57–BOB
Butparast Isroil xalqi hukm qilinadi
1 Egam aytar: “Solih odamlar oʻlib ketyapti,
Hech kim bu haqda fikr yuritmaydi.
Taqvodorlar yoʻq boʻlyapti.
Yovuzlikdan qutulsin deb,
Solihlar olamdan oʻtyapti.
Hech kim bu haqda oʻylab ham koʻrmaydi.
2 Solih insonlar tinchlikka erishadi,
Toʻgʻri yurganlar oʻlimda ham orom topadi.
3 Sizlar esa, ey folbinning oʻgʻillari,
Yaqinroq keling!
Bu yoqqa keling, ey zinokor, fohishalar urugʻi!
4 Xoʻsh, sizlar kimning ustidan kulyapsiz?
Kimga qarshi ogʻiz ochyapsiz?
Kimga qarab tilingizni chiqaryapsiz?
Axir, itoatsizlarning bolalarisiz–ku!
Yolgʻonchining urugʻidan kelib chiqqansizlar–ku!
Shunday emasmi?!
5 Har bir yam–yashil daraxt ostida
Shahvat bilan gunohga berildingiz!
Daryo boʻylarida, qoyalar kovagida
Oʻz farzandlaringizni qurbonlik qildingiz!
6 Sizlar sevgan butlar daryoning silliq toshlari orasidadir!
Ha, oʻsha butlarga sizlar koʻngil qoʻygansiz!
Ana oʻshalarga sharob nazrlari berdingiz,
Ularga don nazrlarini atadingiz.
Xoʻsh, bulardan Men xursand boʻlaymi?!
7 Baland, buyuk togʻda yotoq qurasiz,
Qurbonlik keltiray deb, oʻsha yerga chiqasiz.
8 Eshiklaringiz orqasiga,
Eshiklaringizning kesakisi ortiga
Jirkanch tamgʻalaringizni qoʻydingiz.
Ha, Mendan yuz oʻgirdingiz,
Yalangʻoch boʻlib yotogʻingizga kirdingiz,
Oʻynashlaringiz bilan ahd tuzdingiz,
Ular bilan yotishni juda yoqtirib qoldingiz.
Ularning yalangʻoch badanidan koʻz uzmadingiz.
9 Zaytun moyi bilan koʻpgina xushboʻy atirlar olib,
Oʻz shohingizga hadyalar qildingiz.
Uzoqlarga, hatto oʻliklar diyoriga
Elchilaringizni yubordingiz.
10 U yoqdan–bu yoqqa yuraverib, toliqdingiz,
Ammo shunda ham umidingizni uzmadingiz.
Qaytadan kuch tikladingiz,
Shu bois hech zaiflashmadingiz.
11 Kim sizlarni vahimaga soldi?
Kim sizlarni shunchalik qoʻrqitdi?
Yolgʻon gapirdingiz. Meni eslamadingiz!
Men haqimda oʻylab ham koʻrmadingiz!
Uzoq sukut saqlaganim sababli
Mendan qoʻrqmay qoʻydingiz!
12 Mana endi oʻzingizcha toʻgʻri deb bilgan
Oʻsha ishlaringizni ochib tashlayman.
Ular sizga bitta ham foyda keltirmaydi.
13 Yordam soʻrab, faryod qilganingizda
Atrofingizdagi butlar sizlarni qutqarsin!
Ularning hammasini shamol supurib ketadi,
Shabada ularni uchirib ketadi.
Mendan panoh topganlar esa yurtni mulk qilib oladi,
Ular Mening muqaddas togʻimga egalik qiladi.”
14 Egam shunday aytmoqda:
“Tuproq yigʻib, yoʻlni tayyorlang,
Xalqim yoʻlidagi toʻsiqlarni olib tashlang.”
Xudoning madad va shifo haqidagi vaʼdasi
15 Yuksak, yuqori boʻlgan, abadiy yashaydigan Egamiz,
Nomi muqaddas Egamiz shunday aytmoqda:
“Men yuksakda, muqaddas maskanda yashayman.
