21–БОБ
Бобил шоҳи Эгамизнинг қиличи тимсолида
1 Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди: 2 “Эй инсон, Қуддусга юзлан. Исроил юртига ва барча саждагоҳларига қарши башорат қил. 3 Исроил юртига қаратиб шундай сўзларни айт: «Эгамиз демоқда: Мен Ўзим сенга қарши чиқаман! Қиличимни қинидан суғуриб, ҳаммангизни — солиҳларни ҳам, фосиқларни ҳам йўқ қиламан. 4 Қиличим жанубдан шимолгача бўлган ҳамма жонзотни қириб ташлайди. 5 Шунда Эгангиз Мен эканлигимни ҳамма билиб олади. Ҳа, Мен қиличимни қинидан суғураман! Уни қайтариб жойига солмайман.»
6 Эй инсон, сиқилган одамга ўхшаб, чуқур хўрсингин, қайғурганингни ҳамма кўрсин. 7 Улар сендан: «Нега хўрсиняпсан?» деб сўрашганда, уларга шундай жавоб бер: «Нохуш бир хабар эшитдим. У амалга ошганда, одамларнинг юраги орқага тортиб кетади, қўлларида мадор қолмайди, руҳи тушади, иштонлари ҳўл бўлади. Эгамиз Раббий шундай демоқда: Мана ўша вақт яқинлашиб қолди! У албатта амалга ошади.»”
8 Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди: 9 “Эй инсон, башорат қилиб айт: «Раббий шундай демоқда:
Мана, Мен қиличимни ялтиратиб чархладим.
10 Одамларни қириш учун қайрадим.
Чақмоқ каби чақнаши учун ялтиратиб тозаладим.
Аммо бундан қандай хурсанд бўлайлик?!
Эй ўғлим Яҳудо,
Қиличим салтанат ҳассасини менсимайди,
Ҳеч қандай таёқни писанд қилмайди .
11 Мана, қиличим чархланди,
Ишлатиш учун тайёр бўлди.
Ялтиратиб қайралди,
Қотил учун ҳозирланди.»
12 Эй инсон, дод солиб фарёд қил!
Энди кўксингга ур!
Зеро, қилич халқимга қаршидир,
Барча Исроил шаҳзодаларига қаршидир.
Улар қиличдан нобуд бўлади,
Халқ қатори қирилиб кетади.
13 Бу синов пайтидир!
Қилич ҳатто Яҳудонинг салтанат ҳассасини
Менсимаса нима бўлади?!
Салтанатнинг куни битади,
— деб айтмоқда Эгамиз Раббий. —
14 Эй инсон, башорат қил.
Кафтингни кафтингга уравер,
Қилич халқимни қайта–қайта чопаверсин.
Бу қирғин қиличидир,
Қирғин–барот қиличидир.
У халқимни ҳар томондан сиқиб келмоқда!
15 Одамларнинг юраги орқага тортиб кетди,
Улар қўрқувдан қоқила бошлашди.
Мен қиличимни қирғин учун ўрнатдим,
Шаҳарнинг ҳар бир дарвозаси олдига қўйдим.
Эҳ, мана қиличим ялтиратиб тозаланди.
Одамларни қириш учун қинидан чиқарилди.
16 Эй қиличим, ўнгдагиларни чоп!
Сўлдагиларни чоп! Ҳаммани тиғдан ўтказ!
17 Мен ҳам кафтимни кафтимга ураман,
Шунда жаҳлдан тушаман.
Буларни Мен, Эгангиз, айтдим.”
