2–БОБ
Эгамиз Қуддусни жазолайди
1 Вой шўрим!
Раббий ғазабланиб,
Қиз Қуддусни зулмат билан қоплади,
У Исроилнинг салобатини
Осмондан ерга улоқтирди.
Қаттиқ қаҳри келганда,
Ўз пойандози бўлган Маъбадини эсга олмади.
2 Раббий аёвсиз вайрон қилди
Ёқуб наслининг масканларини.
Ғазаби келиб яксон қилди
Қиз Яҳудонинг қалъаларини.
Оёқ ости қилиб, хўрлади
Шоҳликни ва унинг ҳукмдорларини.
3 У қаттиқ ғазабга миниб,
Исроилнинг бор қудратини йўқ қилди .
Ғанимлар ҳужум қилганда,
Ўз халқини ҳимоя қилмади.
Авжига чиққан олов ёндиргандай,
Ёқубнинг юртини ёндириб юборди.
4 У ғанимдай бизга қарата ёйини тортди,
Ўқ узишга Унинг қўли тайёр турарди.
У келишган йигитларимизни душмандай ўлдирди.
Қиз Қуддуснинг чодирларига оловдай қаҳрини сочди.
5 Раббий душманга ўхшаб қолди,
Исроил юртини вайрон қилди.
Хароб қилди барча саройларини,
Яксон этди Исроил қалъаларини.
Қиз Яҳудога келтирди ғам–ғусса,
Унинг қайғусини орттирди минг ҳисса.
6 Боғдаги чайлани йиқитгандай,
Маъбадини У бузиб ташлади .
Қуддусдаги байрам ва Шаббат кунларини
Эгамиз бекор қилди.
Шоҳлар ва руҳонийларни
Ғазаб устида рад этди.
7 Раббий Ўз қурбонгоҳидан воз кечди,
Ўз масканини ташлаб кетди.
Қуддус саройларини ёвнинг қўлига берди.
Эгамиз уйидаги ёвнинг ҳайқириғи
Байрамдаги шодон овозларга ўхшайди.
8 Ҳа, Эгамиз қиз Қуддуснинг деворларини
Вайрон этишга қарор қилди.
Деворларга бирма–бир қараб чиқди,
Шаштидан қайтмади, ҳаммасини яксон қилди.
Энди қалъаю деворлар қайғуряпти,
Ҳаммаси хароб бўлиб ётибди.
9 Қуддус дарвозалари тупроққа беланиб ётибди,
Дарвоза тамбалари парчаланиб ётибди.
Шоҳу амалдорлари сургун бўлишди,
Қонунлар халққа ўргатилмас энди.
Эгамиздан ваҳийлар
Пайғамбарларга келмас энди.
10 Қиз Қуддуснинг оқсоқоллари
Сукут сақлаб ерда ўтирибди.
Бошларидан улар тупроқ сочган,
Ўзлари қанорга ўранган .
Бошларини солиб қуйи
Ўтирибди Қуддус қизлари.
11 Йиғлайвериб кўзларим толган,
Ичимда юрагим тўкилиб кетган.
Жигар–бағрим эзилиб кетди,
Ахир, менинг халқим қирилиб кетди!
Оч қолган гўдагу чақалоқлар
Шаҳар кўчаларида ҳушсиз ётибди!
12 “Қорним очди! Чанқадим!” деб
Оналарига улар фарёд қилар.
Ярадор жангчидай шаҳар кўчаларида ҳушсиз ётишар.
Оналарининг бағрида жон таслим этишар.
13 Сен ҳақингда нима айтай?!
Сени кимга солиштирай, эй қиз Қуддус?
Нима деб юпатай?!
Сени кимларга ўхшатай, эй бокира қиз Сион?
Денгиздай чексиздир сенинг кулфатинг,
Энди шифо бера олмас сенга ҳеч ким!
14 Сенинг пайғамбарларинг
Ёлғон ва беҳуда ваҳийлар айтишди.
Гуноҳларингни фош қилишмади,
Сургуннинг олдини олишмади.
Ёлғон башоратлар айтиб,
Сени йўлдан оздиришди.
15 Ўтган–кетганлар сендан ор қилиб,
Қўл силтаб кетадилар.
Ёқасини ушлаб, бошларини чайқайдилар,
Эй қиз Қуддус, сени мазах қилиб шундай дейдилар:
“Гўзалликда комил шаҳарми шу?!
Бутун дунёнинг севинчимиш у!”
16 Барча ёвларинг устингдан кулади,
Ҳолингни кўриб ёқасини ушлайди.
