11–БОБ
Зўфар гапиради: у Аюбнинг жазога лойиқлигини таъкидлайди
1 Кейин Намахлик Зўфар шундай деди:
2 “Шунча кўп гап жавобсиз қолаверадими?
Кўп гапирган инсон оқланар эканми?
3 Бекорчи гапларинг бошқаларнинг овозини ўчириб қўйдими?
Наҳотки мазах қилиб айтган гапларинг учун ҳеч ким сени уялтирмаса?
4 Сен: «Мен ҳақман, бунга ишончим комил,
Ўзим ҳам Худонинг назарида покман», деб айтасан.
5 Қани энди, Худо гапирса,
Унинг Ўзи сенга қарши оғиз очса эди.
6 Қани энди, У сенга доноликнинг сирларини билдирса эди.
Ахир, ҳақиқий донолик кўп қиррали–ку!
Билиб қўй, Худо сени ўз гуноҳларингга яраша жазолагани йўқ,
Жазони анча кам беряпти.
7 Хўш, Худонинг сирларини англай оласанми?!
Қодир Худонинг комиллигини била оласанми?!
8 Худонинг донолиги осмондан ҳам юксакдир,
Сен нима қила олардинг?!
Худонинг донолиги ўликлар диёридан ҳам чуқурроқдир,
Сен нимани била олардинг?!
9 Унинг ўлчами ер теварагидан ҳам узунроқ,
Денгиздан ҳам кенгроқдир.
10 Худо келиб, сени қамоққа ташласа,
Ёки ҳаммани ҳукмга йиғса,
Ким Уни тўхтата оларди?
11 Албатта У ёлғончиларни билади,
Ёвузликни кўрганда, эътиборга олади–ку!
12 Асов эшакдан одам туғилмагандай,
Нодон ҳам доноликка эриша олмайди.
13 Ўз юрагингни Худога бағишла,
Ибодат қилиб, қўлларингни У томон чўзгин.
14 Қўлларинг гуноҳдан булғанган бўлса, поклагин,
Чодирингда ёвузликка жой бермагин.
15 Шунда сен уялмасдан бошингни тик кўтариб юрасан.
Қўрқувдан холи бўлиб, барқарор турасан.
16 Қайғуларингни эсдан чиқарасан,
Улар оқиб кетган сувлардай бўлиб қолади.
17 Ҳаётинг кундузги нурдай ёруғ бўлади,
Ҳар қандай зулмат тонгдай бўлиб қолади.
18 Умидинг борлиги учун ишончинг комил бўлади,
Атрофингда ҳимоянг бўлиб, тинчликда ором оласан.
19 Ётганингда ҳеч кимдан қўрқмайдиган бўласан,
Ҳамма сендан марҳамат истаб келади.
20 Фосиқларнинг кўз нури сўнади,
Улар қочишга йўл тополмайдилар,
Ўлиб қутуламиз, деб умид қиладилар.”
11–БОБ
Зўфар гапиради: у Аюбнинг жазога лойиқлигини таъкидлайди
1 Кейин Намахлик Зўфар шундай деди:
2 “Шунча кўп гап жавобсиз қолаверадими?
Кўп гапирган инсон оқланар эканми?
3 Бекорчи гапларинг бошқаларнинг овозини ўчириб қўйдими?
Наҳотки мазах қилиб айтган гапларинг учун ҳеч ким сени уялтирмаса?
4 Сен: «Мен ҳақман, бунга ишончим комил,
Ўзим ҳам Худонинг назарида покман», деб айтасан.
5 Қани энди, Худо гапирса,
Унинг Ўзи сенга қарши оғиз очса эди.
6 Қани энди, У сенга доноликнинг сирларини билдирса эди.
Ахир, ҳақиқий донолик кўп қиррали–ку!
Билиб қўй, Худо сени ўз гуноҳларингга яраша жазолагани йўқ,
Жазони анча кам беряпти.
7 Хўш, Худонинг сирларини англай оласанми?!
Қодир Худонинг комиллигини била оласанми?!
8 Худонинг донолиги осмондан ҳам юксакдир,
Сен нима қила олардинг?!
Худонинг донолиги ўликлар диёридан ҳам чуқурроқдир,
Сен нимани била олардинг?!
9 Унинг ўлчами ер теварагидан ҳам узунроқ,
Денгиздан ҳам кенгроқдир.
10 Худо келиб, сени қамоққа ташласа,
Ёки ҳаммани ҳукмга йиғса,
Ким Уни тўхтата оларди?
11 Албатта У ёлғончиларни билади,
Ёвузликни кўрганда, эътиборга олади–ку!
12 Асов эшакдан одам туғилмагандай,
Нодон ҳам доноликка эриша олмайди.
13 Ўз юрагингни Худога бағишла,
Ибодат қилиб, қўлларингни У томон чўзгин.
14 Қўлларинг гуноҳдан булғанган бўлса, поклагин,
Чодирингда ёвузликка жой бермагин.
15 Шунда сен уялмасдан бошингни тик кўтариб юрасан.
Қўрқувдан холи бўлиб, барқарор турасан.
16 Қайғуларингни эсдан чиқарасан,
Улар оқиб кетган сувлардай бўлиб қолади.
17 Ҳаётинг кундузги нурдай ёруғ бўлади,
Ҳар қандай зулмат тонгдай бўлиб қолади.
18 Умидинг борлиги учун ишончинг комил бўлади,
Атрофингда ҳимоянг бўлиб, тинчликда ором оласан.
19 Ётганингда ҳеч кимдан қўрқмайдиган бўласан,
Ҳамма сендан марҳамат истаб келади.
20 Фосиқларнинг кўз нури сўнади,
Улар қочишга йўл тополмайдилар,
Ўлиб қутуламиз, деб умид қиладилар.”
