4–БОБ
Душманларнинг ниятини Худо пучга чиқаради
1 Санбаллат деворни қураётганимизни эшитди–ю, жаҳли чиқиб, қаттиқ ғазабланди. Сўнг яҳудийларни масхаралай бошлади. 2 У шерикларининг ва Самария лашкарбошиларининг олдида шундай деди: “Бу ожиз яҳудийлар нима қиляптилар ўзи?! Ўзларича деворни таъмирламоқчиларми?! Бу ишни бир кунда битириб, қурбонлик куйдиришни ҳам ўйлаяптилар, шекилли–а?! Ёниб битган вайроналардан тошларга жон ато қилмоқчиларми?!” 3 Оммонлик Тўвиё Санбаллатнинг ёнида эди. У ҳам шундай деди: “Улар қураётган бу девор устига ҳатто тулки чиқса ҳам, девор қулаб тушади.”
4 Шунда мен ибодат қилиб дедим: “Эй Худойимиз! Бизларни қанчалик хор қилишаётганини эшитиб қўй! Уларнинг масхаралашларини ўзларининг бошига сол. Улар сургун бўлишсин, душманларига ўлжа бўлишсин. 5 Уларнинг айбларидан ўтма, гуноҳларини унутма! Ахир, улар бинокорлар олдида Сени ҳақорат қилдилар .”
6 Биз деворни қуравердик, халқ чин дилдан ишлагани учун тез орада деворни ярмигача кўтариб бўлдик.
7 Деворни таъмирлаш ишлари яхши кетиб, деворнинг ўпирилган жойлари тиклана бошлаган эди. Санбаллат, Тўвиё, Арабистонликлар, Оммонликлар ва Ашдодликлар бу ҳақда эшитиб, қаттиқ ғазабландилар. 8 Ҳаммалари биргаликда тил бириктириб, Қуддусга ҳужум қилишга ва шаҳарни саросимага солишга қасд қилдилар. 9 Лекин биз Худойимизга илтижо қилдик, шаҳарни ва ўзимизни кечаю кундуз улардан ҳимоя қилиш учун қўриқчилар тайинладик.
10 Яҳудо халқи эса шундай деб нола қилар эди:
Оғир юк ташувчиларнинг ҳоли қолмади,
Ахлатнинг–чи охири кўринмайди!
Бу деворни битиришга ҳеч кўзимиз етмайди.
11 Душманларимиз эса қуйидагича режа қилишарди: “Биз билдирмасдан, кўринмай уларнинг устига бостириб борамиз–да, ҳаммаларини ўлдирамиз, ишларини тўхтатамиз.” 12 Уларга қўшни бўлган яҳудийлар ҳам ҳар томондан ўн мартача олдимизга келишди ва бизни шундай деб огоҳлантиришди: “Хавф остида қолдингизлар. Яхшиси, бу жойдан чиқиб кетинглар, бориб, биз билан яшанглар.” 13 Шунинг учун мен деворнинг энг паст жойлари орқасига, очиқ жойларига қилич, найза ва ёй билан қуролланган одамларни уруғлари бўйича жойлаштирдим. 14 Кейин аҳволни кўриб, йўлбошчиларга, амалдорларга ва қолган халққа айтдим: “Душманлардан қўрқманглар. Раббийни ёдингизда тутинглар. У қудратли ва ҳайбатли Худодир. Қариндош–уруғларингизни, ўғил–қизларингизни, хотинларингизни, уй–жойларингизни ҳимоя қилиш учун жанг қилинглар!”
15 Душманларимизнинг бизга қарши ўйлаган фитналаридан хабардор эканимизни уларнинг ўзлари ҳам эшитишди. Уларнинг ниятини Худо пучга чиқарган эди. Шундай қилиб, ҳаммамиз яна деворни таъмирлаш ишларига қайтдик. Ҳар ким ўз ишига борди. 16-17 Ўша кундан бошлаб одамларимнинг ярми қурилишда ишлади, ярми эса совут кийиб, найза, қалқон ва ёй ушлаб, соқчилик қилди. Йўлбошчилар деворни қураётган Яҳудо одамларининг ёнида ўз жойларини эгаллашди. Оғир юк ташувчилар бир қўли билан меҳнат қилиб, бир қўлида қурол ушлаб, ўз вазифаларини бажарардилар. 18 Девор қураётганларнинг ҳар бири ёнига қилич боғлаган ҳолда иш қилар эди. Бурғу чаладиган одам ҳам доим ёнимда эди. 19 Мен йўлбошчиларга, амалдорларга ва қолган халққа айтдим: “Ишимиз катта, орамиздаги масофа узоқ, шунинг учун девор бўйлаб бир–биримиздан йироқлашиб, ажралиб қолганмиз. 20 Бурғу овозини эшитишингиз биланоқ, бизга қўшилинглар. Худойимиз биз учун жанг қилади!”
21 Биз шу йўсинда меҳнат қилардик. Одамларнинг ярми эрта тонгдан осмонда юлдузлар кўрингунча найза ушлаб соқчилик қиларди. 22 Мен ўша пайтда одамларга шундай деб айтдим: “Сизлар ўз ёрдамчиларингиз билан тунни Қуддуснинг ичкарисида ўтказинглар. Тунда соқчилик қилинглар, кундузи эса ишланглар.” 23 Шундай қилиб, ҳеч биримиз — мен ҳам, қариндош–уруғларим ҳам, одамларим ҳам, ёнимдаги қўриқчилар ҳам, шу вақт давомида, ҳатто кечаси ҳам кийимларимизни ечмадик. Қуролларимиз доимо ёнимизда эди.
