20–БОБ
Зўфар иккинчи марта гапиради: фосиқларнинг қисмати ҳақида
1 Намахлик Зўфар шундай деди:
2 “Гапларинг мени безовта қилди,
Энди гапирмасам бўлмайди.
3 Танбеҳларинг билан мени ҳақоратладинг,
Лекин энди онгим, жавоб бер, деб ундаяпти.
4 Ўтмишдан билмайсанми?!
Ахир, инсонлар ер юзига жойлаштирилгандан бери,
5 Фосиқларнинг шодлиги узоққа чўзилмайди–ку,
Бетавфиқларнинг қувончи бир лаҳзалик–ку!
6 Такаббурлиги самога етса ҳам,
Бошлари булутларга тегса ҳам,
7 Ўзларининг ахлатидай бутунлай йўқ бўлиб кетади.
Уларни олдин кўрганлар: «Қани энди улар?» деб сўрайдилар.
8 Фосиқлар тушдай ўтиб кетадилар, уларни топиб бўлмайди.
Кечаси кўринган шарпадай ғойиб бўладилар.
9 Ҳа, фосиқларни кўрганлар уларни бошқа кўрмайдилар,
Маконлари энди уларни танимайди.
10 Фосиқларнинг фарзандлари камбағаллардан мурувват кутади,
Ўз қўллари билан тортиб олган бойликларини қайтариб беради.
11 Фосиқлар ёш ва кучли эди,
Энди суяклари тупроқда ётади.
12 Фосиқлик уларнинг оғизларида ширин туюлди,
Шунинг учун фосиқликни
Тилларининг тагига солиб, сўриб ўтирибдилар.
13 Фосиқликни ташлагиси келмай,
Оғзиларида ушлаб турсалар ҳам,
14 Ўша еганлари қоринларида аччиқ бўлади,
Илонларнинг заҳрига айланади.
15 Бойликларни ютиб, қайтиб қусадилар,
Қоринларидан бўлса ҳам,
Худо қайтариб олиб қўяди.
16 Улар кобра илонларнинг заҳарини сўрадилар,
Заҳарли илон уларни ўлдиради.
17 Энди фосиқлар оқар дарёлардан —
Сут ва асал оқадиган ирмоқлардан завқ олмайдилар.
18 Заҳмат билан топганларидан баҳраманд бўлмайдилар.
Савдо–сотиқ қилиб топганларининг гаштини сурмайдилар.
19 Ахир, фосиқлар камбағалларга зулм қилиб,
Бўлганича бўлсин, деб ташлаб кетгандилар.
Ўзлари қурмаган уйларни камбағаллардан тортиб олгандилар.
20 Улар нафс балосига учраган, ҳеч қачон қониқмайдилар.
Орзу–ҳавас қилиб йиққан бойликлари уларни қутқармайди.
21 Улар ҳеч нарса қолдирмай, еб битирганди.
Шунинг учун фаровонлиги узоққа чўзилмайди.
22 Фаровонлик даврида ҳам улар ғам–ташвишга тўладилар.
Уларнинг бошига офату кулфатлар тушади.
23 Фосиқлар қоринларини тўйдириб бўлганларида,
Худо уларга бор ғазабини сочади.
Уларнинг устига Ўз зарбаларини ёғдиради.
24 Фосиқлар темир қуролдан қочсалар,
Бронза найза уларни тешиб ўтади.
25 Найза уларнинг таналаридан суғуриб олинади,
Ҳа, ялтироқ найза уларнинг жигарларидан тортиб чиқарилади,
Уларни ваҳима қамраб олади.
26 Уларнинг хазиналари зулматда йўқ бўлиб кетади.
Инсон ёқмаган олов уларни ютиб юборади,
Олов фосиқларнинг чодирию ундаги бор нарсасини йўқ қилади.
27 Само уларнинг айбини кўрсатади,
Ер уларга қарши гувоҳлик беради.
28 Худонинг ғазаби келган куни
Уйидагиларни сел оқизиб кетади.
29 Худо фосиқларга берган улуш ана шулардир,
Худонинг уларга тайинлаган насибаси мана шудир.”
