5–BOB
1 Xudoning sevikli farzandlari ekansiz, endi Xudodan oʻrnak olinglar. 2 Masih bizni yaxshi koʻrib, biz uchun Oʻzini fido qildi va shu yoʻsin Xudoga maʼqul keladigan qurbonlik boʻldi. Sizlar ham Iso Masihga oʻxshab, xuddi shunday mehr–muhabbat bilan yashanglar. 3 Sizlarning orangizda fahsh, zinokorlik, ifloslik yoki xasisligu ochkoʻzlik hatto tilga ham olinmasin. Bular Xudoning azizlariga munosib emas. 4 Shuningdek, orangizda beadablik, nojoʻya soʻzlaru qoʻpol hazillar ham boʻlmasin, chunki bunday qiliqlar sizlarga toʻgʻri kelmaydi. Yaxshisi, Xudoga shukur qilinglar. 5 Shuni bilib qoʻyinglarki, hech bir fahshboz, iflos yoki xasisu ochkoʻz inson Masihning va Xudoning Shohligidan bahramand boʻlmaydi, chunki aytib oʻtilganlarning hammasi butparastlik bilan tengdir.
6 Oʻshanday gunohlarni qilishga bahona izlaganlar sizlarni quruq gaplar bilan aldamasin, chunki Xudoning qahr–gʻazabi Unga itoatsiz bandalarning boshiga tushadi. 7 Shuning uchun ularga sherik boʻlmanglar. 8 Bir vaqtlar sizlar zulmatga toʻla edingiz, endi esa Rabbimiz Isoga tegishli boʻlganingiz uchun nurga toʻldingiz. Shunday ekan, nurga toʻla insonlar kabi yashanglar. 9 Axir, har qanday ezgulik, solihlik va haqiqat nurning samarasidir. 10 Rabbimizga nima maqbul ekanligini bilishga tirishinglar. 11 Zulmatning besamara ishlarida ishtirok etmanglar, aksincha, ularni fosh etinglar. 12 Maxfiy ravishda qilinadigan oʻsha ishlar haqida gapirish ham uyatdir. 13 Ammo nur porlaganda hamma narsa fosh boʻlib, ochiq–oshkor koʻrinadi. Axir, nur hamma narsani ochiq–oydin namoyon qiladi–ku! 14 Mana shu sababdan shunday deymiz:

“Ey uxlayotgan, tur!
Oʻlikdan tiril!
Masih senga nur sochar .”

15 Shunday qilib, qay tarzda yashayotganingizga diqqat qilinglar. Nodonlar kabi emas, balki donolarday hayot kechiringlar. 16 Fursatni gʻanimat bilinglar, chunki biz yashayotgan bu kunlar yomonlikka toʻla. 17 Shuning uchun beaql boʻlmanglar, balki Rabbimiz Isoning irodasi nima ekanligini anglashga harakat qilinglar. 18 Sharob ichib mast boʻlmanglar, chunki bu buzuqlikka olib boradi. Aksincha, Muqaddas Ruhga toʻlib–toshinglar. 19 Birga yigʻilganingizda sanolar, ruhiy madhiyalaru qoʻshiqlar kuylanglar. Musiqa asboblariyu xonishlaringiz bilan chin yurakdan Rabbimizga hamdlar aytinglar. 20 Har doim, har bir narsa uchun Rabbimiz Iso Masih nomi bilan Otamiz Xudoga shukur qilinglar.
