1–BOB
1 Bashorat. Malaki paygʻambar orqali Isroil xalqiga Egamiz quyidagi soʻzlarni ayon qildi.
Xudoning Isroil xalqiga boʻlgan sevgisi
2 Egamiz shunday deydi:
— Men sizlarni sevdim. Sizlar esa: “Bizga sevgingni qanday namoyon qilding?” deb soʻraysizlar. Esov Yoqubning akasi emasmidi?! — deydi Egamiz. — Shunday boʻlsa–da, Men Yoqubni yaxshi koʻrib, 3 Esovdan nafratlandim. Esovga berilgan qirlarni xarob qildim, meros boʻlgan oʻsha yerlarini chiyaboʻrilarga berdim.
4 Bordi–yu, Edom xalqi :
— Shaharlarimiz vayron boʻldi, ammo biz ularni tiklab olamiz, — degudek boʻlsalar, Sarvari Olam ularga shunday javob beradi:
— Shaharlarini tiklasinlar, Men esa ularni yana vayron qilaveraman. Shunda odamlar Edom haqida: “Bu yovuzlar yurti, Egamiz ulardan abadiy gʻazablangan”, deb aytadigan boʻlishadi. 5 Ey Isroil xalqi, buni sizlar oʻz koʻzingiz bilan koʻrib: “Egamizning qudrati yurtimizning chegaralari bilan cheklanmas”, deb aytadigan boʻlasiz.
Egamiz ruhoniylarga tanbeh beradi
6 Sarvari Olam shunday deydi:
— Ey ruhoniylar, oʻgʻil otasini hurmat qiladi–ku! Xizmatkor xoʻjayinidan qoʻrqadi–ku! Agar Men Otangiz boʻlsam, nega Meni hurmat qilmaysiz? Agar Xoʻjayiningiz boʻlsam, nega Mendan qoʻrqmaysiz? Sizlar Meni xoʻrlayapsiz. Yana: “Qanday qilib Seni xoʻrlabmiz?” deb soʻraysiz. 7 Sizlar qurbongohimga harom nazrlar olib kelib, Meni xoʻrlayapsiz. Yana: “Qanday qilib Seni haqorat qilibmiz?” deb soʻraysiz. Sizlar: “Egamizning dasturxonini pisand qilmasa ham boʻladi”, deb aytasiz. Shu orqali Meni haqoratlagan boʻlasiz. 8 Koʻr molni qurbonlik qilayotganingiz toʻgʻrimi?! Choʻloq, kasalmand molni qurbonlik qilayotganingiz toʻgʻrimi?! Oʻshani hukmdoringizga taqdim qilib koʻring–chi. U sizlardan mamnun boʻlib, iltifot qilarmikan?! — deydi Sarvari Olam. 9 — Ey ruhoniylar, ayb oʻzingizda. Qani: “Bizga baraka ber!” deb Men, Xudoga yolvorib koʻringlar–chi. Bunday qilmishlaringiz uchun Men birontangizga baraka berarmikinman?! — deydi Sarvari Olam. 10 — Qaniydi, birortangiz Maʼbad eshiklarini yopib tashlaganingizda! Shunda ichkariga kirib qurbongohim ustida behuda olov yondirmagan boʻlar edingiz! Men sizlardan mamnun emasman, nazrlaringizni qabul qilmayman, — deydi Sarvari Olam. 11 — Zero, dunyoning u chekkasidan bu chekkasigacha boʻlgan barcha xalqlar orasida Mening nomim ulugʻlanmoqda. Butun yer yuzida Menga atab tutatqilar tutatilmoqda, halol qurbonliklar keltirilmoqda. Ha, xalqlar orasida buyukdir Mening nomim! — deydi Sarvari Olam. 12 — Sizlar esa: “Rabbiyga arzimas nazrlar keltirsak ham boʻlaveradi”, deya Mening dasturxonimni bulgʻayapsizlar. 13 Yana: “Bularning hammasidan charchab ketdik”, deya yuzlaringizni burishtiryapsizlar, — deydi Sarvari Olam. — Sizlar choʻloq, kasalmand yoki birovdan tortib olingan jonivorni qurbonlik qilasizlar! Men esa oʻshani qabul qilishim kerakmi?! — deydi Egamiz. 14 — Laʼnatisizlar! Podangizdagi bir qoʻchqorni Men, Rabbiyga atab qoʻygansizlar–u, lekin oʻrniga nuqsonli jonivorni qurbonlik qilyapsizlar. Men buyuk Shohman, — deydi Sarvari Olam. — Mening nomim xalqlar orasida izzat–ikrom bilan tilga olinar.
1 The burden of the word of the LORD to Israel by Malachi. 2 I have loved you, saith the LORD. Yet ye say, Wherein hast thou loved us? Was not Esau Jacob’s brother? saith the LORD: yet I loved Jacob, 3 And I hated Esau, and laid his mountains and his heritage waste for the dragons of the wilderness. 4 Whereas Edom saith, We are impoverished, but we will return and build the desolate places; thus saith the LORD of hosts, They shall build, but I will throw down; and they shall call them, The border of wickedness, and, The people against whom the LORD hath indignation for ever. 5 And your eyes shall see, and ye shall say, The LORD will be magnified from the border of Israel.
6 ¶ A son honoureth his father, and a servant his master: if then I be a father, where is mine honour? and if I be a master, where is my fear? saith the LORD of hosts unto you, O priests, that despise my name. And ye say, Wherein have we despised thy name? 7 Ye offer polluted bread upon mine altar; and ye say, Wherein have we polluted thee? In that ye say, The table of the LORD is contemptible. 8 And if ye offer the blind for sacrifice, is it not evil? and if ye offer the lame and sick, is it not evil? offer it now unto thy governor; will he be pleased with thee, or accept thy person? saith the LORD of hosts. 9 And now, I pray you, beseech God that he will be gracious unto us: this hath been by your means: will he regard your persons? saith the LORD of hosts. 10 Who is there even among you that would shut the doors for nought? neither do ye kindle fire on mine altar for nought. I have no pleasure in you, saith the LORD of hosts, neither will I accept an offering at your hand. 11 For from the rising of the sun even unto the going down of the same my name shall be great among the Gentiles; and in every place incense shall be offered unto my name, and a pure offering: for my name shall be great among the heathen, saith the LORD of hosts.
12 ¶ But ye have profaned it, in that ye say, The table of the LORD is polluted; and the fruit thereof, even his meat, is contemptible. 13 Ye said also, Behold, what a weariness is it! and ye have snuffed at it, saith the LORD of hosts; and ye brought that which was torn, and the lame, and the sick; thus ye brought an offering: should I accept this of your hand? saith the LORD. 14 But cursed be the deceiver, which hath in his flock a male, and voweth, and sacrificeth unto the Lord a corrupt thing: for I am a great King, saith the LORD of hosts, and my name is dreadful among the heathen.