4–BOB
Dushmanlarning niyatini Xudo puchga chiqaradi
1 Sanballat devorni qurayotganimizni eshitdi–yu, jahli chiqib, qattiq gʻazablandi. Soʻng yahudiylarni masxaralay boshladi. 2 U sheriklarining va Samariya lashkarboshilarining oldida shunday dedi: “Bu ojiz yahudiylar nima qilyaptilar oʻzi?! Oʻzlaricha devorni taʼmirlamoqchilarmi?! Bu ishni bir kunda bitirib, qurbonlik kuydirishni ham oʻylayaptilar, shekilli–a?! Yonib bitgan vayronalardan toshlarga jon ato qilmoqchilarmi?!” 3 Ommonlik Toʻviyo Sanballatning yonida edi. U ham shunday dedi: “Ular qurayotgan bu devor ustiga hatto tulki chiqsa ham, devor qulab tushadi.”
4 Shunda men ibodat qilib dedim: “Ey Xudoyimiz! Bizlarni qanchalik xor qilishayotganini eshitib qoʻy! Ularning masxaralashlarini oʻzlarining boshiga sol. Ular surgun boʻlishsin, dushmanlariga oʻlja boʻlishsin. 5 Ularning ayblaridan oʻtma, gunohlarini unutma! Axir, ular binokorlar oldida Seni haqorat qildilar .”
6 Biz devorni quraverdik, xalq chin dildan ishlagani uchun tez orada devorni yarmigacha koʻtarib boʻldik.
7 Devorni taʼmirlash ishlari yaxshi ketib, devorning oʻpirilgan joylari tiklana boshlagan edi. Sanballat, Toʻviyo, Arabistonliklar, Ommonliklar va Ashdodliklar bu haqda eshitib, qattiq gʻazablandilar. 8 Hammalari birgalikda til biriktirib, Quddusga hujum qilishga va shaharni sarosimaga solishga qasd qildilar. 9 Lekin biz Xudoyimizga iltijo qildik, shaharni va oʻzimizni kechayu kunduz ulardan himoya qilish uchun qoʻriqchilar tayinladik.
10 Yahudo xalqi esa shunday deb nola qilar edi:
Ogʻir yuk tashuvchilarning holi qolmadi,
Axlatning–chi oxiri koʻrinmaydi!
Bu devorni bitirishga hech koʻzimiz yetmaydi.
11 Dushmanlarimiz esa quyidagicha reja qilishardi: “Biz bildirmasdan, koʻrinmay ularning ustiga bostirib boramiz–da, hammalarini oʻldiramiz, ishlarini toʻxtatamiz.” 12 Ularga qoʻshni boʻlgan yahudiylar ham har tomondan oʻn martacha oldimizga kelishdi va bizni shunday deb ogohlantirishdi: “Xavf ostida qoldingizlar. Yaxshisi, bu joydan chiqib ketinglar, borib, biz bilan yashanglar.” 13 Shuning uchun men devorning eng past joylari orqasiga, ochiq joylariga qilich, nayza va yoy bilan qurollangan odamlarni urugʻlari boʻyicha joylashtirdim. 14 Keyin ahvolni koʻrib, yoʻlboshchilarga, amaldorlarga va qolgan xalqqa aytdim: “Dushmanlardan qoʻrqmanglar. Rabbiyni yodingizda tutinglar. U qudratli va haybatli Xudodir. Qarindosh–urugʻlaringizni, oʻgʻil–qizlaringizni, xotinlaringizni, uy–joylaringizni himoya qilish uchun jang qilinglar!”
15 Dushmanlarimizning bizga qarshi oʻylagan fitnalaridan xabardor ekanimizni ularning oʻzlari ham eshitishdi. Ularning niyatini Xudo puchga chiqargan edi. Shunday qilib, hammamiz yana devorni taʼmirlash ishlariga qaytdik. Har kim oʻz ishiga bordi. 16-17 Oʻsha kundan boshlab odamlarimning yarmi qurilishda ishladi, yarmi esa sovut kiyib, nayza, qalqon va yoy ushlab, soqchilik qildi. Yoʻlboshchilar devorni qurayotgan Yahudo odamlarining yonida oʻz joylarini egallashdi. Ogʻir yuk tashuvchilar bir qoʻli bilan mehnat qilib, bir qoʻlida qurol ushlab, oʻz vazifalarini bajarardilar. 18 Devor qurayotganlarning har biri yoniga qilich bogʻlagan holda ish qilar edi. Burgʻu chaladigan odam ham doim yonimda edi. 19 Men yoʻlboshchilarga, amaldorlarga va qolgan xalqqa aytdim: “Ishimiz katta, oramizdagi masofa uzoq, shuning uchun devor boʻylab bir–birimizdan yiroqlashib, ajralib qolganmiz. 20 Burgʻu ovozini eshitishingiz bilanoq, bizga qoʻshilinglar. Xudoyimiz biz uchun jang qiladi!”
21 Biz shu yoʻsinda mehnat qilardik. Odamlarning yarmi erta tongdan osmonda yulduzlar koʻringuncha nayza ushlab soqchilik qilardi. 22 Men oʻsha paytda odamlarga shunday deb aytdim: “Sizlar oʻz yordamchilaringiz bilan tunni Quddusning ichkarisida oʻtkazinglar. Tunda soqchilik qilinglar, kunduzi esa ishlanglar.” 23 Shunday qilib, hech birimiz — men ham, qarindosh–urugʻlarim ham, odamlarim ham, yonimdagi qoʻriqchilar ham, shu vaqt davomida, hatto kechasi ham kiyimlarimizni yechmadik. Qurollarimiz doimo yonimizda edi.
