39–БОБ
Юсуф билан Пўтифарнинг хотини
1 Исмоилий савдогарлари Юсуфни Мисрга олиб келишгач, уни Мисрлик Пўтифар деган бир одамга сотишди. Пўтифар фиръавннинг аъёнларидан бири бўлиб, қўриқчилар бошлиғи эди. 2 Эгамиз Юсуф билан бирга бўлиб, унга кўп муваффақият келтирарди. Юсуф Мисрлик хўжайинининг хонадонида хизмат қилиб юраверди. 3 Пўтифар кўрдики, Эгамиз Юсуф билан бирга бўлиб, ҳар бир қилган ишида унга муваффақият келтиряпти. 4 Шундай қилиб, Юсуф хўжайинининг илтифотига сазовор бўлди, хўжайинининг мулозими бўлиб қолди. Пўтифар Юсуфни ўз хонадони устидан назоратчи қилиб, бутун мол–мулкини унга ишониб топширди. 5 Пўтифар Юсуфни назоратчи қилиб тайинлаган кундан бошлаб, Эгамиз Юсуф туфайли Пўтифарнинг хонадони аҳлига, унинг уйидаги ва даласидаги бутун мол–мулкига барака берадиган бўлди. 6 Буни кўрган Пўтифар бутун мол–мулкини Юсуфнинг ихтиёрига топширди. Пўтифарнинг ейдиган овқатидан бошқа ҳеч нарса билан иши бўлмасди.
Юсуф жуда чиройли, келишган йигит эди. 7 Орадан маълум вақт ўтгач, хўжайинининг хотини Юсуфга кўзларини сузиб: “Мен билан бирга бўл”, деб таклиф қилди. 8 Лекин Юсуф рад қилди ва хўжайинининг хотинига деди:
— Ўзингиз ўйлаб кўринг, мен бу ерда бўлганим учун, хўжайиним хонадонидаги ҳеч бир нарса тўғрисида қайғурмайди, ҳамма нарсасини менинг қўлимга топшириб қўйди. 9 Бу хонадонда ҳеч ким мендан катта эмас. Сиздан бошқа бирор нарсани мендан аямади. Чунки сиз унинг хотинисиз. Қандай қилиб мен шу қадар қабиҳлик қилиб, Худога қарши гуноҳ қиламан?!
10 Пўтифарнинг хотини ҳар куни Юсуфга таклиф қилса ҳам, лекин Юсуф рад қилиб, у билан бўлмади.
11 Бир куни Юсуф ўз ишларини бажариш учун уйга кирди. Уйда хизматкорлардан биронтаси ҳам йўқ эди. 12 Аёл Юсуфнинг кийимидан ушлаб: “Мен билан бўл!” деди. Лекин Юсуф ташқарига қочиб чиқиб кетди. Юсуфнинг кийими эса аёлнинг қўлида қолди. 13 Аёл кўрдики, Юсуф кийимини унинг қўлида қолдириб, ташқарига қочиб чиқиб кетди. 14 Шунда аёл уйдаги хизматкорларни чақирди. Аёл ҳўнграб деди:
— Қаранглар! Эрим манави ибронийни бизни таҳқирлаш учун олиб келган экан! У мен билан ётгани кирган экан, овозим борича бақирдим. 15 Додлаганимдан кейин, кийимини ёнимда қолдириб, ташқарига қочиб чиқиб кетди.
16 Хўжайин уйга келгунча, аёл Юсуфнинг кийимини ўзида сақлаб турди. 17 Аёл эрига ҳам ўша воқеани айтиб берди: “Сиз уйимизга олиб келган анави иброний қулвачча хонамга кириб, мени таҳқирламоқчи бўлди. 18 Мен дод солган эдим, у кийимини ёнимда қолдириб, ташқарига қочиб чиқиб кетди.”
19 Пўтифар буни эшитгач, ғазабланди. 20 У Юсуфни ушлаб, шоҳнинг маҳбуслари сақланадиган зиндонга ташлади. Шундай қилиб, Юсуф зиндонда қолаверди. 21 Лекин Эгамиз Юсуф билан бирга бўлиб, унга марҳамат кўрсатарди. Натижада зиндонбоши Юсуфга илтифот қиларди. 22 Зиндонбоши зиндондаги ҳамма маҳбусларга қараб туришни Юсуфга юклаб қўйди, зиндонда бўладиган ҳамма ишларга Юсуф масъул эди. 23 Эгамиз Юсуф билан бирга бўлиб, унинг ҳамма ишларида муваффақият келтирарди. Шунинг учун Юсуф масъул бўлган ишларга зиндонбоши аралашмасди.
