1 The song of songs, which is Solomon’s.
2 Let him kiss me with the kisses of his mouth: for thy love is better than wine. 3 Because of the savour of thy good ointments thy name is as ointment poured forth, therefore do the virgins love thee. 4 Draw me, we will run after thee: the king hath brought me into his chambers: we will be glad and rejoice in thee, we will remember thy love more than wine: the upright love thee. 5 I am black, but comely, O ye daughters of Jerusalem, as the tents of Kedar, as the curtains of Solomon. 6 Look not upon me, because I am black, because the sun hath looked upon me: my mother’s children were angry with me; they made me the keeper of the vineyards; but mine own vineyard have I not kept.
7 Tell me, O thou whom my soul loveth, where thou feedest, where thou makest thy flock to rest at noon: for why should I be as one that turneth aside by the flocks of thy companions?
8 ¶ If thou know not, O thou fairest among women, go thy way forth by the footsteps of the flock, and feed thy kids beside the shepherds’ tents. 9 I have compared thee, O my love, to a company of horses in Pharaoh’s chariots. 10 Thy cheeks are comely with rows of jewels , thy neck with chains of gold . 11 We will make thee borders of gold with studs of silver.
12 ¶ While the king sitteth at his table, my spikenard sendeth forth the smell thereof. 13 A bundle of myrrh is my wellbeloved unto me; he shall lie all night betwixt my breasts. 14 My beloved is unto me as a cluster of camphire in the vineyards of En-gedi. 15 Behold, thou art fair, my love; behold, thou art fair; thou hast doves’ eyes. 16 Behold, thou art fair, my beloved, yea, pleasant: also our bed is green. 17 The beams of our house are cedar, and our rafters of fir.
1–BOB
1 Sulaymonning eng goʻzal qoʻshigʻi.
Birinchi qoʻshiq
Qiz :
Oʻpgin meni lablaring bilan,
Sening sevging sharobdan ham shirinroqdir.
2 Atir moylaring qanchalik xushboʻy!
Yoqimli atir kabi noming har tarafga taralar.
Shuning uchun qizlar seni sevarlar.
3 Meni oʻzing bilan olib ket, tezroq boraylik.
Ey shohim, meni oʻz yotogʻingga olib kirgin.
Quddus qizlari:
Ey shohimiz, biz quvonamiz. Siz bilan sevinamiz,
Sharobdan ham koʻproq sizning sevgingizni maqtaymiz.
Qiz:
Ey sevgilim! Qizlar seni sevib, toʻgʻri qilishadi.
4 Ey Quddus qizlari!
Men qorachadan kelgan boʻlsam ham goʻzalman,
Kedar chodirlariday qora boʻlsam ham,
Sulaymon pardalariday chiroylidirman.
5 Qoraligim uchun menga past nazar bilan qaramanglar.
Quyosh nurlari meni qoraytirdi.
Aka–ukalarimning mendan jahli chiqib,
Meni uzumzorlar qorovuli qilib qoʻyishdi,
Ammo oʻz uzumzorimga qaray olmadim!
6 Sevgilim, menga aytgin–chi,
Qayerda oʻz podangni boqasan?
Tush vaqti ularni qayerga yotqizasan?
Ayt menga, yana podachi doʻstlaring oldida
Uyatsiz ayollarday boʻlib yurmay, axir.
Yigit:
7 Qayerdaligimni bilmasang,
Ey goʻzallarning goʻzali,
Podaning izlaridan borgin.
Choʻponlarning chodirlari oldida
Oʻz echkilaringni oʻtlatgin.
8 Ey sevgilim,
Sen firʼavn aravasiga qoʻshilgan uchqur otday goʻzalsan.
9 Ziraklaring tufayli yonoqlaring goʻzaldir,
Marvaridlar boʻyningni qanday chiroyli qilar.
10 Senga atab tilladan bezaklar,
Kumushdan taqinchoqlar yasattiraman.
Qiz:
11 Shohim yonboshlab yotganda,
Atirlarim oʻz hidini taratdi.
12 Koʻkraklarim orasida yotgan,
Xushboʻy mirraga toʻla xaltacha kabidir mening sevgilim.
13 U men uchun En–Gedi bogʻlaridagi
Xina gullaridaydir.
Yigit:
14 Goʻzaldirsan, ey sevgilim,
Sen goʻzalsan!
Koʻzlaring kabutar koʻzlariday nazokatlidir.
Qiz:
15 Chiroylisan, ey sevgilim,
Juda ham xushroʻydirsan,
Yam–yashil maysalar bizning toʻshagimizdir.
16 Sadr daraxtlari tomimiz boʻlsa,
Archalar tomimiz sinchlaridir.
