3–БОБ
Қуддуснинг гуноҳи ва итоатсизлиги
1 Булғанган, бузуқ шаҳарнинг ҳолига вой!
Золимларга тўлиб кетган шаҳарнинг ҳолига вой!
2 У ҳеч кимнинг гапига қулоқ солмайди,
Ўзига ҳеч қандай сабоқ олмайди.
Ўз Худоси томон юз бурмайди,
Умидини Эгамизга боғламайди.
3 Шаҳар аъёнлари ўкираётган шерларга ўхшайди.
Ҳакамлари ҳам кечаси оч қолган бўриларга ўхшаб,
Эрталабгача ўлжасидан ҳеч нарса қолдирмайди.
4 Пайғамбарлари катта кетади,
Ҳаммаси қаллоблик қилади.
Руҳонийлари Худонинг уйини ҳаром қилади,
Худонинг қонунини бузади.
5 Аммо Эгамиз ҳамон шаҳардадир.
У доимо тўғри иш қилади,
У ноҳақлик қилмайди асло!
У ҳар куни эрталабдан адолат ўрнатади,
Тонг саҳардан одиллик билан иш тутади,
Фосиқлар эса уялмай ёмонлик қилаверади.
6 Эгамиз шундай дейди:
“Мен халқларни қириб ташладим,
Уларнинг шаҳарларини вайрон қилдим,
Қалъаларини қулатдим.
Ана, кўчалари ҳувиллаб қолди,
Шаҳарларида инсон зоти қолмади.
7 Энди халқим Мендан қўрқар,
Бундан ўзига сабоқ олар, деб ўйлаган эдим.
Қуддусни вайрон қилмайман,
Айтганларимни бошига солмайман, деган эдим.
Аммо улар шунда ҳам,
Қабиҳликлар қилиш иштиёқидан воз кечмадилар.”
Халқлар Эгамизга юз буради
8 Эгамиз шундай демоқда:
“Менинг келишимни кутинглар,
Мен халқларга ҳамла қилиб,
Уларни талон–тарож қиладиган кунни кутинглар.
Мен қарор қилдим: халқларни йиғаман,
Барча элларни тўплаб оламан.
Уларнинг устига ғазабимни сочаман,
Алангали қаҳримни уларга ёғдираман.
Рашким ўти бутун дунёни куйдириб ташлайди.
9 Кейин Мен барча халқларнинг нутқини ўзгартираман,
Шунда улар бутларга илтижо қилишмайди ,
Фақат Мен, Эгангизгагина ибодат қилишади.
Биргаликда Менга хизмат этишади.
10 Олис юртлардан ихлосмандларим келишади,
Ҳабашистондаги дарёларнинг нариги томонидан,
Менга назрлар олиб келишади.
11 Эй халқим, ўша куни сизлар уялиб қолмайсизлар,
Олдинлари Менга бўйсунмаганингиздан ўшанда хижолат тортмайсизлар.
Ахир, Мен орангиздаги такаббур одамларни йўқ қиламан.
Шунда муқаддас тоғимда ўзларингизни катта тутмайдиган бўласизлар.
12 Мен фақат камтарин ва итоаткор одамларни қолдираман.
Улар Мен, Эгангиздан паноҳ топадилар.
13 Исроил халқининг омон қолганлари
Ҳеч ёмонлик қилмайдилар.
Улар ҳеч кимни алдамайдилар,
Оғизларидан ёлғон сўз чиқмайди.
Улар яйловда ўтлаб юрган қўйлардай ором оладилар,
Ҳеч ким уларни безовта қилмайди.”
Севинч қўшиғи
14 Эй Исроил халқи, севинч ила ҳайқиринг!
Эй Қуддус аҳолиси, куйланг!
Эй Сион аҳли, бутун қалбингиздан шодланинг!
15 Эгамиз сизларни жазолаб бўлди,
Душманларингизни У қувиб юборди.
Исроилнинг Шоҳи — Эгамиз орангиздадир.
Сиз энди кулфатдан қўрқманг.
16 Ўша куни Қуддусга шундай сўзлар айтилади:
“Эй Сион аҳолиси, қўрқманг! Асло бўшашманг!
