1–БОБ
Қуддуснинг бошига келган кулфат
1 Вой шўрим!
Одамларга тўлиб–тошган бир вақтлар,
Нақадар ёлғиздир энди бу шаҳар!
Халқлар орасида шуҳрат қозонган,
Энди бир бева аёлга у ўхшаб қолган.
У вилоятлар орасида маликадай эди,
Энди у бир чўрига ўхшаб қолди.
2 Кечалари у аччиқ–аччиқ йиғлайди,
Кўзларидан ёшлар оқади.
Уни юпатадиган бирон кимса
Йўқдир ўйнашларининг орасида.
Дўстлари унга хиёнат қилишди,
Унга душман бўлиб қолишди.
3 Яҳудо халқи сургун бўлиб, азоблар тортди,
Тутқунликнинг машаққатини у тотиб кўрди.
Бегона халқлар орасида ўрнашганда,
Ўзига ором топа олмади.
У танг аҳволга тушиб қолганда,
Таъқиб этувчилар уни қўлга олди.
4 Қуддусга борадиган йўллар тутяпти мотам,
Ахир, белгиланган байрамларга келмас бирор ҳам одам.
Шаҳарнинг ҳамма дарвозалари ҳувиллаб қолди,
Руҳонийлари хўрсиниб ўтирибди.
Қуддуслик қизлар қайғуга ботган,
Қуддуснинг ўзи ҳам изтиробда қолган.
5 Қуддусга душманлари бош бўлди,
Унинг ғанимлари равнақ топди.
Қуддус беҳад кўп гуноҳ қилди,
Шу сабабдан Эгамиз уни азобга солди.
Қуддуснинг фарзандлари сургун қилинди,
Ғанимлари уларни олиб кетди.
6 Қиз Қуддус ўз савлатини йўқотди.
Йўлбошчилари ўтлоқ топа олмаган кийикка ўхшайди.
Овчидан қочишга уларнинг мадори қолмади.
7 Кулфату саргардонлик кунларида
Қуддус олдинги хазиналарини эслади.
Унинг аҳолиси душманларга таслим бўлганда,
Қуддусга ёрдам берадиган ҳеч ким йўқ эди.
Ғанимлари унинг қулашини томоша қилиб,
Қуддусни масхара қиларди.
8 Ҳа, Қуддус жирканч гуноҳга қўл урди,
Атрофдагиларга у кулги бўлди.
Олдин уни эъзозлаганларнинг ҳаммаси
Энди ундан ҳазар қилади.
Қуддуснинг шармандалигини улар кўрдилар.
Мана энди Қуддус хўрсиниб ўтирибди,
Ҳаммадан юзини яшириб ўтирибди.
9 Унинг нопоклиги кийимини доғ қилди,
Келажаги ҳақида у қайғурмади.
У даҳшатли тарзда қулади,
Унинг юпатувчиси йўқ эди.
У шундай деб ёлворди:
“Кулфатимга бир назар солгин, эй Эгам,
Зеро, душманларим ғолиб келди устимдан!”
10 Ғанимлар Қуддус хазиналарига чанг солди.
Қуддуснинг кўзи олдида
Бегона халқлар муқаддас маконга кирди.
Аммо Эгамиз ўша ғайрияҳудийларга
Ҳатто Исроил жамоаси йиғинида бўлишни ман этганди!
11 Мана энди шаҳардаги ҳамма одамлар хўрсиниб,
Бир бурда нонни излаб юрибди.
Улар бойликларини сотиб, овқат олишяпти,
Шу йўсин ўз жонларини сақлашяпти.
Қуддус шундай деб ёлвормоқда:
“Эй Эгам, менга бир боққин,
Хор бўлганимни кўриб қўйгин!”
12 Қуддус ўтган–кетганларга хитоб қилади:
“Наҳотки сизларга барибир бўлса?!
Менга бир қаранглар! — деб ёлворади. —
Эгамиз ғазаб кунида менга азоб берган,
Бундай азобни ҳеч ким кўрмаган.
13 У осмондан олов юборди,
Ўша олов ичимни ёндирди.
Эгамиз оёғимга тузоқ қўйди,
Мени ортга қайтишга мажбур қилди.
Адойи тамом қилди мени Худойим,
Азобу аламда қолди менинг жоним.
14 Гуноҳларим бўйинтуруққа айланган,
Ўша бўйинтуруқни Эгамизнинг Ўзи ясаган.
У гуноҳларимни бўйнимга осди.
Мени тамом ҳолдан тойдирди.
Раббий берди мени душманларим қўлига,
Мен қаршилик қила олмайман уларга.