Тишларини ғижирлатиб айтишади:
“Биз уни ямладик!
Воҳ, қандай интизорлик билан
Бу кунни кутган эдик!
Ниҳоят, ўша кунга етдик!”
17 Эвоҳ, Эгамиз Ўз режаларини амалга оширди,
Ўз айтганларини битта қолдирмай бажарди.
У азалдан огоҳлантириб келгандай
Сизларни аёвсиз қириб ташлади.
Ғанимларнинг қудратини юксалтирди,
Аҳволингиздан душманларни хурсанд қилди.
18 Шаҳар аҳлининг қалби Раббийга фарёд қилмоқда,
Эй қиз Қуддуснинг деворлари!
Кўз ёшингиз кечаю кундуз дарё бўлиб оқсин.
Нолаю фарёдингиз асло тинмасин,
Кўз ёшингиз тўхтамасин!
19 Тур, эй қиз Қуддус!
Кечаси билан Худога илтижо қилиб чиққин!
Юрагингни Раббийга сувдай тўкиб солгин!
Қўлларингни узат осмонга,
Фарзандларинг учун ёлворгин Унга!
Ахир, улар очликдан ҳушсиз ётибди
Ҳар бир кўчанинг бошида.
20 Шундай ибодат қилгин:
“Эй Эгам, кўрмайсанми буни:
Не кўйларга солиб қўйдинг Сен халқингни?!
Оналар эркалатиб ўстирган фарзандларини ейишяпти–ку!
Руҳонию пайғамбарлар масканингда қирилиб кетяпти–ку!
21 Ёшу қариларнинг жасадлари кўчада чангга беланиб ётибди.
Қилич дастидан йигиту қизларим жувонмарг бўлди.
Сен ғазабинг келган куни уларни ҳалок қилдинг,
Аёвсиз уларни қириб ташладинг.
22 Менга қарши йиғдинг Сен теваракдаги ёвларни,
Гўё зиёфатга чақиргандай таклиф қилдинг уларни.
Ўша куни Сенинг ғазабингдан ҳеч ким қутулолмади,
Бирор одам ўз жонини сақлаб қололмади.
Эвоҳ, эркалаб ўстирган болаларимни
Душманларим ўлдирди.”
2–БОБ
Эгамиз Қуддусни жазолайди
1 Вой шўрим!
Раббий ғазабланиб,
Қиз Қуддусни зулмат билан қоплади,
У Исроилнинг салобатини
Осмондан ерга улоқтирди.
Қаттиқ қаҳри келганда,
Ўз пойандози бўлган Маъбадини эсга олмади.
2 Раббий аёвсиз вайрон қилди
Ёқуб наслининг масканларини.
Ғазаби келиб яксон қилди
Қиз Яҳудонинг қалъаларини.
Оёқ ости қилиб, хўрлади
Шоҳликни ва унинг ҳукмдорларини.
3 У қаттиқ ғазабга миниб,
Исроилнинг бор қудратини йўқ қилди .
Ғанимлар ҳужум қилганда,
Ўз халқини ҳимоя қилмади.
Авжига чиққан олов ёндиргандай,
Ёқубнинг юртини ёндириб юборди.
4 У ғанимдай бизга қарата ёйини тортди,
Ўқ узишга Унинг қўли тайёр турарди.
У келишган йигитларимизни душмандай ўлдирди.
Қиз Қуддуснинг чодирларига оловдай қаҳрини сочди.
5 Раббий душманга ўхшаб қолди,
Исроил юртини вайрон қилди.
Хароб қилди барча саройларини,
Яксон этди Исроил қалъаларини.
Қиз Яҳудога келтирди ғам–ғусса,
Унинг қайғусини орттирди минг ҳисса.
6 Боғдаги чайлани йиқитгандай,
Маъбадини У бузиб ташлади .
Қуддусдаги байрам ва Шаббат кунларини
Эгамиз бекор қилди.
Шоҳлар ва руҳонийларни
Ғазаб устида рад этди.
7 Раббий Ўз қурбонгоҳидан воз кечди,
Ўз масканини ташлаб кетди.
Қуддус саройларини ёвнинг қўлига берди.
Эгамиз уйидаги ёвнинг ҳайқириғи
Байрамдаги шодон овозларга ўхшайди.
8 Ҳа, Эгамиз қиз Қуддуснинг деворларини
Вайрон этишга қарор қилди.
Деворларга бирма–бир қараб чиқди,
Шаштидан қайтмади, ҳаммасини яксон қилди.
