10–БОБ
Исроил гуноҳкорлиги учун сургун қилинади
1 Исроил гуркираган,
Ҳосилдор ток кабидир.
Аммо ҳосили кўпайгани сари,
У кўплаб қурбонгоҳлар қурди.
Юрти равнақ топгани сари,
Бутсимон тошларига зеб берди.
2 Садоқатсиз бу халқ энди таъзирини ейди.
Эгамиз қурбонгоҳларини вайрон қилади,
Бутсимон тошларини синдириб ташлайди.
3 Кўп ўтмай улар айтишади:
“Биз Эгамиздан қўрқмадик,
Шунинг учун шоҳимиздан айрилиб қолдик.
Аммо шоҳнинг қўлидан нима ҳам келарди?!”
4 Улар бемаъни гаплар гапирмоқда,
Сохта қасамлар ичиб, аҳдлар тузишмоқда.
Натижада эгатлардаги заҳарли ўтдай,
Даъволар униб чиқмоқда.
5 Самария аҳли
Байт–Обундаги олтин бузоғидан хавотир олади,
Унинг учун улар аза тутишади.
Бутидан хурсанд бўлган руҳонийлар ҳам
Бут сургун бўлганидан йиғлашади.
6 Бутнинг ўзи Оссурияга олиб кетилади,
Буюк шоҳга тақдим қилинади.
Эфрайим шарманда бўлади,
Умидини бутга боғлагани учун
Исроил уятга қолади.
7 Самария шоҳи сувга ғарқ бўлган пайраҳадай
Ҳалок бўлади.
8 Исроилнинг гуноҳига сабаб бўлган
Обундаги саждагоҳлар йўқ қилинади.
Қурбонгоҳларини янтоғу тикан босади.
Одамлар тоғларга: “Бизни босиб қолинглар!” дея бақиришади.
Қирларга: “Устимизга қуланглар!” деб ёлворишади.
Исроил устидан Эгамиз Ўз ҳукмини эълон қилади
9 Эгамиз шундай демоқда:
“Эй Исроил, сен Гивода гуноҳ қила бошладинг ,
Ўша ерда гуноҳдан чиқмай қолди сенинг бошинг.
Гиводаги жиноятчилар жазосини олгандай,
Сен ҳам жазодан қочиб қутула олмайсан.
10 Мен хоҳлаган пайтимда жазоингни бераман.
Сенга қарши халқларни бирлаштираман.
Икки баробар кўпайган жиноятларинг учун
Душманлар сенга кишан солади.
11 Эфрайим ўргатилган бузоққа ўхшарди,
Янчишни у хўп яхши кўрарди .
Мана энди унинг гўзал бўйнига,
Мен бўйинтуруқ тақаман.
Энди унга омоч торттираман .
Қани, Яҳудо шудгор қилсин!
Эфрайим ўзи учун мола боссин!
12 Эй Исроил, ўзингиз учун солиҳлик уруғини экинг,
Чексиз севгини ўриб олинг.
Ҳайдалмаган ерингизга ишлов беринг,
Вақт келди! Мен, Эгангизга интилинг!
Шунда Мен олдингизга бораман,
Ёмғир ёғдиргандай, сизга нажот бераман.
13 Сен ёвузликни экдинг,
Адолатсизликни ўриб олдинг,
Ёлғоннинг мевасидан единг.
Сен ўз кучингга таянганинг учун,
Сон–саноқсиз сипоҳларингга ишонганинг учун,
14 Жангу жадаллар сени четлаб ўтмайди.
Шоҳ Шалман Байт–Арбэлни жангда вайрон қилгандай ,
Хотинларни бола–чақалари билан тошга уриб ўлдиргандай,
Ҳамма шаҳарларинг вайрон бўлади.
15 Эй Байтил , сен қабиҳликлар қилганинг учун,
Бу кунлар бошингга тушади.
Тонг отгач, эй Исроил, шоҳинг ўлдирилади.”
