13–БОБ
Исроил устидан чиқарилган сўнгги ҳукм
1 Эгамиз шундай дейди:
“Илгари Эфрайим гапирганда ҳаммани титроқ босарди,
Исроилда унинг мартабаси улуғ эди.
Аммо Эфрайим Баалга сажда қилиб, гуноҳ орттирди,
Шундай қилиб, ўзини ўлимга маҳкум этди.
2 Ҳозир ҳам халқим гуноҳ устига гуноҳ қилишар.
Ўзларига бутлар ясашар,
Кумушдан маҳорат билан санамлар ишлашар ,
Буларнинг барчаси бор–йўғи ҳунарманднинг иши–ку!
Менинг халқимга шундай деб айтишяпти :
«Бутларга қурбонликлар келтиринглар!
Олтин бузоқларни ўпинглар! »
3 Шунинг учун улар тонгги тумандай бўлади,
Бирпасда ғойиб бўладиган шудрингга ўхшаб қолади.
Шамол хирмондан учирган тўпондай улар ғойиб бўлади,
Мўридан чиқадиган тутунга ўхшаб қолади.
4 Аммо Эгангиз Худо — Менман.
Эй Исроил, сени Мисрдан олиб чиққанман.
Мендан бошқа Худони сен билмайсан,
Мендан бошқа йўқдир нажоткоринг.
5 Мен саҳрода сенга ғамхўрлик қилдим,
Сувсиз қақраган чўлда сени боқдим.
6 Серҳосил ўлкада қорнингни тўйғиздим ,
Аммо қорнинг тўйгач, манман бўлиб кетдинг,
Шу сабабдан сен Мени унутдинг.
7 Энди Мен йўлингни қоплондай пойлайман,
Сенга бир шердай ҳужум қиламан.
8 Болаларидан айрилган она айиқ каби ташланаман,
Сени тилка–пора қиламан.
Ўша жойдаёқ сени шердай ғажийман,
Йиртқичга ўхшаб сени қонга белайман.
9 Эй Исроил, ўз бошингга ўзинг бало орттирдинг,
Ахир, Менга — Ўз Мададкорингга қарши чиқдинг.
10 Шаҳарларингни қутқарадиган шоҳинг қани?!
«Бизга шоҳу ҳокимлар бер», деб сўраган бошлиқларинг қани?!
11 Мен жаҳл устида сенга шоҳларни бердим,
Ғазабга минганимда уларни олиб ташладим.
12 Эфрайимнинг жинояти ёзиб қўйилган,
Ҳа, унинг гуноҳи китобга битилган.
13 Исроилнинг яшашга имконияти бор эди,
Аммо у нодон болага ўхшади,
Онани тўлғоқ тутганда,
У қориндан чиқишни хоҳламади.
14 Мен бу халқни ўликлар диёридан қутқарармиканман?!
Уларни ўлимдан халос қилармиканман?!
Эй ўлим, қирғин олиб келгин!
Эй ўликлар диёри , ҳалокатли кучингни кўрсатгин!
Энди Мен раҳм–шафқат қилмайман.”
15 Исроил қариндошлари орасида
Серпушт ва фаровон бўлса–да,
Эгамиз унинг устига шарқ шамолини юборади,
Саҳродан эсган гармселни жўнатади.
Исроилнинг булоғини қуритади,
Унинг чашмасини қовжиратади.
Хазинасидаги қимматбаҳо зийнатларини тортиб олади.
1 When Ephraim spake trembling, he exalted himself in Israel; but when he offended in Baal, he died. 2 And now they sin more and more, and have made them molten images of their silver, and idols according to their own understanding, all of it the work of the craftsmen: they say of them, Let the men that sacrifice kiss the calves. 3 Therefore they shall be as the morning cloud, and as the early dew that passeth away, as the chaff that is driven with the whirlwind out of the floor, and as the smoke out of the chimney. 4 Yet I am the LORD thy God from the land of Egypt, and thou shalt know no god but me: for there is no saviour beside me.
5 ¶ I did know thee in the wilderness, in the land of great drought. 6 According to their pasture, so were they filled; they were filled, and their heart was exalted; therefore have they forgotten me. 7 Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: 8 I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps , and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion: the wild beast shall tear them.
9 ¶ O Israel, thou hast destroyed thyself; but in me is thine help. 10 I will be thy king: where is any other that may save thee in all thy cities? and thy judges of whom thou saidst, Give me a king and princes? 11 I gave thee a king in mine anger, and took him away in my wrath. 12 The iniquity of Ephraim is bound up; his sin is hid. 13 The sorrows of a travailing woman shall come upon him: he is an unwise son; for he should not stay long in the place of the breaking forth of children. 14 I will ransom them from the power of the grave; I will redeem them from death: O death, I will be thy plagues; O grave, I will be thy destruction: repentance shall be hid from mine eyes.
15 ¶ Though he be fruitful among his brethren, an east wind shall come, the wind of the LORD shall come up from the wilderness, and his spring shall become dry, and his fountain shall be dried up: he shall spoil the treasure of all pleasant vessels. 16 Samaria shall become desolate; for she hath rebelled against her God: they shall fall by the sword: their infants shall be dashed in pieces, and their women with child shall be ripped up.
