33–БОБ
Элиху Аюбга қарши гапиради
1 Эй Аюб, энди менинг сўзларимни эшитинг,
Ҳамма гапларимга қулоқ солинг.
2 Мен ҳозир гапиришга тайёрман.
Сўзларим тилимда тизилиб турибди.
3 Сўзларим пок кўнглимдан чиқади,
Чин дилдан гапираман.
4 Мени Худонинг Руҳи яратган,
Қодир Худонинг нафаси менга ҳаёт бериб турибди.
5 Агар қўлингиздан келса, менга жавоб беринг–чи,
Ўзингизни ҳимоя қилиб кўринг–чи!
6 Худонинг олдида сиз ҳам, мен ҳам бирмиз,
Мен ҳам тупроқдан яралганман.
7 Мендан қўрқмасангиз ҳам бўлади,
Сизга ҳеч зулм ўтказмайман.
8 Гапларингизни ўз қулоғим билан эшитдим,
Қуйидаги сўзларни олдимда айтгансиз:
9 «Мен покман, айбсизман,
Топ–тозаман, менда ҳеч бир айб йўқ.
10 Худо эса менга қарши чиқишга баҳона қидиряпти,
Мени Ўз душманлари қаторига қўшиб қўйди.
11 Оёқларимни занжирбанд қилди,
Юрган йўлимни кузатиб туради.»
12 Аюб, мана шу борада сиз ноҳақсиз.
Мен сизга шуни айтай:
Худо бутун одамзоддан улуғроқдир.
13 Шундай экан, нимага У билан даъволашяпсиз?
Нима учун, Худо менга жавоб бермайди, дейсиз?
14 Худо қайта–қайта гапиради.
Шунда ҳам одамлар тушунмайди.
15 Одамлар чуқур уйқуга кетганда,
Ўринларида ухлаб ётганда,
Тушлар, тунги ваҳийлар орқали
16 Худо уларнинг қулоқларига гапиради,
Ўз огоҳлантиришлари билан уларни қўрқитади.
17 Инсон гуноҳларидан қайтсин,
Одамзод такаббур бўлмасин деб, бу сўзларни айтади.
18 Ўша огоҳлантиришлар одамларни қабрдан сақлайди,
Ўлим дарёсидан қутқаради.
19 Худо инсонларга дарду оғриқ бериб,
Одамларнинг суякларини зирқиратиб, тарбиялайди.
20 Шунда улар нонга ҳам қарай олмайдиган бўлиб қолади.
Ҳатто энг ширин овқатлар ҳам кўнглини айнитади.
21 Улар озиб–тўзиб кетади, фақат териси қолади.
Олдин кўринмаган суяклари энди туртиб чиқади.
22 Ана, улар қабрга яқинлашиб қолди.
Ўлим уларнинг жонини пойлаб турибди.
23 Лекин шу пайтда инсоннинг ҳимоячиси бўлса,
Мингларга қарши чиқиб,
Ўша инсонни солиҳ деб тасдиқлайдиган бир ҳимоячиси
24 Ўша инсонга раҳм қилиб:
«Эй Худойим, уни қабрдан қутқаргин,
Бу инсоннинг жони эвазига тўлов топдим», деса,
25 Ўша инсоннинг танаси ёш боланики каби янгиланади,
Ёшлигидаги каби яна кучга тўлади.
26 Ўша инсон Худога ибодат қилади,
Худо эса уни қабул қилади.
Худонинг ҳузурига у шодлик билан киради,
Чунки Худо уни солиҳлик йўлига қайтаради.
27 Ўша инсон келиб, бошқаларга шундай дейди:
«Мана, мен тўғри йўлдан юрмасдан,
Гуноҳ қилган эдим,
Лекин мен ўзимга лойиқ жазони олмадим.
28 Худо жонимни қабрдан қутқариб қолди.
Энди менинг ҳаётим ёруғ кунларга тўла!»
29 Ҳа, Худо одамзодга шундай қилади,
Бир эмас, икки эмас, кўп марта такрорлайди.
30 Инсонларни қабрдан сақлаш учун,
Ҳаёт нури уларнинг йўлларини ёритсин деб, шундай қилади.
31 Эй Аюб, диққат қилинг, менга қулоқ солинг,
Жим туринг, мен гапирай.
32 Агар бирор гапингиз бўлса, менга жавоб беринг.
Гапираверинг, чунки оқланишингизни хоҳлайман.
33 Лекин гапингиз бўлмаса, менга қулоқ солинг,
Сукут сақланг, мен сизга доноликни ўргатай.”
1 Wherefore, Job, I pray thee, hear my speeches, and hearken to all my words. 2 Behold, now I have opened my mouth, my tongue hath spoken in my mouth. 3 My words shall be of the uprightness of my heart: and my lips shall utter knowledge clearly. 4 The Spirit of God hath made me, and the breath of the Almighty hath given me life. 5 If thou canst answer me, set thy words in order before me, stand up. 6 Behold, I am according to thy wish in God’s stead: I also am formed out of the clay. 7 Behold, my terror shall not make thee afraid, neither shall my hand be heavy upon thee.
8 Surely thou hast spoken in mine hearing, and I have heard the voice of thy words, saying , 9 I am clean without transgression, I am innocent; neither is there iniquity in me. 10 Behold, he findeth occasions against me, he counteth me for his enemy, 11 He putteth my feet in the stocks, he marketh all my paths. 12 Behold, in this thou art not just: I will answer thee, that God is greater than man. 13 Why dost thou strive against him? for he giveth not account of any of his matters.
14 For God speaketh once, yea twice, yet man perceiveth it not. 15 In a dream, in a vision of the night, when deep sleep falleth upon men, in slumberings upon the bed; 16 Then he openeth the ears of men, and sealeth their instruction, 17 That he may withdraw man from his purpose, and hide pride from man. 18 He keepeth back his soul from the pit, and his life from perishing by the sword.
19 He is chastened also with pain upon his bed, and the multitude of his bones with strong pain: 20 So that his life abhorreth bread, and his soul dainty meat. 21 His flesh is consumed away, that it cannot be seen; and his bones that were not seen stick out. 22 Yea, his soul draweth near unto the grave, and his life to the destroyers. 23 If there be a messenger with him, an interpreter, one among a thousand, to shew unto man his uprightness: 24 Then he is gracious unto him, and saith, Deliver him from going down to the pit: I have found a ransom. 25 His flesh shall be fresher than a child’s: he shall return to the days of his youth: 26 He shall pray unto God, and he will be favourable unto him: and he shall see his face with joy: for he will render unto man his righteousness. 27 He looketh upon men, and if any say, I have sinned, and perverted that which was right, and it profited me not; 28 He will deliver his soul from going into the pit, and his life shall see the light.
29 Lo, all these things worketh God oftentimes with man, 30 To bring back his soul from the pit, to be enlightened with the light of the living. 31 Mark well, O Job, hearken unto me: hold thy peace, and I will speak. 32 If thou hast any thing to say, answer me: speak, for I desire to justify thee. 33 If not, hearken unto me: hold thy peace, and I shall teach thee wisdom.
