72–САНО
Осиф саноси.
1 Ҳақиқатан ҳам, Исроил халқига,
Юраги пок бўлганларга Худо ҳиммат қилар.
2 Оёқларим тойиб кетай, деди,
Сал бўлмаса сирпаниб йиқилай, дедим.
3 Фосиқнинг яшнаётганини кўрганимда,
Такаббурларга ҳасад қилдим.
4 Улар оғриқ нималигини билмайдилар ,
Таналари соппа–соғ, бақувват.
5 Бошқалардай улар дард тортмайдилар,
Бошқалардай улар азоб чекмайдилар.
6 Киборлик уларнинг бўйнидаги маржон бўлади,
Зўравонликни улар либос қилиб кийиб олган.
7 Уларнинг кўзларини ёғ босиб қолган,
Хаёлларида аҳмоқона ниятлар тўлиб–тошган.
8 Такаббурлар масхаралаб, хусумат билан гапиради,
Мағрурланиб, зулм билан таҳдид қилади.
9 Фосиқлар оғизлари билан осмонга даъво қилади,
Тиллари билан ер юзини мулк қилиб олади.
10 Шу боис ҳар ким уларга юз буради,
Уларнинг сўзларини сув каби ичади .
11 Яна улар шундай дейдилар:
“Худо қандай қилиб била олади?!
Худойи Таоло нимани ҳам биларди?!”
12 Фосиқлар ана шунақа!
Доимо беташвиш бойлик орттиради.
13 Ҳа, мен бекорга юрагимни пок тутган эканман–да!
Айбсизман, дея бекорга қўлларимни ювибман–да!
14 Ахир, кун бўйи азоб тортаман,
Ҳар куни эрталаб жазо оламан.
15 Мен ҳам фосиқ гапларни гапираверганимда,
Сенинг содиқ фарзандларингга хоинлик қилган бўлар эдим.
16 Аммо буларни тушунай, десам,
Бу иш жуда ҳам машаққатли туюлди.
17 Худонинг муқаддас масканига кирдим,
Шундагина фосиқлар қисмати не бўлишини тушундим.
18 Эй Худо, чиндан ҳам уларни сирпанчиқ ерга қўйгансан,
Уларни жарликка улоқтириб, барбод қиласан.
19 Улар бирдан қирилиб кетади,
Ваҳимадан қирилиб, йўқ бўлади.
20 Уларнинг ҳаёти фақат тушдир,
Уйғонганларида унут бўлади.
Сен ҳам қўзғалганингда, эй Раббий,
Уларнинг ҳаётига чек қўясан.
21 Ғамга тўлган пайтларимда,
Юрагимда дард пайдо бўлганда,
22 Мен нодон, жоҳил бўлган эканман,
Қаршингда онгсиз ҳайвон каби бўлган эканман.
23 Шундай бўлса ҳам, доимо Сен биланман,
Сен ўнг қўлимдан ушлагансан.
24 Ўгитларинг билан менга йўл кўрсатасан,
Охири мени шон–шуҳрат ила кутиб оласан.
25 Сендан бошқа кимим бор самода?!
Сендан ўзгасини истамасман ер юзида.
26 Адо бўлиши мумкин танаму юрагим,
Аммо Сен, эй Худо, қалбимнинг қувватисан,
Сен то абад барқарорлигимсан.
27 Сендан узоқ бўлганлар ҳалок бўлади,
Қириб ташлайсан Сенга содиқ бўлмаганларни.
28 Эй Худо, Сенга яқин бўлганим эса менга яхшидир.
Эй Эгам Раббий, Сени паноҳим қилиб олдим,
Сенинг ҳамма ишларингни айтиб юраман.
72–SANO
Osif sanosi.
1 Haqiqatan ham, Isroil xalqiga,
Yuragi pok boʻlganlarga Xudo himmat qilar.
2 Oyoqlarim toyib ketay, dedi,
Sal boʻlmasa sirpanib yiqilay, dedim.
3 Fosiqning yashnayotganini koʻrganimda,
Takabburlarga hasad qildim.
4 Ular ogʻriq nimaligini bilmaydilar ,
Tanalari soppa–sogʻ, baquvvat.
5 Boshqalarday ular dard tortmaydilar,
Boshqalarday ular azob chekmaydilar.
6 Kiborlik ularning boʻynidagi marjon boʻladi,
Zoʻravonlikni ular libos qilib kiyib olgan.
7 Ularning koʻzlarini yogʻ bosib qolgan,
Xayollarida ahmoqona niyatlar toʻlib–toshgan.
8 Takabburlar masxaralab, xusumat bilan gapiradi,
Magʻrurlanib, zulm bilan tahdid qiladi.
9 Fosiqlar ogʻizlari bilan osmonga daʼvo qiladi,
Tillari bilan yer yuzini mulk qilib oladi.
10 Shu bois har kim ularga yuz buradi,
Ularning soʻzlarini suv kabi ichadi .
11 Yana ular shunday deydilar:
“Xudo qanday qilib bila oladi?!
Xudoyi Taolo nimani ham bilardi?!”
12 Fosiqlar ana shunaqa!
Doimo betashvish boylik orttiradi.
13 Ha, men bekorga yuragimni pok tutgan ekanman–da!
Aybsizman, deya bekorga qoʻllarimni yuvibman–da!
14 Axir, kun boʻyi azob tortaman,
Har kuni ertalab jazo olaman.
15 Men ham fosiq gaplarni gapiraverganimda,
Sening sodiq farzandlaringga xoinlik qilgan boʻlar edim.
16 Ammo bularni tushunay, desam,
Bu ish juda ham mashaqqatli tuyuldi.
17 Xudoning muqaddas maskaniga kirdim,
Shundagina fosiqlar qismati ne boʻlishini tushundim.
18 Ey Xudo, chindan ham ularni sirpanchiq yerga qoʻygansan,
Ularni jarlikka uloqtirib, barbod qilasan.
19 Ular birdan qirilib ketadi,
Vahimadan qirilib, yoʻq boʻladi.
20 Ularning hayoti faqat tushdir,
Uygʻonganlarida unut boʻladi.
Sen ham qoʻzgʻalganingda, ey Rabbiy,
Ularning hayotiga chek qoʻyasan.
21 Gʻamga toʻlgan paytlarimda,
Yuragimda dard paydo boʻlganda,
22 Men nodon, johil boʻlgan ekanman,
Qarshingda ongsiz hayvon kabi boʻlgan ekanman.
23 Shunday boʻlsa ham, doimo Sen bilanman,
Sen oʻng qoʻlimdan ushlagansan.
24 Oʻgitlaring bilan menga yoʻl koʻrsatasan,
Oxiri meni shon–shuhrat ila kutib olasan.
25 Sendan boshqa kimim bor samoda?!
Sendan oʻzgasini istamasman yer yuzida.
26 Ado boʻlishi mumkin tanamu yuragim,
Ammo Sen, ey Xudo, qalbimning quvvatisan,
Sen to abad barqarorligimsan.
27 Sendan uzoq boʻlganlar halok boʻladi,
Qirib tashlaysan Senga sodiq boʻlmaganlarni.
28 Ey Xudo, Senga yaqin boʻlganim esa menga yaxshidir.
Ey Egam Rabbiy, Seni panohim qilib oldim,
Sening hamma ishlaringni aytib yuraman.