39–BOB
Yusuf bilan Poʻtifarning xotini
1 Ismoiliy savdogarlari Yusufni Misrga olib kelishgach, uni Misrlik Poʻtifar degan bir odamga sotishdi. Poʻtifar firʼavnning aʼyonlaridan biri boʻlib, qoʻriqchilar boshligʻi edi. 2 Egamiz Yusuf bilan birga boʻlib, unga koʻp muvaffaqiyat keltirardi. Yusuf Misrlik xoʻjayinining xonadonida xizmat qilib yuraverdi. 3 Poʻtifar koʻrdiki, Egamiz Yusuf bilan birga boʻlib, har bir qilgan ishida unga muvaffaqiyat keltiryapti. 4 Shunday qilib, Yusuf xoʻjayinining iltifotiga sazovor boʻldi, xoʻjayinining mulozimi boʻlib qoldi. Poʻtifar Yusufni oʻz xonadoni ustidan nazoratchi qilib, butun mol–mulkini unga ishonib topshirdi. 5 Poʻtifar Yusufni nazoratchi qilib tayinlagan kundan boshlab, Egamiz Yusuf tufayli Poʻtifarning xonadoni ahliga, uning uyidagi va dalasidagi butun mol–mulkiga baraka beradigan boʻldi. 6 Buni koʻrgan Poʻtifar butun mol–mulkini Yusufning ixtiyoriga topshirdi. Poʻtifarning yeydigan ovqatidan boshqa hech narsa bilan ishi boʻlmasdi.
Yusuf juda chiroyli, kelishgan yigit edi. 7 Oradan maʼlum vaqt oʻtgach, xoʻjayinining xotini Yusufga koʻzlarini suzib: “Men bilan birga boʻl”, deb taklif qildi. 8 Lekin Yusuf rad qildi va xoʻjayinining xotiniga dedi:
— Oʻzingiz oʻylab koʻring, men bu yerda boʻlganim uchun, xoʻjayinim xonadonidagi hech bir narsa toʻgʻrisida qaygʻurmaydi, hamma narsasini mening qoʻlimga topshirib qoʻydi. 9 Bu xonadonda hech kim mendan katta emas. Sizdan boshqa biror narsani mendan ayamadi. Chunki siz uning xotinisiz. Qanday qilib men shu qadar qabihlik qilib, Xudoga qarshi gunoh qilaman?!
10 Poʻtifarning xotini har kuni Yusufga taklif qilsa ham, lekin Yusuf rad qilib, u bilan boʻlmadi.
11 Bir kuni Yusuf oʻz ishlarini bajarish uchun uyga kirdi. Uyda xizmatkorlardan birontasi ham yoʻq edi. 12 Ayol Yusufning kiyimidan ushlab: “Men bilan boʻl!” dedi. Lekin Yusuf tashqariga qochib chiqib ketdi. Yusufning kiyimi esa ayolning qoʻlida qoldi. 13 Ayol koʻrdiki, Yusuf kiyimini uning qoʻlida qoldirib, tashqariga qochib chiqib ketdi. 14 Shunda ayol uydagi xizmatkorlarni chaqirdi. Ayol hoʻngrab dedi:
— Qaranglar! Erim manavi ibroniyni bizni tahqirlash uchun olib kelgan ekan! U men bilan yotgani kirgan ekan, ovozim boricha baqirdim. 15 Dodlaganimdan keyin, kiyimini yonimda qoldirib, tashqariga qochib chiqib ketdi.
16 Xoʻjayin uyga kelguncha, ayol Yusufning kiyimini oʻzida saqlab turdi. 17 Ayol eriga ham oʻsha voqeani aytib berdi: “Siz uyimizga olib kelgan anavi ibroniy qulvachcha xonamga kirib, meni tahqirlamoqchi boʻldi. 18 Men dod solgan edim, u kiyimini yonimda qoldirib, tashqariga qochib chiqib ketdi.”
19 Poʻtifar buni eshitgach, gʻazablandi. 20 U Yusufni ushlab, shohning mahbuslari saqlanadigan zindonga tashladi. Shunday qilib, Yusuf zindonda qolaverdi. 21 Lekin Egamiz Yusuf bilan birga boʻlib, unga marhamat koʻrsatardi. Natijada zindonboshi Yusufga iltifot qilardi. 22 Zindonboshi zindondagi hamma mahbuslarga qarab turishni Yusufga yuklab qoʻydi, zindonda boʻladigan hamma ishlarga Yusuf masʼul edi. 23 Egamiz Yusuf bilan birga boʻlib, uning hamma ishlarida muvaffaqiyat keltirardi. Shuning uchun Yusuf masʼul boʻlgan ishlarga zindonboshi aralashmasdi.
