6–БОБ
Аюбнинг иккинчи нутқи: ноҳақлик қилмагани ҳақида
1 Шундан кейин Аюб яна гапирди:
2 “Қани энди, қайғуларимни ўлчашнинг иложи бўлса эди,
Менинг кулфатларим тарозида тортиб кўрилса эди.
3 Улар денгиз қумларидан ҳам оғирроқ чиққан бўлар эди.
Шунинг учун ҳам бўлар–бўлмас гаплар айтдим.
4 Қодир Худо отган найзалар танамдадир,
Руҳим уларнинг заҳридан ичмоқда.
Худонинг барча даҳшатлари менга қарши тайёрланган.
5 Асов эшак ўт йўқлигида ҳанграйди–ку!
Ҳўкиз ҳам охурида ем бўлмаса бўкиради–ку!
6 Тузсиз овқатни еб бўлмайди–ку!
Пиширилмаган тухум оқи ахир, нақадар бемаза!
7 Уларни кўриб иштаҳам йўқолади.
Уларни ейишни ўйласам кўнглим айнийди.
8 Қани энди, тилагим бажо бўлса эди,
Худо ниятимни бажо келтирса эди!
9 Қани энди, Худо мени эзиб ташлашга рози бўлса эди,
Қўлига эрк бериб, жонимни олса эди.
10 Ана ўшанда мен тасалли топган бўлардим,
Ҳатто оғриқларимга қарамай қувонган бўлардим,
Чунки Муқаддас Худонинг сўзларини мен рад қилганим йўқ.
11 Қачонгача кутаман ахир, кучим етармикан?!
Охири нима бўлади ўзи?
Нима учун сабр–тоқат қилишим керак?!
12 Мен тошдай қаттиқ эмасман–ку!
Менинг танам темирдан эмас–ку!
13 Йўқ, ўзимга ўзим ёрдам беролмайман,
Ҳеч бир чора–иложим йўқ.
14 Қайғу–алам тортаётган инсон
Қодир Худодан қўрқишни рад қилган бўлса ҳам,
Ўша инсонга содиқ дўстлар керак .
15 Аммо дўстларимга ҳам ишониб бўлмайди,
Улар оқиб ўтиб кетадиган ирмоқлардайдир.
16 Ўша ирмоқлар музу қор эриганда тошиб оқади,
17 Иссиқ ҳавода эса улар қуриб қолади,
Кун қизиганда ғойиб бўлади.
18 Карвонлар бу ирмоқларни қидириб,
Йўлларидан адашиб кетадилар.
Юриб–юриб, чўлда ҳалок бўладилар.
19 Темо юртининг карвонлари ҳам сув қидириб келадилар,
Шава юртидан келганлар ҳам сувга умид қиладилар.
20 Аммо ўша ирмоқларга ишонганлар тушкунликка тушадилар,
У ерга бориб, гангиб қоладилар.
21 Сизлар ҳам мен учун худди ўша ирмоқлардайсизлар.
Кулфатимни кўриб туриб, ваҳимага тушяпсизлар.
22 Сизлардан бирон нарса сўрадимми?!
Ёки бойлигингиздан бериб, мени қутқаринглар, деб айтдимми?!
23 Душманларимнинг қўлидан қутқаринглар, дедимми?!
Ёки зўравонлардан мени халос қилинглар, деб сўрадимми?!
24 Менга ўргатинглар, майли жим тураман.
Қандай нотўғри иш қилганимни тушунтириб беринглар.
25 Ҳақиқат сўзлари нақадар аччиқ!
Лекин гапларингиз нимани исботлаяпти?
26 Мени беҳуда гапларни айтяпти, деб ўйлайсиз.
Шундай экан, нимага тушкунликда айтганларимга жавоб қайтарасиз?!
27 Сизлар ҳатто етимлар учун қуръа ташлаган бўлардингиз.
Дўстингиз устидан савдолашиб, уни сотган бўлардингиз.
28 Энди марҳамат қилиб менга қаранглар,
Мен сизларга ёлғон гапирмайман.
29 Бас энди, ноҳақлик қилманг.
Ахир, менинг айбим йўқ–ку!
30 Ё гапимда бирор ноҳақлик борми?
Тилим ёвузликнинг таъмини ажрата билмайдими?!
