim tuzogʻidan asraydi.
28 Xalqning koʻpligi — shohning shuhrati,
kamligi esa hokimning halokatidir.
29 Sabr–toqatli odam aql–idroklidir,
jahldorlik ahmoqlikni bildiradi.
30 Xotirjam yurak tanaga hayot baxsh etadi,
hasadgoʻylik esa suyaklarni chiritadi.
31 Kambagʻalga zulm qilgan Yaratuvchini tahqirlagan boʻladi,
muhtojga yordam bergan esa Xudoni ulugʻlagan boʻladi.
32 Fosiq oʻz qilmishlari tufayli halokatga uchraydi,
solih esa oʻlimda ham panoh topadi.
33 Donolik oqilning qalbida yashaydi,
nodonlar orasida ham oʻzini bildiradi .
34 Solihlik xalqni yuksaltirsa,
gunoh sharmanda qiladi.
35 Donolik bilan ish qiladigan qul shohning marhamatiga sazovordir,
sharmandali ish qiladigan esa uning gʻazabiga uchraydi.
1 Every wise woman buildeth her house: but the foolish plucketh it down with her hands. 2 He that walketh in his uprightness feareth the LORD: but he that is perverse in his ways despiseth him. 3 In the mouth of the foolish is a rod of pride: but the lips of the wise shall preserve them. 4 Where no oxen are , the crib is clean: but much increase is by the strength of the ox. 5 A faithful witness will not lie: but a false witness will utter lies. 6 A scorner seeketh wisdom, and findeth it not: but knowledge is easy unto him that understandeth. 7 Go from the presence of a foolish man, when thou perceivest not in him the lips of knowledge. 8 The wisdom of the prudent is to understand his way: but the folly of fools is deceit. 9 Fools make a mock at sin: but among the righteous there is favour. 10 The heart knoweth his own bitterness; and a stranger doth not intermeddle with his joy. 11 The house of the wicked shall be overthrown: but the tabernacle of the upright shall flourish. 12 There is a way which seemeth right unto a man, but the end thereof are the ways of death. 13 Even in laughter the heart is sorrowful; and the end of that mirth is heaviness. 14 The backslider in heart shall be filled with his own ways: and a good man shall be satisfied from himself. 15 The simple believeth every word: but the prudent man looketh well to his going. 16 A wise man feareth, and departeth from evil: but the fool rageth, and is confident. 17 He that is soon angry dealeth foolishly: and a man of wicked devices is hated. 18 The simple inherit folly: but the prudent are crowned with knowledge. 19 The evil bow before the good; and the wicked at the gates of the righteous. 20 The poor is hated even of his own neighbour: but the rich hath many friends. 21 He that despiseth his neighbour sinneth: but he that hath mercy on the poor, happy is he. 22 Do they not err that devise evil? but mercy and truth shall be to them that devise good. 23 In all labour there is profit: but the talk of the lips tendeth only to penury. 24 The crown of the wise is their riches: but the foolishness of fools is folly. 25 A true witness delivereth souls: but a deceitful witness speaketh lies.
26 In the fear of the LORD is strong confidence: and his children shall have a place of refuge. 27 The fear of the LORD is a fountain of life, to depart from the snares of death. 28 In the multitude of people is the king’s honour: but in the want of people is the destruction of the prince. 29 He that is slow to wrath is of great understanding: but he that is hasty of spirit exalteth folly. 30 A sound heart is the life of the flesh: but envy the rottenness of the bones. 31 He that oppresseth the poor reproacheth his Maker: but he that honoureth him hath mercy on the poor. 32 The wicked is driven away in his wickedness: but the righteous hath hope in his death. 33 Wisdom resteth in the heart of him that hath understanding: but that which is in the midst of fools is made known. 34 Righteousness exalteth a nation: but sin is a reproach to any people. 35 The king’s favour is toward a wise servant: but his wrath is against him that causeth shame.
