59–БОБ
Ишаё халқнинг гуноҳларини ҳукм қилади
1 Нима, Эгамизнинг қўли қисқами? Қутқаролмаса!
Қулоғи оғирми? Эшитмай қолса!
2 Ахир, ўз айбларингиз сизни Худойингиздан айирди,
Гуноҳларингиз туфайли У сиздан юз ўгирди,
Ибодатларингизга қулоқ солмайди.
3 Ана, қўлларингиз қонга булғанган,
Бармоқларингиз гуноҳга ботган,
Оғзингиздан ёлғон чиқаверади,
Тилингиз ҳақсизликни гапиради.
4 Ҳеч кимса, адолат бўлсин, деб айтмайди,
Ҳеч кимса ҳақиқат учун курашмайди.
Беҳуда гаплардан умид қилиб, ёлғонлар айтади,
Бузуқликка ҳомиладор бўлиб, ёвузлик туғади.
5 Сизлар илоннинг тухумини босиб ўтирасиз,
Ўргимчак уясини тўқийсиз.
Бундай тухумни еганлар ўлади.
Агар битта тухум эзилса,
Ундан заҳарли илон ўрмалаб чиқади.
6 Тўқиган уянгиздан кийим чиқмайди,
Сиз тўқиганлар билан ҳеч ким устини ёпа олмайди.
Сизларнинг ишингиз ярамас ишлардир,
Сизларнинг қўлларингиз зўравонликка тўла.
7 Фосиқларнинг оёғи ёмонликка шошилади,
Улар беҳуда қон тўкишга жуда уста.
Уларнинг фикри–зикри гуноҳ билан банд,
Қадамидан ҳалокату вайрона келади.
8 Улар тинчлик йўлларини билмайди,
Юрган йўлида адолат йўқ.
Ўзларига эгри йўллар қилдилар,
Бу йўлдан юрганлар тинчлик билмайди.
Халқ гуноҳларини тан олади
9 Шу боис адолат биздан узоқ,
Худо бизни қутқармайди.
Нур излаймиз, аммо фақатгина зулмат бор,
Ёруғлик излаймиз, аммо зулматда юрамиз.
10 Кўрлардай деворни ушлаб юрамиз,
Кўзи кўрмайдиганлардай пайпасланамиз.
Куппа–кундузи тундагидай қоқиламиз,
Тириклар орасида ўликлардаймиз.
11 Ҳаммамиз айиқ каби бўкиряпмиз,
Ҳаммамиз мусича каби нола қиляпмиз.
Адолат кутяпмиз, аммо у йўқдир,
Нажот кутяпмиз, аммо у биздан узоқда.
12 Ҳа, Худо олдида кўп итоатсизлик қилдик,
Гуноҳларимиз бизга қарши гувоҳлик бериб турибди.
Итоатсизлигимиз кўз ўнгимизда,
Айбларимизни ўзимиз биламиз.
13 Итоатсизлик қилдик, Эгамизни алдадик,
Худойимиздан юз ўгирдик,
Зулм қўзғадик, хиёнат қилдик,
Юракда ёлғон гаплар тўқиб гапирдик.
14 Адолат чекинди, солиҳлик узоққа кетди.
Ахир, ҳақиқат қувиб чиқарилди,
Ҳаққонийликка асло ўрин қолмади.
15 Ҳеч қаерда ҳақиқат йўқ,
Ўзини ёмонликдан олиб қочган одам
Ҳалокатга йўлиқди.
Эгамиз буларни кўриб,
Адолат йўқлигидан озор чекди.
16 Мазлумларга ёрдам берадиган
Ҳеч кимса йўқлигини кўрди,
Ҳеч ким йўқлигидан У ҳайратда қолди.
Шунда Эгамиз Ўз қўли билан қутқаришга киришди,
Худонинг Ўзи уларга нажот берди.
17 У адолатни совутдай кийиб олди,
Нажот дубулғасини бошига кийди,
Эгамиз қасосни либосдай кийиб олди,
Рашкни чопон қилиб ўраб олди.
18 Ҳар кимга қилганига яраша жавоб беради,
Ўз душманларига ғазаб сочади,
Ғанимларидан қасос олади,
Денгиз ортидаги юртларга
Қилганларига яраша тўлиқ қайтаради.
19 Ғарбда Эгамизнинг номидан қўрқадилар,
Шарқда Унинг шуҳратидан қўрқувга тушадилар.
Мана, Эгамиз дарёдай келади.
Ўзининг Руҳи даъват этаётган
Кучли дарёдай келади.
20 Эгамиз шундай айтмоқда:
“Қутқарувчи Қуддусга келади,
Ёқуб наслининг гуноҳдан қайтганларига келади.”
21 Эгамиз шундай дейди: “Сиз билан қиладиган аҳдим шудир: сизга берган Руҳим, оғзингизга солган сўзларим сизларни тарк этмайди. Ҳозирдан бошлаб, то абад сизларни, болаларингизни ва набираларингизни ҳеч қачон тарк этмайди.”