6–БОБ
Аюбнинг иккинчи нутқи: ноҳақлик қилмагани ҳақида
1 Шундан кейин Аюб яна гапирди:
2 “Қани энди, қайғуларимни ўлчашнинг иложи бўлса эди,
Менинг кулфатларим тарозида тортиб кўрилса эди.
3 Улар денгиз қумларидан ҳам оғирроқ чиққан бўлар эди.
Шунинг учун ҳам бўлар–бўлмас гаплар айтдим.
4 Қодир Худо отган найзалар танамдадир,
Руҳим уларнинг заҳридан ичмоқда.
Худонинг барча даҳшатлари менга қарши тайёрланган.
5 Асов эшак ўт йўқлигида ҳанграйди–ку!
Ҳўкиз ҳам охурида ем бўлмаса бўкиради–ку!
6 Тузсиз овқатни еб бўлмайди–ку!
Пиширилмаган тухум оқи ахир, нақадар бемаза!
7 Уларни кўриб иштаҳам йўқолади.
Уларни ейишни ўйласам кўнглим айнийди.
8 Қани энди, тилагим бажо бўлса эди,
Худо ниятимни бажо келтирса эди!
9 Қани энди, Худо мени эзиб ташлашга рози бўлса эди,
Қўлига эрк бериб, жонимни олса эди.
10 Ана ўшанда мен тасалли топган бўлардим,
Ҳатто оғриқларимга қарамай қувонган бўлардим,
Чунки Муқаддас Худонинг сўзларини мен рад қилганим йўқ.
11 Қачонгача кутаман ахир, кучим етармикан?!
Охири нима бўлади ўзи?
Нима учун сабр–тоқат қилишим керак?!
12 Мен тошдай қаттиқ эмасман–ку!
Менинг танам темирдан эмас–ку!
13 Йўқ, ўзимга ўзим ёрдам беролмайман,
Ҳеч бир чора–иложим йўқ.
14 Қайғу–алам тортаётган инсон
Қодир Худодан қўрқишни рад қилган бўлса ҳам,
Ўша инсонга содиқ дўстлар керак .
15 Аммо дўстларимга ҳам ишониб бўлмайди,
Улар оқиб ўтиб кетадиган ирмоқлардайдир.
16 Ўша ирмоқлар музу қор эриганда тошиб оқади,
17 Иссиқ ҳавода эса улар қуриб қолади,
Кун қизиганда ғойиб бўлади.
18 Карвонлар бу ирмоқларни қидириб,
Йўлларидан адашиб кетадилар.
Юриб–юриб, чўлда ҳалок бўладилар.
19 Темо юртининг карвонлари ҳам сув қидириб келадилар,
Шава юртидан келганлар ҳам сувга умид қиладилар.
20 Аммо ўша ирмоқларга ишонганлар тушкунликка тушадилар,
У ерга бориб, гангиб қоладилар.
21 Сизлар ҳам мен учун худди ўша ирмоқлардайсизлар.
Кулфатимни кўриб туриб, ваҳимага тушяпсизлар.
22 Сизлардан бирон нарса сўрадимми?!
Ёки бойлигингиздан бериб, мени қутқаринглар, деб айтдимми?!
23 Душманларимнинг қўлидан қутқаринглар, дедимми?!
Ёки зўравонлардан мени халос қилинглар, деб сўрадимми?!
24 Менга ўргатинглар, майли жим тураман.
Қандай нотўғри иш қилганимни тушунтириб беринглар.
25 Ҳақиқат сўзлари нақадар аччиқ!
Лекин гапларингиз нимани исботлаяпти?
26 Мени беҳуда гапларни айтяпти, деб ўйлайсиз.
Шундай экан, нимага тушкунликда айтганларимга жавоб қайтарасиз?!
27 Сизлар ҳатто етимлар учун қуръа ташлаган бўлардингиз.
Дўстингиз устидан савдолашиб, уни сотган бўлардингиз.
28 Энди марҳамат қилиб менга қаранглар,
Мен сизларга ёлғон гапирмайман.
29 Бас энди, ноҳақлик қилманг.
Ахир, менинг айбим йўқ–ку!
30 Ё гапимда бирор ноҳақлик борми?
Тилим ёвузликнинг таъмини ажрата билмайдими?!