15 Раббий кучли жангчиларимни рад этди,
Йигитларимни яксон қилиш учун лашкар юборди.
Бокира қиз Яҳудони Раббий узум эзгандай эзди .
16 Шунинг учун мен фарёд қиламан,
Кўз ёшимни сел–сел оқизаман.
Ахир, юпатувчим мендан узоқда,
Жонимга оро кирувчи олисда.
Эвоҳ, душманларим мендан ғолиб келди,
Фарзандларим хонавайрон бўлди.”
17 Қуддус қўлларини чўзиб ёрдам сўрайди,
Бироқ ҳеч ким уни юпатмайди.
Эгамиз қўшни халқларга амр берди,
Шунда ҳаммаси Ёқуб наслига душман бўлиб қолди.
Душманларининг назарида
Қуддус ахлатдай жирканч бўлиб қолди.
18 Қуддус айтмоқда:
“Ҳа, менинг Эгам ҳақ,
Ахир, ўзим Унинг амрига қарши бош кўтардим.
Эй халқлар, менга қулоқ солинг,
Менинг кулфатимни кўриб қўйинг.
Менинг йигит–қизларим сургун бўлди.
19 Мен ўйнашларимни чақирдим,
Улар эса мени алдашди.
Жонини сақлаш учун нон излаган
Руҳонию оқсоқолларим кўчаларда жон берди.
20 Эй Эгам, кўриб қўйгин қайғумни,
Кўргин тўкилиб турган юрагимни.
Эвоҳ, юрак–бағрим эзилиб кетди,
Ахир, мен Сенга қарши бош кўтардим.
Ана, ташқарида қилич одамларни чопяпти,
Ичкарида ўлим ҳукмронлик қиляпти.
21 Одамлар оҳу нолаларимни эшитди,
Бироқ менинг юпатувчим йўқ эди.
Ғанимларим эшитди кулфатларим ҳақида,
Хурсанд бўлишди қилган ишингдан шунда.
Сен эълон қилган ўша кунинг келсин,
Душманларим ҳам менинг ҳолимга тушсин.
22 Назарингдан қочмасин уларнинг қилган қабиҳликлари,
Гуноҳим учун мени жазолагандай жазолагин уларни.
Кўпдир менинг оҳу нолаларим,
Ҳеч ҳам қолмади менинг мадорим.”
1–BOB
Quddusning boshiga kelgan kulfat
1 Voy shoʻrim!
Odamlarga toʻlib–toshgan bir vaqtlar,
Naqadar yolgʻizdir endi bu shahar!
Xalqlar orasida shuhrat qozongan,
Endi bir beva ayolga u oʻxshab qolgan.
U viloyatlar orasida malikaday edi,
Endi u bir choʻriga oʻxshab qoldi.
2 Kechalari u achchiq–achchiq yigʻlaydi,
Koʻzlaridan yoshlar oqadi.
Uni yupatadigan biron kimsa
Yoʻqdir oʻynashlarining orasida.
Doʻstlari unga xiyonat qilishdi,
Unga dushman boʻlib qolishdi.
3 Yahudo xalqi surgun boʻlib, azoblar tortdi,
Tutqunlikning mashaqqatini u totib koʻrdi.
Begona xalqlar orasida oʻrnashganda,
Oʻziga orom topa olmadi.
U tang ahvolga tushib qolganda,
Taʼqib etuvchilar uni qoʻlga oldi.
4 Quddusga boradigan yoʻllar tutyapti motam,
Axir, belgilangan bayramlarga kelmas biror ham odam.
Shaharning hamma darvozalari huvullab qoldi,
Ruhoniylari xoʻrsinib oʻtiribdi.
Qudduslik qizlar qaygʻuga botgan,
Quddusning oʻzi ham iztirobda qolgan.
5 Quddusga dushmanlari bosh boʻldi,
Uning gʻanimlari ravnaq topdi.
Quddus behad koʻp gunoh qildi,
Shu sababdan Egamiz uni azobga soldi.
Quddusning farzandlari surgun qilindi,
Gʻanimlari ularni olib ketdi.
6 Qiz Quddus oʻz savlatini yoʻqotdi.
Yoʻlboshchilari oʻtloq topa olmagan kiyikka oʻxshaydi.
Ovchidan qochishga ularning madori qolmadi.
7 Kulfatu sargardonlik kunlarida
Quddus oldingi xazinalarini esladi.
Uning aholisi dushmanlarga taslim boʻlganda,
Quddusga yordam beradigan hech kim yoʻq edi.
Gʻanimlari uning qulashini tomosha qilib,
Quddusni masxara qilardi.
8 Ha, Quddus jirkanch gunohga qoʻl urdi,
Atrofdagilarga u kulgi boʻldi.
