5–BOB
Rahm–shafqat iltijosi
1 Ey Egam, boshimizga tushgan koʻrgilikni yodingda tutgin,
Qanchalar xor boʻlganimizni bir koʻrib qoʻygin!
2 Mulk qilib olgan yerimiz ajnabiylar qoʻliga tushdi,
Kelgindilar uylarimizga ega boʻlishdi.
3 Otasiz yetimday boʻlib qoldik biz,
Bevaga oʻxshab qoldi onalarimiz.
4 Biz ichgan suvimizga pul toʻlaymiz,
Yoqqani oʻtinni sotib olamiz.
5 Yovlarimiz taʼqib qilib, qoʻymas bizni holimizga,
Charchab ketdik, tinim yoʻq bizga.
6 Toʻyguncha non yeymiz deb,
Misr va Ossuriya bilan biz sulh tuzdik.
7 Ajdodlarimiz gunoh qilib, oʻtib ketdi,
Ammo ularning jazosini biz tortyapmiz endi.
8 Bizga hukmronlik qilayotir qullar,
Ular zulmidan bizni kim qutqarar?!
9 Non izlaymiz jonimizni qoʻyib xavf ostiga,
Chunki kallakesarlar pisib yotibdi dalalarda.
10 Ocharchilik dastidan chiqqan issigʻimiz,
Tandirday qizigan bizning badanimiz.
11 Gʻanimlarimiz Quddusda ayollarni zoʻrlashdi,
Yahudo shaharlarida qizlarning nomusiga tegishdi.
12 Qoʻllaridan osishdi yoʻlboshchilarimizni,
Xor qilishdi oqsoqollarimizni.
13 Yigitlar tegirmon toshini tortyapti,
Oʻgʻlonlar ogʻir oʻtin ostida gandiraklab qoldi.
14 Shahar darvozasida oqsoqollar oʻtirmaydigan boʻldi,
Yigitlar shodon kuylar chalmaydigan boʻldi.
15 Koʻnglimizni shodlik tark etdi,
Oʻyin–kulgimiz azaga aylandi.
16 Boshimizdagi tojimiz tushib ketdi,
Gunoh qildik! Shoʻrimiz quridi!
17 Dardu alamga toʻldi yuragimiz,
Yigʻlayverib xiralashdi koʻzimiz.
18 Axir, Sion togʻi huvullab qoldi,
Chiyaboʻrilar u yerda izgʻib yuribdi.
19 Sen esa, ey Egam, abadiy hukmronlik qilasan,
Avlodlar osha Oʻz taxtingda oʻtirasan.
20 Nechun bizni Sen tamom unutding?
Nechun uzoq vaqtga tashlab qoʻyding?
21 Ey Egam, bizni Oʻzingga qaratgin,
Toki Senga qaytaylik.
Qadimgi ulugʻvorligimizni tiklagin.
22 Nahotki Sen bizdan butunlay voz kechding?!
Qahru gʻazabingning had–poyoni bordir, axir?!
1 Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach. 2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens. 3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows. 4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us. 5 Our necks are under persecution: we labour, and have no rest. 6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread. 7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities. 8 Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand. 9 We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness. 10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine. 11 They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah. 12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured. 13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood. 14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick. 15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning. 16 The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim. 18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it. 19 Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation. 20 Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time? 21 Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old. 22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
