33–БОБ
Нажот ва умид ҳақида башорат
1 Эй таланмаган талончи! Ҳолингга вой!
Эй хиёнатни татимаган хиёнаткор! Ҳолингга вой!
Роса талаб бўлганингдан сўнг,
Ўзингни талон–тарож қиладилар.
Хиёнатни бас қилганингда,
Сенга хиёнат қиладилар.
2 Эй Эгамиз, бизга марҳамат қил,
Биз Сенга умид боғлаймиз.
Бизга ҳар куни куч ато қил,
Кулфат чоғи эса бизга нажот бер.
3 Гумбурлаган овозингдан халқлар тарқаб кетар,
Сен қўзғалганингда элатлар қочиб кетар.
4 Чигирткалар йиғилгандай ўлжаларинг йиғилар,
Чигирткалар уюми каби, ўлжаларингни талон–тарож қилишар.
5 Эгамиз юксалгандир. Ҳа, Унинг маскани юксакда.
Тўлдиргандир У Қуддусни адолату солиҳлик ила.
6 Эй Қуддус, У кунларингиз тинчлигини маҳкам тутади,
Унинг Ўзи нажот, илм–маърифат, доноликнинг бой манбаидир.
Эгамиздан қўрқиш сизларнинг хазинангиздир.
7 Ана қаранг! Яҳудонинг жасур йигитлари
Кўчаларда фарёд қилади,
Тинчлик элчилари аччиқ–аччиқ йиғлайди.
8 Катта йўллар ҳувиллаб қолган,
Бу йўллардан юрмайди ҳеч кимса,
Аҳдлар бузилди, шаҳарлар вайрон бўлди ,
Инсон ўз қадрини йўқотди.
9 Юрт аза тутди, азоб чекди.
Лубнон ўрмонлари иснодга қолиб, қуриб қолди.
Шарон текислиги саҳрога ўхшаб қолди,
Башан , Кармил тоғидаги дарахтларнинг япроқлари қолмади.
10 “Энди қўзғаламан,
— демоқда Эгамиз. —
Энди Мен юксаламан,
Ҳа, Ўзимни баланд кўтараман.
11 Сизлар эса сомонга ҳомиладор бўлгандай,
Фойдасиз поялар туққандай бўласиз.
Руҳингиз сизларни олов каби еб битиради.
12 Халқлар ёниб, кул бўлади,
Кесилиб, оловга ташланган тикандай бўлади.
13 Эй узоқдагилар, Менинг қилганларимни эшитинг,
Эй яқиндагилар, қудратимни билиб олинг!”
14 “Орамизда ким ямламай ютадиган олов билан тура олади?
Орамиздаги ким ёниб битмас аланга ёнида қола олади?” дея
Қуддусда гуноҳкорлар ваҳимага тушди,
Нопокларни қўрқув эгаллаб олди.
15 Мана, қаранг солиҳ яшаётганларга!
Улар тўғри гапни гапиради,
Тамагирлик фойдасидан юз ўгиради,
Пора олишдан қўлларини тияди.
Қотилларнинг фитналарига қўшилмайди,
Кўзларини ёвузлик жалб қила олмайди.
16 Ҳа, шундайларнинг маскани юксакларда бўлади,
Тоғлардаги қоялар бошпанаси бўлади.
Нону суви ҳеч қачон етмай қолмайди.
17 Мана, кўзларингиз улуғвор шоҳни,
Кенг ёйилган юртни кўради.
18 Шунда ўтмишдаги қўрқувни эслаб, дейсиз:
“Қани экан ўша бош лашкарбоши?
Қани ўша ўлжаларни ўлчаган одам?
Қани энди минораларни санаганлар?”
19 Сизлар тилларини тушунмайдиган,
Гапларини англамайдиган,
Ўша такаббур халқни энди кўрмайсиз!
20 Мана, қаранг Қуддусга!
Байрамларимиз шаҳрига боқинг.
Ўз кўзларингиз билан Сионни,
Ўша осуда масканни кўрасиз.
Бу чодир ҳеч қачон кўчмайди,
Унинг қозиқлари сурилмайди,
Биронта арқони узилмайди.
21 Ҳа, у ерда қудратли Эгамиз бизнинг Шоҳимиз бўлади,
У ерда кенг дарёлару ирмоқлар бўлади.
Эшкакли уруш кемалари кечиб ўта олмайди,
Елканли жанг кемалари ҳам у ерда суза олмайди.
22 Ахир, Эгамиз ҳукмронлик қилади,
Унинг Ўзи қонун–қоидани ўрнатади.
Эгамиз бизнинг Шоҳимиздир,
Унинг Ўзи бизга нажот беради.
23 Кемангизнинг мачтаси мустаҳкам эмас,
Унинг арқонлари заифлашган,
Унинг елкани ёйилмайди .
Сўнг мўл–кўл ўлжа бўлинади,
Ҳатто чўлоқ ҳам ўлжага шерик бўлади.
24 Орангизда ҳеч кимса, “Мен хастаман”, демайди,
Қуддусдагиларнинг гуноҳлари кечирилади.