Энди қалъаю деворлар қайғуряпти,
Ҳаммаси хароб бўлиб ётибди.
9 Қуддус дарвозалари тупроққа беланиб ётибди,
Дарвоза тамбалари парчаланиб ётибди.
Шоҳу амалдорлари сургун бўлишди,
Қонунлар халққа ўргатилмас энди.
Эгамиздан ваҳийлар
Пайғамбарларга келмас энди.
10 Қиз Қуддуснинг оқсоқоллари
Сукут сақлаб ерда ўтирибди.
Бошларидан улар тупроқ сочган,
Ўзлари қанорга ўранган .
Бошларини солиб қуйи
Ўтирибди Қуддус қизлари.
11 Йиғлайвериб кўзларим толган,
Ичимда юрагим тўкилиб кетган.
Жигар–бағрим эзилиб кетди,
Ахир, менинг халқим қирилиб кетди!
Оч қолган гўдагу чақалоқлар
Шаҳар кўчаларида ҳушсиз ётибди!
12 “Қорним очди! Чанқадим!” деб
Оналарига улар фарёд қилар.
Ярадор жангчидай шаҳар кўчаларида ҳушсиз ётишар.
Оналарининг бағрида жон таслим этишар.
13 Сен ҳақингда нима айтай?!
Сени кимга солиштирай, эй қиз Қуддус?
Нима деб юпатай?!
Сени кимларга ўхшатай, эй бокира қиз Сион?
Денгиздай чексиздир сенинг кулфатинг,
Энди шифо бера олмас сенга ҳеч ким!
14 Сенинг пайғамбарларинг
Ёлғон ва беҳуда ваҳийлар айтишди.
Гуноҳларингни фош қилишмади,
Сургуннинг олдини олишмади.
Ёлғон башоратлар айтиб,
Сени йўлдан оздиришди.
15 Ўтган–кетганлар сендан ор қилиб,
Қўл силтаб кетадилар.
Ёқасини ушлаб, бошларини чайқайдилар,
Эй қиз Қуддус, сени мазах қилиб шундай дейдилар:
“Гўзалликда комил шаҳарми шу?!
Бутун дунёнинг севинчимиш у!”
16 Барча ёвларинг устингдан кулади,
Ҳолингни кўриб ёқасини ушлайди.
Тишларини ғижирлатиб айтишади:
“Биз уни ямладик!
Воҳ, қандай интизорлик билан
Бу кунни кутган эдик!
Ниҳоят, ўша кунга етдик!”
17 Эвоҳ, Эгамиз Ўз режаларини амалга оширди,
Ўз айтганларини битта қолдирмай бажарди.
У азалдан огоҳлантириб келгандай
Сизларни аёвсиз қириб ташлади.
Ғанимларнинг қудратини юксалтирди,
Аҳволингиздан душманларни хурсанд қилди.
18 Шаҳар аҳлининг қалби Раббийга фарёд қилмоқда,
Эй қиз Қуддуснинг деворлари!
Кўз ёшингиз кечаю кундуз дарё бўлиб оқсин.
Нолаю фарёдингиз асло тинмасин,
Кўз ёшингиз тўхтамасин!
19 Тур, эй қиз Қуддус!
Кечаси билан Худога илтижо қилиб чиққин!
Юрагингни Раббийга сувдай тўкиб солгин!
Қўлларингни узат осмонга,
Фарзандларинг учун ёлворгин Унга!
Ахир, улар очликдан ҳушсиз ётибди
Ҳар бир кўчанинг бошида.
20 Шундай ибодат қилгин:
“Эй Эгам, кўрмайсанми буни:
Не кўйларга солиб қўйдинг Сен халқингни?!
Оналар эркалатиб ўстирган фарзандларини ейишяпти–ку!
Руҳонию пайғамбарлар масканингда қирилиб кетяпти–ку!
21 Ёшу қариларнинг жасадлари кўчада чангга беланиб ётибди.
Қилич дастидан йигиту қизларим жувонмарг бўлди.
Сен ғазабинг келган куни уларни ҳалок қилдинг,
Аёвсиз уларни қириб ташладинг.
22 Менга қарши йиғдинг Сен теваракдаги ёвларни,
Гўё зиёфатга чақиргандай таклиф қилдинг уларни.
Ўша куни Сенинг ғазабингдан ҳеч ким қутулолмади,
Бирор одам ўз жонини сақлаб қололмади.
Эвоҳ, эркалаб ўстирган болаларимни
Душманларим ўлдирди.”
