16–БОБ
Аюбнинг бешинчи нутқи: у ўзининг айбсизлигини таъкидлайди
1 Аюб шундай жавоб берди:
2 “Мен бундай нарсаларни кўп эшитганман,
Қандай ношуд юпатувчисизлар–а!
3 Бу беҳуда гапларнинг охири борми ўзи?!
Шундай гапиришга сизларни нима ундайди?!
4 Агар сизлар менинг ўрнимда бўлганингизда эди,
Мен ҳам сизлардай гапирсам бўларди.
Бошимни чайқаб,
Сизларга қарши чиройли сўзлар айтсам бўларди.
5 Аммо мен сўзларим билан сизларга далда берган бўлардим.
Гапларим билан дардингизни енгиллаштирардим.
6 Ҳозир эса, гапирсам ҳам дардим енгиллашмайди,
Гапирмасам ҳам азобларим камаймайди.
7 Эй Худо, Сен мени эзиб юбординг,
Бутун оиламни йўқ қилдинг.
8 Юзимни ажинлар билан тўлдириб ташладинг.
Булар менга қарши гувоҳ бўлади.
Озғинлигим ҳам кўзга ташланиб,
Менга қарши гувоҳлик беради.
9 Худо ғазаб билан ортимдан қувиб,
Мени эзиб ташлади.
Тишларини ғичирлатиб,
Кўзлари билан тешади.
10 Мени кўриб, одамларнинг оғзилари очилиб қолди,
Улар мени мазах қилиб, юзимга урдилар.
Тўдалашиб, менга қарши чиқиш учун йиғилдилар.
11 Худо мени бетавфиқлар ихтиёрига ташлади,
Фосиқларнинг қўлига бериб қўйди.
12 Мен тинчгина яшаётган эдим,
У мени парчалаб ташлади,
Бўйнимдан ушлаб, мени эзди.
Кейин эса Худо мени нишон қилиб,
13 Ўз камонлари билан ўраб олди.
Раҳм–шафқат қилмай,
Ўқлари билан мени илма–тешик қилиб ташлади.
Ичак–човоқларим ерга тўкилди.
14 Худо қайта–қайта менга ҳужум қилди,
Менинг устимга жангчидай бостириб келди.
15 Қайғу–аламдан қанорга буркандим ,
Қанор худди теримга қўшиб тўқилгандай бўлиб қолди,
Ғурурим поймол бўлди.
16 Нолаю фарёддан юзим қизариб,
Қовоқларим қорайиб кетган.
17 Лекин қўлларим ёвузликдан узоқ,
Ибодатларим покдир.
18 Эй тупроқ, менинг қонимни яширма,
Менинг фарёдим йўқолиб кетмасин.
19 Мана, ҳозир менинг Гувоҳим самодадир,
Менинг Ҳимоячим юксакда ўтирибди.
20 Дўстларим мени мазах қиляпти ,
Мен эса Худо олдида кўз ёш тўкаман.
21 Қани энди биронтаси
Ўз яқини учун Худога илтижо қилгандай,
Мен учун ҳам Худога ёлворса.
22 Чунки мен кўп вақт ўтмай
Борса келмас жойга кетаман.
16–БОБ
Аюбнинг бешинчи нутқи: у ўзининг айбсизлигини таъкидлайди
1 Аюб шундай жавоб берди:
2 “Мен бундай нарсаларни кўп эшитганман,
Қандай ношуд юпатувчисизлар–а!
3 Бу беҳуда гапларнинг охири борми ўзи?!
Шундай гапиришга сизларни нима ундайди?!
4 Агар сизлар менинг ўрнимда бўлганингизда эди,
Мен ҳам сизлардай гапирсам бўларди.
Бошимни чайқаб,
Сизларга қарши чиройли сўзлар айтсам бўларди.
5 Аммо мен сўзларим билан сизларга далда берган бўлардим.
Гапларим билан дардингизни енгиллаштирардим.
6 Ҳозир эса, гапирсам ҳам дардим енгиллашмайди,
Гапирмасам ҳам азобларим камаймайди.
7 Эй Худо, Сен мени эзиб юбординг,
Бутун оиламни йўқ қилдинг.
8 Юзимни ажинлар билан тўлдириб ташладинг.
Булар менга қарши гувоҳ бўлади.
Озғинлигим ҳам кўзга ташланиб,
Менга қарши гувоҳлик беради.
9 Худо ғазаб билан ортимдан қувиб,
Мени эзиб ташлади.
Тишларини ғичирлатиб,
Кўзлари билан тешади.
10 Мени кўриб, одамларнинг оғзилари очилиб қолди,
Улар мени мазах қилиб, юзимга урдилар.
Тўдалашиб, менга қарши чиқиш учун йиғилдилар.
11 Худо мени бетавфиқлар ихтиёрига ташлади,
Фосиқларнинг қўлига бериб қўйди.
12 Мен тинчгина яшаётган эдим,
У мени парчалаб ташлади,
Бўйнимдан ушлаб, мени эзди.
Кейин эса Худо мени нишон қилиб,
13 Ўз камонлари билан ўраб олди.
Раҳм–шафқат қилмай,
Ўқлари билан мени илма–тешик қилиб ташлади.
Ичак–човоқларим ерга тўкилди.
14 Худо қайта–қайта менга ҳужум қилди,
Менинг устимга жангчидай бостириб келди.
15 Қайғу–аламдан қанорга буркандим ,
Қанор худди теримга қўшиб тўқилгандай бўлиб қолди,
Ғурурим поймол бўлди.
16 Нолаю фарёддан юзим қизариб,
Қовоқларим қорайиб кетган.
17 Лекин қўлларим ёвузликдан узоқ,
Ибодатларим покдир.
18 Эй тупроқ, менинг қонимни яширма,
Менинг фарёдим йўқолиб кетмасин.
19 Мана, ҳозир менинг Гувоҳим самодадир,
Менинг Ҳимоячим юксакда ўтирибди.
20 Дўстларим мени мазах қиляпти ,
Мен эса Худо олдида кўз ёш тўкаман.
21 Қани энди биронтаси
Ўз яқини учун Худога илтижо қилгандай,
Мен учун ҳам Худога ёлворса.
22 Чунки мен кўп вақт ўтмай
Борса келмас жойга кетаман.