59–BOB
Ishayo xalqning gunohlarini hukm qiladi
1 Nima, Egamizning qoʻli qisqami? Qutqarolmasa!
Qulogʻi ogʻirmi? Eshitmay qolsa!
2 Axir, oʻz ayblaringiz sizni Xudoyingizdan ayirdi,
Gunohlaringiz tufayli U sizdan yuz oʻgirdi,
Ibodatlaringizga quloq solmaydi.
3 Ana, qoʻllaringiz qonga bulgʻangan,
Barmoqlaringiz gunohga botgan,
Ogʻzingizdan yolgʻon chiqaveradi,
Tilingiz haqsizlikni gapiradi.
4 Hech kimsa, adolat boʻlsin, deb aytmaydi,
Hech kimsa haqiqat uchun kurashmaydi.
Behuda gaplardan umid qilib, yolgʻonlar aytadi,
Buzuqlikka homilador boʻlib, yovuzlik tugʻadi.
5 Sizlar ilonning tuxumini bosib oʻtirasiz,
Oʻrgimchak uyasini toʻqiysiz.
Bunday tuxumni yeganlar oʻladi.
Agar bitta tuxum ezilsa,
Undan zaharli ilon oʻrmalab chiqadi.
6 Toʻqigan uyangizdan kiyim chiqmaydi,
Siz toʻqiganlar bilan hech kim ustini yopa olmaydi.
Sizlarning ishingiz yaramas ishlardir,
Sizlarning qoʻllaringiz zoʻravonlikka toʻla.
7 Fosiqlarning oyogʻi yomonlikka shoshiladi,
Ular behuda qon toʻkishga juda usta.
Ularning fikri–zikri gunoh bilan band,
Qadamidan halokatu vayrona keladi.
8 Ular tinchlik yoʻllarini bilmaydi,
Yurgan yoʻlida adolat yoʻq.
Oʻzlariga egri yoʻllar qildilar,
Bu yoʻldan yurganlar tinchlik bilmaydi.
Xalq gunohlarini tan oladi
9 Shu bois adolat bizdan uzoq,
Xudo bizni qutqarmaydi.
Nur izlaymiz, ammo faqatgina zulmat bor,
Yorugʻlik izlaymiz, ammo zulmatda yuramiz.
10 Koʻrlarday devorni ushlab yuramiz,
Koʻzi koʻrmaydiganlarday paypaslanamiz.
Kuppa–kunduzi tundagiday qoqilamiz,
Tiriklar orasida oʻliklardaymiz.
11 Hammamiz ayiq kabi boʻkiryapmiz,
Hammamiz musicha kabi nola qilyapmiz.
Adolat kutyapmiz, ammo u yoʻqdir,
Najot kutyapmiz, ammo u bizdan uzoqda.
12 Ha, Xudo oldida koʻp itoatsizlik qildik,
Gunohlarimiz bizga qarshi guvohlik berib turibdi.
Itoatsizligimiz koʻz oʻngimizda,
Ayblarimizni oʻzimiz bilamiz.
13 Itoatsizlik qildik, Egamizni aldadik,
Xudoyimizdan yuz oʻgirdik,
Zulm qoʻzgʻadik, xiyonat qildik,
Yurakda yolgʻon gaplar toʻqib gapirdik.
14 Adolat chekindi, solihlik uzoqqa ketdi.
Axir, haqiqat quvib chiqarildi,
Haqqoniylikka aslo oʻrin qolmadi.
15 Hech qayerda haqiqat yoʻq,
Oʻzini yomonlikdan olib qochgan odam
Halokatga yoʻliqdi.
Egamiz bularni koʻrib,
Adolat yoʻqligidan ozor chekdi.
16 Mazlumlarga yordam beradigan
Hech kimsa yoʻqligini koʻrdi,
Hech kim yoʻqligidan U hayratda qoldi.
Shunda Egamiz Oʻz qoʻli bilan qutqarishga kirishdi,
Xudoning Oʻzi ularga najot berdi.
17 U adolatni sovutday kiyib oldi,
Najot dubulgʻasini boshiga kiydi,
Egamiz qasosni libosday kiyib oldi,
Rashkni chopon qilib oʻrab oldi.
18 Har kimga qilganiga yarasha javob beradi,
Oʻz dushmanlariga gʻazab sochadi,
Gʻanimlaridan qasos oladi,
Dengiz ortidagi yurtlarga
Qilganlariga yarasha toʻliq qaytaradi.
19 Gʻarbda Egamizning nomidan qoʻrqadilar,
Sharqda Uning shuhratidan qoʻrquvga tushadilar.
Mana, Egamiz daryoday keladi.
Oʻzining Ruhi daʼvat etayotgan
Kuchli daryoday keladi.
20 Egamiz shunday aytmoqda:
“Qutqaruvchi Quddusga keladi,
Yoqub naslining gunohdan qaytganlariga keladi.”
21 Egamiz shunday deydi: “Siz bilan qiladigan ahdim shudir: sizga bergan Ruhim, ogʻzingizga solgan soʻzlarim sizlarni tark etmaydi. Hozirdan boshlab, to abad sizlarni, bolalaringizni va nabiralaringizni hech qachon tark etmaydi.”