18 Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди: 19 “Эй инсон, харитага икки йўлни тушир. Бобил шоҳи бу йўллардан юриб, ҳужум қилади. Иккала йўл ҳам бир жойдан бошлансин. Йўлларнинг айрилган жойига бир белги қўй. 20 Йўллардан бири Бобил шоҳини Оммон юртининг пойтахти Раббага, иккинчиси Яҳудо юртининг мустаҳкам шаҳри Қуддусга олиб борсин. 21 Ҳозир Бобил шоҳи йўллар айрилган жойда туриб, қайси шаҳарга ҳужум қилиш кераклиги ҳақида бош қотиряпти. У камон ўқларини силкитиб, қуръа ташлаяпти. Бут–санамларга маслаҳат соляпти, қурбонлик қилинган ҳайвонларнинг жигарига қараб, фол очтиряпти. 22 У ўнг қўли билан «Қуддус» деб ёзилган ўқни чиқаради. Қуддус атрофига девортешар қуролларни ўрнаштиради. Лашкарига, ўлдир, дея буйруқ беради, уларни жангга даъват қилади. Дарвозани бузадиган қуролларни ўрнаштиради, шаҳар деворига қиялатиб тупроқ уйдиради , қамал иншоотларини қурдиради. 23 Қуддус аҳолиси Бобил шоҳига садоқат қасамини ичгани учун бу уларга сохта башоратдай туюлади. Аммо Бобил шоҳи уларнинг айбини юзига солади, уларни асир қилиб олади.
24 Эй Исроил халқи, Мен, Эганг Раббий, сенга айтяпман: сен очиқчасига исён кўтариб, ўз айбингни ўзинг фош қилдинг. Қилган ҳар бир ишинг билан гуноҳларингни кўрсатдинг. Шу боис сен асирликка тушасан.
25 Эй бузуқ, фосиқ Исроил ҳукмдори , сенинг кунинг битди! Охирги жазоингнинг вақт–соати етди! 26 Мен, Эганг Раббий, сенга айтяпман: бошингдаги саллангни еч, тожингни олиб ташла. Энди ҳаммаси ўзгаради, хўрланган одам юксалади, юксалган одам эса хўрланади. 27 Ана вайроналар, вайроналар! Ҳа, Мен Қуддусни вайрон қиламан. Аммо шаҳарни ҳукм қиладиган одам келмагунча, булар содир бўлмайди. Мен шаҳарни ўшанинг қўлига бераман.
28 Эй инсон, башорат қилиб айт: «Исроилни мазах қилган Оммон халқи ҳақида Эгамиз Раббий шундай демоқда: эй қилич, қилич! Сен қирғин учун қиндан чиқарилдинг. Одамларни қириш учун чархландинг, чақмоқ каби чақнаш учун ялтиратиб тозаландинг! 29 Оммон халқи сен ҳақингда ёлғон ваҳийлар кўряпти, сен тўғрингда бўлмағур фоллар очтиряпти. Сен бу ёвуз фосиқларнинг бошини чопиб ташлайсан! Уларнинг куни битди, охирги жазосининг вақт–соати етди!
30 Эй Бобил шоҳи, қиличингни қинига сол! Бошқаларни жазолашдан тўхта! Энди Мен сени она юртингда, таваллуд топган жойингда ҳукм қиламан. 31 Устингга ғазабимни сочаман, қаҳримнинг оловини сенга уфураман. Сени шафқатсизларнинг қўлига бераман, ўша моҳир қотилларга топшираман. 32 Сен оловга ем бўласан, қонинг она юртингда тўкилади. Сен ҳақингдаги хотира абадий ўчади. Эгамизнинг каломи шудир.»”
1 And the word of the LORD came unto me, saying, 2 Son of man, set thy face toward Jerusalem, and drop thy word toward the holy places, and prophesy against the land of Israel, 3 And say to the land of Israel, Thus saith the LORD; Behold, I am against thee, and will draw forth my sword out of his sheath, and will cut off from thee the righteous and the wicked. 4 Seeing then that I will cut off from thee the righteous and the wicked, therefore shall my sword go forth out of his sheath against all flesh from the south to the north: 5 That all flesh may know that I the LORD have drawn forth my sword out of his sheath: it shall not return any more. 6 Sigh therefore, thou son of man, with the breaking of thy loins; and with bitterness sigh before their eyes. 7 And it shall be, when they say unto thee, Wherefore sighest thou? that thou shalt answer, For the tidings; because it cometh: and every heart shall melt, and all hands shall be feeble, and every spirit shall faint, and all knees shall be weak as water: behold, it cometh, and shall be brought to pass, saith the Lord GOD.
