7–БОБ
1 Ўғлим , сўзларимни асра,
амрларимни дилингда сақла.
2 Амрларимни сақлаб яша,
таълимотимни кўз қорачиғингдек асра.
3 Уларни бармоғингга боғла,
юрагинг қаърига ёзиб қўй.
4 Доноликни синглим,
ақл–идрокни қардошим деб атагин.
5 Улар сени зинокордан,
тилёғлама бузуқ аёлдан асрайди.
Ахлоқи бузуқ аёл
6 Уйимдаги дераза панжараси ортидан қарадим,
7 содда ёшларнинг орасида,
бир ақлсиз йигитни кўриб қолдим.
8 Йигит кўчадан ўтиб,
зинокор аёлнинг уйи томон кетаётган эди.
9 Оқшом. Кеч.
Тун қоронғи эди.
10 Шунда фоҳишага ўхшаб кийинган,
маккор ниятли аёл уни кутиб олгани чиқди.
11 У шаллақи, ўжар, ҳеч қачон уйида турмайди.
12 Бир қарасанг кўчада, бир қарасанг майдонда,
яна бир қарасанг ҳар хил бурчакда турган бўлади.
13 У йигитни қучоқлаб, ўпиб,
беномусларча шундай деди:
14 “Бугун қурбонлик келтирдим,
ваъдаларимни бажардим .
15 Шунинг учун сени кутиб олишга чиқдим,
сени қидириб топдим.
16 Тўшагимни Мисрдан келтирилган рангли мато билан безадим.
17 Мирра , долчин ва алоэдан бўлган хушбўй атирлар сепдим.
18 Қани, юр, тонгга қадар куёв–келиндай роҳат қилайлик,
ҳузур–ҳаловат қилайлик.
19 Эрим ҳозир уйда эмас,
узоқ сафарга кетган.
20 Бир ҳамён кумуш танга олиб кетган,
ой тўлмагунча қайтиб келмайди.”
21 Кўп ширин сўзлар ва мулойим гаплар билан
у йигитни йўлдан урди.
22 Йигит ўша заҳотиёқ, кушхонага кетаётган ҳўкиздай,
тузоққа оёқ қўяётган кийикдай унинг орқасидан эргашди.
23 У тузоққа кираётган қушдай,
найза жигарига тегмагунча ҳаётини йўқотишини билмайди.
24 Ўғилларим, менга қулоқ солиб,
сўзларимга эътибор беринглар.
25 Юрагингиз ўша аёлнинг йўлига бурилмасин,
унинг сўқмоқларида адашманг.
26 У кўпларни ҳалок қилди,
қурбонлари ҳам кўп.
27 Унинг уйи ўликлар диёрига етакловчи йўлдир,
ўлимга олиб боради.
1 My son, keep my words, and lay up my commandments with thee. 2 Keep my commandments, and live; and my law as the apple of thine eye. 3 Bind them upon thy fingers, write them upon the table of thine heart. 4 Say unto wisdom, Thou art my sister; and call understanding thy kinswoman: 5 That they may keep thee from the strange woman, from the stranger which flattereth with her words.
6 ¶ For at the window of my house I looked through my casement, 7 And beheld among the simple ones, I discerned among the youths, a young man void of understanding, 8 Passing through the street near her corner; and he went the way to her house, 9 In the twilight, in the evening, in the black and dark night: 10 And, behold, there met him a woman with the attire of an harlot, and subtil of heart. 11 (She is loud and stubborn; her feet abide not in her house: 12 Now is she without, now in the streets, and lieth in wait at every corner.) 13 So she caught him, and kissed him, and with an impudent face said unto him, 14 I have peace offerings with me; this day have I payed my vows. 15 Therefore came I forth to meet thee, diligently to seek thy face, and I have found thee. 16 I have decked my bed with coverings of tapestry, with carved works , with fine linen of Egypt. 17 I have perfumed my bed with myrrh, aloes, and cinnamon. 18 Come, let us take our fill of love until the morning: let us solace ourselves with loves. 19 For the goodman is not at home, he is gone a long journey: 20 He hath taken a bag of money with him, and will come home at the day appointed. 21 With her much fair speech she caused him to yield, with the flattering of her lips she forced him. 22 He goeth after her straightway, as an ox goeth to the slaughter, or as a fool to the correction of the stocks; 23 Till a dart strike through his liver; as a bird hasteth to the snare, and knoweth not that it is for his life.
24 ¶ Hearken unto me now therefore, O ye children, and attend to the words of my mouth. 25 Let not thine heart decline to her ways, go not astray in her paths. 26 For she hath cast down many wounded: yea, many strong men have been slain by her. 27 Her house is the way to hell, going down to the chambers of death.