33–BOB
Najot va umid haqida bashorat
1 Ey talanmagan talonchi! Holingga voy!
Ey xiyonatni tatimagan xiyonatkor! Holingga voy!
Rosa talab boʻlganingdan soʻng,
Oʻzingni talon–taroj qiladilar.
Xiyonatni bas qilganingda,
Senga xiyonat qiladilar.
2 Ey Egamiz, bizga marhamat qil,
Biz Senga umid bogʻlaymiz.
Bizga har kuni kuch ato qil,
Kulfat chogʻi esa bizga najot ber.
3 Gumburlagan ovozingdan xalqlar tarqab ketar,
Sen qoʻzgʻalganingda elatlar qochib ketar.
4 Chigirtkalar yigʻilganday oʻljalaring yigʻilar,
Chigirtkalar uyumi kabi, oʻljalaringni talon–taroj qilishar.
5 Egamiz yuksalgandir. Ha, Uning maskani yuksakda.
Toʻldirgandir U Quddusni adolatu solihlik ila.
6 Ey Quddus, U kunlaringiz tinchligini mahkam tutadi,
Uning Oʻzi najot, ilm–maʼrifat, donolikning boy manbaidir.
Egamizdan qoʻrqish sizlarning xazinangizdir.
7 Ana qarang! Yahudoning jasur yigitlari
Koʻchalarda faryod qiladi,
Tinchlik elchilari achchiq–achchiq yigʻlaydi.
8 Katta yoʻllar huvullab qolgan,
Bu yoʻllardan yurmaydi hech kimsa,
Ahdlar buzildi, shaharlar vayron boʻldi ,
Inson oʻz qadrini yoʻqotdi.
9 Yurt aza tutdi, azob chekdi.
Lubnon oʻrmonlari isnodga qolib, qurib qoldi.
Sharon tekisligi sahroga oʻxshab qoldi,
Bashan , Karmil togʻidagi daraxtlarning yaproqlari qolmadi.
10 “Endi qoʻzgʻalaman,
— demoqda Egamiz. —
Endi Men yuksalaman,
Ha, Oʻzimni baland koʻtaraman.
11 Sizlar esa somonga homilador boʻlganday,
Foydasiz poyalar tuqqanday boʻlasiz.
Ruhingiz sizlarni olov kabi yeb bitiradi.
12 Xalqlar yonib, kul boʻladi,
Kesilib, olovga tashlangan tikanday boʻladi.
13 Ey uzoqdagilar, Mening qilganlarimni eshiting,
Ey yaqindagilar, qudratimni bilib oling!”
14 “Oramizda kim yamlamay yutadigan olov bilan tura oladi?
Oramizdagi kim yonib bitmas alanga yonida qola oladi?” deya
Quddusda gunohkorlar vahimaga tushdi,
Nopoklarni qoʻrquv egallab oldi.
15 Mana, qarang solih yashayotganlarga!
Ular toʻgʻri gapni gapiradi,
Tamagirlik foydasidan yuz oʻgiradi,
Pora olishdan qoʻllarini tiyadi.
Qotillarning fitnalariga qoʻshilmaydi,
Koʻzlarini yovuzlik jalb qila olmaydi.
16 Ha, shundaylarning maskani yuksaklarda boʻladi,
Togʻlardagi qoyalar boshpanasi boʻladi.
Nonu suvi hech qachon yetmay qolmaydi.
17 Mana, koʻzlaringiz ulugʻvor shohni,
Keng yoyilgan yurtni koʻradi.
18 Shunda oʻtmishdagi qoʻrquvni eslab, deysiz:
“Qani ekan oʻsha bosh lashkarboshi?
Qani oʻsha oʻljalarni oʻlchagan odam?
Qani endi minoralarni sanaganlar?”
19 Sizlar tillarini tushunmaydigan,
Gaplarini anglamaydigan,
Oʻsha takabbur xalqni endi koʻrmaysiz!
20 Mana, qarang Quddusga!
Bayramlarimiz shahriga boqing.
Oʻz koʻzlaringiz bilan Sionni,
Oʻsha osuda maskanni koʻrasiz.
Bu chodir hech qachon koʻchmaydi,
Uning qoziqlari surilmaydi,
Bironta arqoni uzilmaydi.
21 Ha, u yerda qudratli Egamiz bizning Shohimiz boʻladi,
U yerda keng daryolaru irmoqlar boʻladi.
Eshkakli urush kemalari kechib oʻta olmaydi,
Yelkanli jang kemalari ham u yerda suza olmaydi.
22 Axir, Egamiz hukmronlik qiladi,
Uning Oʻzi qonun–qoidani oʻrnatadi.
Egamiz bizning Shohimizdir,
Uning Oʻzi bizga najot beradi.
23 Kemangizning machtasi mustahkam emas,
Uning arqonlari zaiflashgan,
Uning yelkani yoyilmaydi .
Soʻng moʻl–koʻl oʻlja boʻlinadi,
Hatto choʻloq ham oʻljaga sherik boʻladi.
24 Orangizda hech kimsa, “Men xastaman”, demaydi,
Quddusdagilarning gunohlari kechiriladi.