8 ¶ Again the word of the LORD came unto me, saying, 9 Son of man, prophesy, and say, Thus saith the LORD; Say, A sword, a sword is sharpened, and also furbished: 10 It is sharpened to make a sore slaughter; it is furbished that it may glitter: should we then make mirth? it contemneth the rod of my son, as every tree. 11 And he hath given it to be furbished, that it may be handled: this sword is sharpened, and it is furbished, to give it into the hand of the slayer. 12 Cry and howl, son of man: for it shall be upon my people, it shall be upon all the princes of Israel: terrors by reason of the sword shall be upon my people: smite therefore upon thy thigh. 13 Because it is a trial, and what if the sword contemn even the rod? it shall be no more , saith the Lord GOD. 14 Thou therefore, son of man, prophesy, and smite thine hands together, and let the sword be doubled the third time, the sword of the slain: it is the sword of the great men that are slain, which entereth into their privy chambers. 15 I have set the point of the sword against all their gates, that their heart may faint, and their ruins be multiplied: ah! it is made bright, it is wrapped up for the slaughter. 16 Go thee one way or other, either on the right hand, or on the left, whithersoever thy face is set. 17 I will also smite mine hands together, and I will cause my fury to rest: I the LORD have said it .
18 ¶ The word of the LORD came unto me again, saying, 19 Also, thou son of man, appoint thee two ways, that the sword of the king of Babylon may come: both twain shall come forth out of one land: and choose thou a place, choose it at the head of the way to the city. 20 Appoint a way, that the sword may come to Rabbath of the Ammonites, and to Judah in Jerusalem the defenced. 21 For the king of Babylon stood at the parting of the way, at the head of the two ways, to use divination: he made his arrows bright, he consulted with images, he looked in the liver. 22 At his right hand was the divination for Jerusalem, to appoint captains, to open the mouth in the slaughter, to lift up the voice with shouting, to appoint battering rams against the gates, to cast a mount, and to build a fort. 23 And it shall be unto them as a false divination in their sight, to them that have sworn oaths: but he will call to remembrance the iniquity, that they may be taken. 24 Therefore thus saith the Lord GOD; Because ye have made your iniquity to be remembered, in that your transgressions are discovered, so that in all your doings your sins do appear; because, I say , that ye are come to remembrance, ye shall be taken with the hand.
25 ¶ And thou, profane wicked prince of Israel, whose day is come, when iniquity shall have an end, 26 Thus saith the Lord GOD; Remove the diadem, and take off the crown: this shall not be the same: exalt him that is low, and abase him that is high. 27 I will overturn, overturn, overturn, it: and it shall be no more , until he come whose right it is; and I will give it him .
28 ¶ And thou, son of man, prophesy and say, Thus saith the Lord GOD concerning the Ammonites, and concerning their reproach; even say thou, The sword, the sword is drawn: for the slaughter it is furbished, to consume because of the glittering: 29 Whiles they see vanity unto thee, whiles they divine a lie unto thee, to bring thee upon the necks of them that are slain, of the wicked, whose day is come, when their iniquity shall have an end. 30 Shall I cause it to return into his sheath? I will judge thee in the place where thou wast created, in the land of thy nativity. 31 And I will pour out mine indignation upon thee, I will blow against thee in the fire of my wrath, and deliver thee into the hand of brutish men, and skilful to destroy. 32 Thou shalt be for fuel to the fire; thy blood shall be in the midst of the land; thou shalt be no more remembered: for I the LORD have spoken it .