Oilaviy munosabatlar haqida nasihatlar
21 Iso Masihni izzat–hurmat qilganingiz uchun bir–biringizga boʻysuninglar. 22 Ey xotinlar, siz Rabbimiz Isoga qanday boʻysunsangiz, erlaringizga ham shunday boʻysuning. 23 Masih imonlilar jamoatining boshi boʻlgani kabi, er ham xotinning boshidir. Masih Oʻz tanasi boʻlgan jamoatning Najotkoridir. 24 Jamoat Masihga qanday tobe boʻlsa, xotinlar ham har jihatdan oʻz erlariga shunday tobe boʻlishlari kerak. 25 Ey erlar, Masih jamoatni yaxshi koʻrib, Oʻzini jamoat uchun fido qilganiday, sizlar ham xotinlaringizni shunday yaxshi koʻringlar. 26 Masih jamoatni suv va Xudoning kalomi orqali poklab , muqaddas qilish niyatida Oʻzini fido qildi. 27 Jamoatni Oʻz huzuriga keltirganda, jamoat har qanday gʻubor, ajin va dogʻdan xoli boʻlib, ulugʻvor, muqaddas va benuqson boʻlishi uchun Masih Oʻz jonini ayamadi. 28 Erlar ham oʻz xotinlarini oʻz tanalarini sevganday sevishlari kerak. Oʻz xotinini sevgan erkak oʻzini sevgan boʻladi. 29 Hech kim hech qachon oʻz tanasini yomon koʻrmaydi. Aksincha, uni oziqlantirib, parvarish qiladi. Masih ham Oʻz jamoatini xuddi shunday oziqlantirib, parvarish qiladi. 30 Biz Masih tanasining aʼzolarimiz . 31 Muqaddas bitiklarda shunday yozilgan: “Shuning uchun erkak kishi ota–onasidan boʻlak boʻlib, xotiniga bogʻlanib qoladi, ikkalasi bir tan boʻladilar.” 32 Bu buyuk sirdir, endi bu sir Masih hamda jamoatga ham taalluqlidir. 33 Xullasi kalom, har bir er oʻz xotinini oʻzini sevganday sevsin. Xotin ham erini hurmat qilsin.
1 Be ye therefore followers of God, as dear children; 2 And walk in love, as Christ also hath loved us, and hath given himself for us an offering and a sacrifice to God for a sweetsmelling savour. 3 But fornication, and all uncleanness, or covetousness, let it not be once named among you, as becometh saints; 4 Neither filthiness, nor foolish talking, nor jesting, which are not convenient: but rather giving of thanks. 5 For this ye know, that no whoremonger, nor unclean person, nor covetous man, who is an idolater, hath any inheritance in the kingdom of Christ and of God. 6 Let no man deceive you with vain words: for because of these things cometh the wrath of God upon the children of disobedience. 7 Be not ye therefore partakers with them. 8 For ye were sometimes darkness, but now are ye light in the Lord: walk as children of light: 9 (For the fruit of the Spirit is in all goodness and righteousness and truth;) 10 Proving what is acceptable unto the Lord. 11 And have no fellowship with the unfruitful works of darkness, but rather reprove them . 12 For it is a shame even to speak of those things which are done of them in secret. 13 But all things that are reproved are made manifest by the light: for whatsoever doth make manifest is light. 14 Wherefore he saith, Awake thou that sleepest, and arise from the dead, and Christ shall give thee light. 15 See then that ye walk circumspectly, not as fools, but as wise, 16 Redeeming the time, because the days are evil. 17 Wherefore be ye not unwise, but understanding what the will of the Lord is . 18 And be not drunk with wine, wherein is excess; but be filled with the Spirit; 19 Speaking to yourselves in psalms and hymns and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord; 20 Giving thanks always for all things unto God and the Father in the name of our Lord Jesus Christ; 21 Submitting yourselves one to another in the fear of God. 22 Wives, submit yourselves unto your own husbands, as unto the Lord. 23 For the husband is the head of the wife, even as Christ is the head of the church: and he is the saviour of the body. 24 Therefore as the church is subject unto Christ, so let the wives be to their own husbands in every thing. 25 Husbands, love your wives, even as Christ also loved the church, and gave himself for it; 26 That he might sanctify and cleanse it with the washing of water by the word, 27 That he might present it to himself a glorious church, not having spot, or wrinkle, or any such thing; but that it should be holy and without blemish. 28 So ought men to love their wives as their own bodies. He that loveth his wife loveth himself. 29 For no man ever yet hated his own flesh; but nourisheth and cherisheth it, even as the Lord the church: 30 For we are members of his body, of his flesh, and of his bones. 31 For this cause shall a man leave his father and mother, and shall be joined unto his wife, and they two shall be one flesh. 32 This is a great mystery: but I speak concerning Christ and the church. 33 Nevertheless let every one of you in particular so love his wife even as himself; and the wife see that she reverence her husband.