10–БОБ
Исроил гуноҳкорлиги учун сургун қилинади
1 Исроил гуркираган,
Ҳосилдор ток кабидир.
Аммо ҳосили кўпайгани сари,
У кўплаб қурбонгоҳлар қурди.
Юрти равнақ топгани сари,
Бутсимон тошларига зеб берди.
2 Садоқатсиз бу халқ энди таъзирини ейди.
Эгамиз қурбонгоҳларини вайрон қилади,
Бутсимон тошларини синдириб ташлайди.
3 Кўп ўтмай улар айтишади:
“Биз Эгамиздан қўрқмадик,
Шунинг учун шоҳимиздан айрилиб қолдик.
Аммо шоҳнинг қўлидан нима ҳам келарди?!”
4 Улар бемаъни гаплар гапирмоқда,
Сохта қасамлар ичиб, аҳдлар тузишмоқда.
Натижада эгатлардаги заҳарли ўтдай,
Даъволар униб чиқмоқда.
5 Самария аҳли
Байт–Обундаги олтин бузоғидан хавотир олади,
Унинг учун улар аза тутишади.
Бутидан хурсанд бўлган руҳонийлар ҳам
Бут сургун бўлганидан йиғлашади.
6 Бутнинг ўзи Оссурияга олиб кетилади,
Буюк шоҳга тақдим қилинади.
Эфрайим шарманда бўлади,
Умидини бутга боғлагани учун
Исроил уятга қолади.
7 Самария шоҳи сувга ғарқ бўлган пайраҳадай
Ҳалок бўлади.
8 Исроилнинг гуноҳига сабаб бўлган
Обундаги саждагоҳлар йўқ қилинади.
Қурбонгоҳларини янтоғу тикан босади.
Одамлар тоғларга: “Бизни босиб қолинглар!” дея бақиришади.
Қирларга: “Устимизга қуланглар!” деб ёлворишади.
Исроил устидан Эгамиз Ўз ҳукмини эълон қилади
9 Эгамиз шундай демоқда:
“Эй Исроил, сен Гивода гуноҳ қила бошладинг ,
Ўша ерда гуноҳдан чиқмай қолди сенинг бошинг.
Гиводаги жиноятчилар жазосини олгандай,
Сен ҳам жазодан қочиб қутула олмайсан.
10 Мен хоҳлаган пайтимда жазоингни бераман.
Сенга қарши халқларни бирлаштираман.
Икки баробар кўпайган жиноятларинг учун
Душманлар сенга кишан солади.
11 Эфрайим ўргатилган бузоққа ўхшарди,
Янчишни у хўп яхши кўрарди .
Мана энди унинг гўзал бўйнига,
Мен бўйинтуруқ тақаман.
Энди унга омоч торттираман .
Қани, Яҳудо шудгор қилсин!
Эфрайим ўзи учун мола боссин!
12 Эй Исроил, ўзингиз учун солиҳлик уруғини экинг,
Чексиз севгини ўриб олинг.
Ҳайдалмаган ерингизга ишлов беринг,
Вақт келди! Мен, Эгангизга интилинг!
Шунда Мен олдингизга бораман,
Ёмғир ёғдиргандай, сизга нажот бераман.
13 Сен ёвузликни экдинг,
Адолатсизликни ўриб олдинг,
Ёлғоннинг мевасидан единг.
Сен ўз кучингга таянганинг учун,
Сон–саноқсиз сипоҳларингга ишонганинг учун,
14 Жангу жадаллар сени четлаб ўтмайди.
Шоҳ Шалман Байт–Арбэлни жангда вайрон қилгандай ,
Хотинларни бола–чақалари билан тошга уриб ўлдиргандай,
Ҳамма шаҳарларинг вайрон бўлади.
15 Эй Байтил , сен қабиҳликлар қилганинг учун,
Бу кунлар бошингга тушади.
Тонг отгач, эй Исроил, шоҳинг ўлдирилади.”