20–БОБ
Зўфар иккинчи марта гапиради: фосиқларнинг қисмати ҳақида
1 Намахлик Зўфар шундай деди:
2 “Гапларинг мени безовта қилди,
Энди гапирмасам бўлмайди.
3 Танбеҳларинг билан мени ҳақоратладинг,
Лекин энди онгим, жавоб бер, деб ундаяпти.
4 Ўтмишдан билмайсанми?!
Ахир, инсонлар ер юзига жойлаштирилгандан бери,
5 Фосиқларнинг шодлиги узоққа чўзилмайди–ку,
Бетавфиқларнинг қувончи бир лаҳзалик–ку!
6 Такаббурлиги самога етса ҳам,
Бошлари булутларга тегса ҳам,
7 Ўзларининг ахлатидай бутунлай йўқ бўлиб кетади.
Уларни олдин кўрганлар: «Қани энди улар?» деб сўрайдилар.
8 Фосиқлар тушдай ўтиб кетадилар, уларни топиб бўлмайди.
Кечаси кўринган шарпадай ғойиб бўладилар.
9 Ҳа, фосиқларни кўрганлар уларни бошқа кўрмайдилар,
Маконлари энди уларни танимайди.
10 Фосиқларнинг фарзандлари камбағаллардан мурувват кутади,
Ўз қўллари билан тортиб олган бойликларини қайтариб беради.
11 Фосиқлар ёш ва кучли эди,
Энди суяклари тупроқда ётади.
12 Фосиқлик уларнинг оғизларида ширин туюлди,
Шунинг учун фосиқликни
Тилларининг тагига солиб, сўриб ўтирибдилар.
13 Фосиқликни ташлагиси келмай,
Оғзиларида ушлаб турсалар ҳам,
14 Ўша еганлари қоринларида аччиқ бўлади,
Илонларнинг заҳрига айланади.
15 Бойликларни ютиб, қайтиб қусадилар,
Қоринларидан бўлса ҳам,
Худо қайтариб олиб қўяди.
16 Улар кобра илонларнинг заҳарини сўрадилар,
Заҳарли илон уларни ўлдиради.
17 Энди фосиқлар оқар дарёлардан —
Сут ва асал оқадиган ирмоқлардан завқ олмайдилар.
18 Заҳмат билан топганларидан баҳраманд бўлмайдилар.
Савдо–сотиқ қилиб топганларининг гаштини сурмайдилар.
19 Ахир, фосиқлар камбағалларга зулм қилиб,
Бўлганича бўлсин, деб ташлаб кетгандилар.
Ўзлари қурмаган уйларни камбағаллардан тортиб олгандилар.
20 Улар нафс балосига учраган, ҳеч қачон қониқмайдилар.
Орзу–ҳавас қилиб йиққан бойликлари уларни қутқармайди.
21 Улар ҳеч нарса қолдирмай, еб битирганди.
Шунинг учун фаровонлиги узоққа чўзилмайди.
22 Фаровонлик даврида ҳам улар ғам–ташвишга тўладилар.
Уларнинг бошига офату кулфатлар тушади.
23 Фосиқлар қоринларини тўйдириб бўлганларида,
Худо уларга бор ғазабини сочади.
Уларнинг устига Ўз зарбаларини ёғдиради.
24 Фосиқлар темир қуролдан қочсалар,
Бронза найза уларни тешиб ўтади.
25 Найза уларнинг таналаридан суғуриб олинади,
Ҳа, ялтироқ найза уларнинг жигарларидан тортиб чиқарилади,
Уларни ваҳима қамраб олади.
26 Уларнинг хазиналари зулматда йўқ бўлиб кетади.
Инсон ёқмаган олов уларни ютиб юборади,
Олов фосиқларнинг чодирию ундаги бор нарсасини йўқ қилади.
27 Само уларнинг айбини кўрсатади,
Ер уларга қарши гувоҳлик беради.
28 Худонинг ғазаби келган куни
Уйидагиларни сел оқизиб кетади.
29 Худо фосиқларга берган улуш ана шулардир,
Худонинг уларга тайинлаган насибаси мана шудир.”