Kamtarlar ruhini qayta tiklay deb,
Itoatkorlar qalbini jonlantiray deb,
Ruhi kamtar, itoatkor odamlar bilan birgaman.
16 Axir, Men to abad daʼvolashmayman,
Abadiy qahr–gʻazabda boʻlmayman.
Aks holda, Men yaratgan tirik jonzot,
Inson zoti oldimda tura olmasdi.
17 Ularning gunohu hasadgoʻyligi tufayli
Gʻazablanib, ularni jazoladim.
Qahr bilan ulardan yuz oʻgirdim,
Ammo baribir istagan yoʻllaridan ketdilar.
18 Ularning yurgan yoʻllarini koʻrdim,
Mayli, endi shifo berib, yoʻl koʻrsataman,
Ularga ham, aza tutayotganlarga ham
Oʻzim tasalli beraman.
19 Ularning tillarini madhiyaga toʻldiraman.
Uzogʻu yaqindagilarga tinchlik boʻlsin!
— demoqda Egamiz. —
Men ularga shifo beraman.
20 Fosiqlar esa toʻlqinlangan dengizdaydir.
Ha, ular tinch tura olmaydigan dengizga oʻxshaydi.
Oʻsha dengizning suvlari loy, balchiq keltiradi.”
21 Xudoyim shunday deydi:
“Yomonlarga tinchlik yoʻq.”
1 The righteous perisheth, and no man layeth it to heart: and merciful men are taken away, none considering that the righteous is taken away from the evil to come . 2 He shall enter into peace: they shall rest in their beds, each one walking in his uprightness.
3 ¶ But draw near hither, ye sons of the sorceress, the seed of the adulterer and the whore. 4 Against whom do ye sport yourselves? against whom make ye a wide mouth, and draw out the tongue? are ye not children of transgression, a seed of falsehood, 5 Enflaming yourselves with idols under every green tree, slaying the children in the valleys under the clifts of the rocks? 6 Among the smooth stones of the stream is thy portion; they, they are thy lot: even to them hast thou poured a drink offering, thou hast offered a meat offering. Should I receive comfort in these? 7 Upon a lofty and high mountain hast thou set thy bed: even thither wentest thou up to offer sacrifice. 8 Behind the doors also and the posts hast thou set up thy remembrance: for thou hast discovered thyself to another than me, and art gone up; thou hast enlarged thy bed, and made thee a covenant with them; thou lovedst their bed where thou sawest it . 9 And thou wentest to the king with ointment, and didst increase thy perfumes, and didst send thy messengers far off, and didst debase thyself even unto hell. 10 Thou art wearied in the greatness of thy way; yet saidst thou not, There is no hope: thou hast found the life of thine hand; therefore thou wast not grieved. 11 And of whom hast thou been afraid or feared, that thou hast lied, and hast not remembered me, nor laid it to thy heart? have not I held my peace even of old, and thou fearest me not? 12 I will declare thy righteousness, and thy works; for they shall not profit thee.
13 ¶ When thou criest, let thy companies deliver thee; but the wind shall carry them all away; vanity shall take them: but he that putteth his trust in me shall possess the land, and shall inherit my holy mountain; 14 And shall say, Cast ye up, cast ye up, prepare the way, take up the stumblingblock out of the way of my people. 15 For thus saith the high and lofty One that inhabiteth eternity, whose name is Holy; I dwell in the high and holy place , with him also that is of a contrite and humble spirit, to revive the spirit of the humble, and to revive the heart of the contrite ones. 16 For I will not contend for ever, neither will I be always wroth: for the spirit should fail before me, and the souls which I have made.
17 For the iniquity of his covetousness was I wroth, and smote him: I hid me, and was wroth, and he went on frowardly in the way of his heart. 18 I have seen his ways, and will heal him: I will lead him also, and restore comforts unto him and to his mourners. 19 I create the fruit of the lips; Peace, peace to him that is far off, and to him that is near, saith the LORD; and I will heal him. 20 But the wicked are like the troubled sea, when it cannot rest, whose waters cast up mire and dirt. 21 There is no peace, saith my God, to the wicked.
