2–БОБ
Зафаниё халқни тавба қилишга чорлайди
1 Эсингни йиғиб олгин,
Эй шарманда халқ!
2 Шамол учирадиган сомондай
Йўқ бўлиб кетмасингдан олдин ,
Эгамизнинг алангали қаҳрига
Учрамасингдан олдин,
Эгамизнинг ғазаб куни келмасдан олдин
Эсингни йиғиб олгин!
3 Эгамизнинг амрларига итоат қиладиган,
Эй юртнинг камтарин одамлари,
Эгамизга интилинглар.
Тўғриликка боғланиб,
Мўмин–қобиллик пайида бўлинглар.
Шундагина Эгамизнинг ғазаб кунида
Жазодан қутулиб қолишингиз мумкин.
Яҳудонинг ён–атрофидаги халқларни Эгамиз ҳукм қилади
Филист халқи
4 Ғазо шаҳри ҳувиллаб қолади,
Ашқалон шаҳри вайрон бўлади.
Ашдод аҳолиси куннинг туш пайтигача ҳайдаб чиқарилади,
Эхрон шаҳри таг–туги билан йўқ қилинади.
5 Эй денгиз қирғоғида яшаётган Филист халқи ,
Сенинг ҳолингга вой!
Эй Канъондаги Филист юрти,
Эгамиз сенга қарши шундай дейди:
“Мен сени вайрон қиламан,
Биронтангни ҳам тирик қолдирмайман.”
6 Эй денгиз қирғоғидаги ўлка,
Сен даштга айланасан.
У ерда чўпонлар чодирлар тикади,
Улар қўй–эчкилари учун қўралар қуради.
7 Яҳудо халқининг омон қолганлари
Юртингга эгалик қилади.
Чўпонлари юртингда қўй–эчкиларини ўтлатишади,
Улар Ашқалондаги ташландиқ уйларда тунашади.
Ахир, Эгаси Худо уларга ғамхўрлик қилади,
Уларни яна фаровонликка эриштиради.
Мўаб ва Оммон халқи
8-9 Исроил халқининг Худоси —
Сарвари Олам шундай демоқда:
“Мўабликлар халқимни қанчалик таҳқирлаганини,
Оммонликлар уларни қанчалик хўрлаганини,
Халқимни ҳақоратлаб, юртига таҳдид солишганини эшитдим.
Шундай экан, Мен барҳаёт Худо бўлганим ҳақи айтаманки,
Мўаб юрти Садўм шаҳрининг ҳолига тушади,
Оммон юрти Ғамўра шаҳрига ўхшаб қолади.
Ўша юртлар шўр босган тиканзорларга айланади,
То абад ташландиқ жойлар бўлиб қолади.
Халқимнинг омон қолганлари уларни талон–тарож қилади.
Юртларини ўзларига мулк қилиб олишади.”
10 Улар Сарвари Оламнинг халқини мазах қилганлари учун,
Кеккайиб, мағрурланганлари учун
Бу кўргиликлар бошларига тушади.
11 Эгамиз уларни ваҳимага солади,
Ер юзидаги жамики худоларни йўқ қилади.
Шунда денгиз қирғоғидаги эллар
Эгамизга сажда қилишади.
Ҳар бири ўз юртида Эгамизни мадҳ этади.
Ҳабашистонликлар
12 Эй Ҳабашистонликлар ,
Эгамиз сизларни ҳам қиличи билан ўлдиради.
Оссурия халқи
13 Эгамиз шимолга қарши қўл кўтаради,
У Оссурияни йўқ қилади.
Найнаво шаҳрини вайрон қилади,
Уни сувсиз саҳрога айлантиради.
14 У ерда чорва ўтлаб юрадиган бўлади,
Ҳар хил ёввойи ҳайвонлар ором олади.
Сарой вайроналарида бойўғли яшайди,
Ойналаридан унинг товуши эшитилади.
Остоналарида харобалар уюм–уюм бўлиб ётади.
Биноларининг садр ёғочлари шилиб олинади.
15 Бехатар яшаётган манман шаҳар шу кўйга тушади!
“Менга тенг келадигани йўқ”, деб айтаётган шаҳарнинг ҳоли шу бўлади!
Хароб бўлган бу шаҳар
Ёввойи ҳайвонларнинг маконига айланади.
Вайроналар олдидан ўтган–кетганлар
Ундан ҳазар қилиб, ерга тупуриб кетишади.
1 Gather yourselves together, yea, gather together, O nation not desired; 2 Before the decree bring forth, before the day pass as the chaff, before the fierce anger of the LORD come upon you, before the day of the LORD’s anger come upon you. 3 Seek ye the LORD, all ye meek of the earth, which have wrought his judgment; seek righteousness, seek meekness: it may be ye shall be hid in the day of the LORD’s anger.
4 ¶ For Gaza shall be forsaken, and Ashkelon a desolation: they shall drive out Ashdod at the noon day, and Ekron shall be rooted up. 5 Woe unto the inhabitants of the sea coast, the nation of the Cherethites! the word of the LORD is against you; O Canaan, the land of the Philistines, I will even destroy thee, that there shall be no inhabitant. 6 And the sea coast shall be dwellings and cottages for shepherds, and folds for flocks. 7 And the coast shall be for the remnant of the house of Judah; they shall feed thereupon: in the houses of Ashkelon shall they lie down in the evening: for the LORD their God shall visit them, and turn away their captivity.
8 ¶ I have heard the reproach of Moab, and the revilings of the children of Ammon, whereby they have reproached my people, and magnified themselves against their border. 9 Therefore as I live, saith the LORD of hosts, the God of Israel, Surely Moab shall be as Sodom, and the children of Ammon as Gomorrah, even the breeding of nettles, and saltpits, and a perpetual desolation: the residue of my people shall spoil them, and the remnant of my people shall possess them. 10 This shall they have for their pride, because they have reproached and magnified themselves against the people of the LORD of hosts. 11 The LORD will be terrible unto them: for he will famish all the gods of the earth; and men shall worship him, every one from his place, even all the isles of the heathen.
12 ¶ Ye Ethiopians also, ye shall be slain by my sword. 13 And he will stretch out his hand against the north, and destroy Assyria; and will make Nineveh a desolation, and dry like a wilderness. 14 And flocks shall lie down in the midst of her, all the beasts of the nations: both the cormorant and the bittern shall lodge in the upper lintels of it; their voice shall sing in the windows; desolation shall be in the thresholds: for he shall uncover the cedar work. 15 This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am , and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