Oldin uni eʼzozlaganlarning hammasi
Endi undan hazar qiladi.
Quddusning sharmandaligini ular koʻrdilar.
Mana endi Quddus xoʻrsinib oʻtiribdi,
Hammadan yuzini yashirib oʻtiribdi.
9 Uning nopokligi kiyimini dogʻ qildi,
Kelajagi haqida u qaygʻurmadi.
U dahshatli tarzda quladi,
Uning yupatuvchisi yoʻq edi.
U shunday deb yolvordi:
“Kulfatimga bir nazar solgin, ey Egam,
Zero, dushmanlarim gʻolib keldi ustimdan!”
10 Gʻanimlar Quddus xazinalariga chang soldi.
Quddusning koʻzi oldida
Begona xalqlar muqaddas makonga kirdi.
Ammo Egamiz oʻsha gʻayriyahudiylarga
Hatto Isroil jamoasi yigʻinida boʻlishni man etgandi!
11 Mana endi shahardagi hamma odamlar xoʻrsinib,
Bir burda nonni izlab yuribdi.
Ular boyliklarini sotib, ovqat olishyapti,
Shu yoʻsin oʻz jonlarini saqlashyapti.
Quddus shunday deb yolvormoqda:
“Ey Egam, menga bir boqqin,
Xor boʻlganimni koʻrib qoʻygin!”
12 Quddus oʻtgan–ketganlarga xitob qiladi:
“Nahotki sizlarga baribir boʻlsa?!
Menga bir qaranglar! — deb yolvoradi. —
Egamiz gʻazab kunida menga azob bergan,
Bunday azobni hech kim koʻrmagan.
13 U osmondan olov yubordi,
Oʻsha olov ichimni yondirdi.
Egamiz oyogʻimga tuzoq qoʻydi,
Meni ortga qaytishga majbur qildi.
Adoyi tamom qildi meni Xudoyim,
Azobu alamda qoldi mening jonim.
14 Gunohlarim boʻyinturuqqa aylangan,
Oʻsha boʻyinturuqni Egamizning Oʻzi yasagan.
U gunohlarimni boʻynimga osdi.
Meni tamom holdan toydirdi.
Rabbiy berdi meni dushmanlarim qoʻliga,
Men qarshilik qila olmayman ularga.
15 Rabbiy kuchli jangchilarimni rad etdi,
Yigitlarimni yakson qilish uchun lashkar yubordi.
Bokira qiz Yahudoni Rabbiy uzum ezganday ezdi .
16 Shuning uchun men faryod qilaman,
Koʻz yoshimni sel–sel oqizaman.
Axir, yupatuvchim mendan uzoqda,
Jonimga oro kiruvchi olisda.
Evoh, dushmanlarim mendan gʻolib keldi,
Farzandlarim xonavayron boʻldi.”
17 Quddus qoʻllarini choʻzib yordam soʻraydi,
Biroq hech kim uni yupatmaydi.
Egamiz qoʻshni xalqlarga amr berdi,
Shunda hammasi Yoqub nasliga dushman boʻlib qoldi.
Dushmanlarining nazarida
Quddus axlatday jirkanch boʻlib qoldi.
18 Quddus aytmoqda:
“Ha, mening Egam haq,
Axir, oʻzim Uning amriga qarshi bosh koʻtardim.
Ey xalqlar, menga quloq soling,
Mening kulfatimni koʻrib qoʻying.
Mening yigit–qizlarim surgun boʻldi.
19 Men oʻynashlarimni chaqirdim,
Ular esa meni aldashdi.
Jonini saqlash uchun non izlagan
Ruhoniyu oqsoqollarim koʻchalarda jon berdi.
20 Ey Egam, koʻrib qoʻygin qaygʻumni,
Koʻrgin toʻkilib turgan yuragimni.
Evoh, yurak–bagʻrim ezilib ketdi,
Axir, men Senga qarshi bosh koʻtardim.
Ana, tashqarida qilich odamlarni chopyapti,
Ichkarida oʻlim hukmronlik qilyapti.
21 Odamlar ohu nolalarimni eshitdi,
Biroq mening yupatuvchim yoʻq edi.
Gʻanimlarim eshitdi kulfatlarim haqida,
Xursand boʻlishdi qilgan ishingdan shunda.
Sen eʼlon qilgan oʻsha kuning kelsin,
Dushmanlarim ham mening holimga tushsin.
22 Nazaringdan qochmasin ularning qilgan qabihliklari,
Gunohim uchun meni jazolaganday jazolagin ularni.
Koʻpdir mening ohu nolalarim,
Hech ham qolmadi mening madorim.”
