44–САНО
1 Ижрочилар раҳбарига. “Нилуфар” куйига айтиладиган тўй қўшиғи. Кўрах наслининг қасидаси .
2 Шоҳимга шеърларимни бағишлайман,
Юрагимдан гўзал сўзлар тўкилади,
Тилим моҳир котиб қаламига ўхшайди.
3 Эй шоҳим! Инсонлар орасида жуда чиройлисан.
Худо сенга то абад барака бергани учун
Лабларингдан латиф сўзлар ёғилади.
4 Эй қудратли шоҳ, белингга боғла қиличингни,
Ҳашамату улуғворлигинг билан зоҳир бўлгин.
5 Улуғворлик билан олға бос!
Ҳақиқат, камтарлик, адолат учун ғалаба қил!
Ўнг қўлинг қўрқинчли ишлар кўрсатсин.
6 Ғанимларингнинг юрагини
Ўткир ўқларинг тешиб ўтади.
Халқлар оёғинг остига йиқилади.
7 Худо берган тахтинг абадийдир,
Адолат ҳассаси шоҳлигинг ҳассасидир.
8 Сен солиҳликни севасан, қабиҳликдан нафратланасан.
Шу боис Худо сени дўстларингдан устун қилди,
Ҳа, Худойинг шодлик мойини сенга суртди.
9 Либосингдан мирра ,
Алоэ ва долчиннинг хушбўй ҳидлари уфурар.
Фил суяги билан безатилган саройларда
Чолғу наволари сени шод қилар.
10 Шоҳ қизлари иззатли хонимларинг орасидадир,
Офир олтинига безанган малика ўнг қўлингда ўтирар.
11 Тингла, эй қиз, қулоқ солиб, ўйлагин,
Халқинг, отанг хонадонин унутгин.
12 Жамолингга шоҳ мафтун бўлгандир,
Таъзим қил унга, у хўжайинингдир.
13 Тир халқи ҳадялар олиб келади,
Бойлар сендан марҳамат истайди.
14 Саройда малика нақадар гўзал!
Либослари олтин билан безатилган.
15 Нақшли либосида уни шоҳ ҳузурига олиб келишади,
Ортидан қизлар, унинг дугоналари эргашиб келади.
16 Улар шод–хуррамлик ичра келади,
Шоҳнинг саройига улар кириб келади.
17 Эй шоҳим, ўғилларинг олгайлар оталаринг ўрнини,
Бутун юртда шаҳзодалар қилгайсан сен уларни.
18 Қўшиғим туфайли номинг насллар оша яшар,
Шу боис халқлар сени то абад мадҳ этарлар.
To the chief Musician for the sons of Korah, Maschil.
1 We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the times of old.
2 How thou didst drive out the heathen with thy hand, and plantedst them; how thou didst afflict the people, and cast them out.
3 For they got not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour unto them.
4 Thou art my King, O God: command deliverances for Jacob.
5 Through thee will we push down our enemies: through thy name will we tread them under that rise up against us.
6 For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.
7 But thou hast saved us from our enemies, and hast put them to shame that hated us.
8 In God we boast all the day long, and praise thy name for ever. Selah.
9 But thou hast cast off, and put us to shame; and goest not forth with our armies.
10 Thou makest us to turn back from the enemy: and they which hate us spoil for themselves.
11 Thou hast given us like sheep appointed for meat; and hast scattered us among the heathen.
12 Thou sellest thy people for nought, and dost not increase thy wealth by their price.
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.
14 Thou makest us a byword among the heathen, a shaking of the head among the people.
15 My confusion is continually before me, and the shame of my face hath covered me,
16 For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and avenger.
17 All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.
18 Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;
19 Though thou hast sore broken us in the place of dragons, and covered us with the shadow of death.
20 If we have forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a strange god;
21 Shall not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.
22 Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.
23 Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast us not off for ever.
24 Wherefore hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?
25 For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth unto the earth.
26 Arise for our help, and redeem us for thy mercies’ sake.