17 Эгангиз Худо сизнинг орангиздадир,
Сизга зафар келтирувчи жангчи Ўшадир.
У сизни деб хурсанд бўлиб севинади.
Ўз севгиси ила қўрқувларингиздан халос қилади .
Ҳа, сизни деб шод бўлиб куйлайди.”
18 Эгамиз шундай дейди:
“Эй сургун бўлганлар,
Тайинланган байрамларда
Сизлар қатнаша олмаганингиздан хафасизлар,
Мен сизларни ўз юртингизга олиб келаман,
Бундан буён хор бўлишингизга йўл қўймайман.
19 Сизларга зулм ўтказган халқлар билан
Ўшанда Ўзим ҳисоб–китоб қиламан.
Мен чўлоқларни қутқараман,
Ҳайдаб юборилганларни йиғиб оламан.
Улар шарманда бўлган ҳар бир юртда
Обрў ва шуҳрат топадилар.
20 Ҳа, ўша вақтда сизларни йиғиб оламан,
Уйларингизга элтиб қўяман.
Сизларни яна фаровонликка эриштираман,
Буни ўз кўзингиз билан кўрасиз,
Халқларнинг ҳурмату мақтовларига сазовор бўласиз.”
Эгамизнинг каломи шудир.
1 Woe to her that is filthy and polluted, to the oppressing city! 2 She obeyed not the voice; she received not correction; she trusted not in the LORD; she drew not near to her God. 3 Her princes within her are roaring lions; her judges are evening wolves; they gnaw not the bones till the morrow. 4 Her prophets are light and treacherous persons: her priests have polluted the sanctuary, they have done violence to the law. 5 The just LORD is in the midst thereof; he will not do iniquity: every morning doth he bring his judgment to light, he faileth not; but the unjust knoweth no shame. 6 I have cut off the nations: their towers are desolate; I made their streets waste, that none passeth by: their cities are destroyed, so that there is no man, that there is none inhabitant. 7 I said, Surely thou wilt fear me, thou wilt receive instruction; so their dwelling should not be cut off, howsoever I punished them: but they rose early, and corrupted all their doings.
8 ¶ Therefore wait ye upon me, saith the LORD, until the day that I rise up to the prey: for my determination is to gather the nations, that I may assemble the kingdoms, to pour upon them mine indignation, even all my fierce anger: for all the earth shall be devoured with the fire of my jealousy. 9 For then will I turn to the people a pure language, that they may all call upon the name of the LORD, to serve him with one consent. 10 From beyond the rivers of Ethiopia my suppliants, even the daughter of my dispersed, shall bring mine offering. 11 In that day shalt thou not be ashamed for all thy doings, wherein thou hast transgressed against me: for then I will take away out of the midst of thee them that rejoice in thy pride, and thou shalt no more be haughty because of my holy mountain. 12 I will also leave in the midst of thee an afflicted and poor people, and they shall trust in the name of the LORD. 13 The remnant of Israel shall not do iniquity, nor speak lies; neither shall a deceitful tongue be found in their mouth: for they shall feed and lie down, and none shall make them afraid.
14 ¶ Sing, O daughter of Zion; shout, O Israel; be glad and rejoice with all the heart, O daughter of Jerusalem. 15 The LORD hath taken away thy judgments, he hath cast out thine enemy: the king of Israel, even the LORD, is in the midst of thee: thou shalt not see evil any more. 16 In that day it shall be said to Jerusalem, Fear thou not: and to Zion, Let not thine hands be slack. 17 The LORD thy God in the midst of thee is mighty; he will save, he will rejoice over thee with joy; he will rest in his love, he will joy over thee with singing. 18 I will gather them that are sorrowful for the solemn assembly, who are of thee, to whom the reproach of it was a burden. 19 Behold, at that time I will undo all that afflict thee: and I will save her that halteth, and gather her that was driven out; and I will get them praise and fame in every land where they have been put to shame. 20 At that time will I bring you again , even in the time that I gather you: for I will make you a name and a praise among all people of the earth, when I turn back your captivity before your eyes, saith the LORD.
