1 I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that ye present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, which is your reasonable service. 2 And be not conformed to this world: but be ye transformed by the renewing of your mind, that ye may prove what is that good, and acceptable, and perfect, will of God.
3 For I say, through the grace given unto me, to every man that is among you, not to think of himself more highly than he ought to think; but to think soberly, according as God hath dealt to every man the measure of faith. 4 For as we have many members in one body, and all members have not the same office: 5 So we, being many, are one body in Christ, and every one members one of another. 6 Having then gifts differing according to the grace that is given to us, whether prophecy, let us prophesy according to the proportion of faith; 7 Or ministry, let us wait on our ministering: or he that teacheth, on teaching; 8 Or he that exhorteth, on exhortation: he that giveth, let him do it with simplicity; he that ruleth, with diligence; he that sheweth mercy, with cheerfulness.
9 Let love be without dissimulation. Abhor that which is evil; cleave to that which is good. 10 Be kindly affectioned one to another with brotherly love; in honour preferring one another; 11 Not slothful in business; fervent in spirit; serving the Lord; 12 Rejoicing in hope; patient in tribulation; continuing instant in prayer; 13 Distributing to the necessity of saints; given to hospitality. 14 Bless them which persecute you: bless, and curse not. 15 Rejoice with them that do rejoice, and weep with them that weep. 16 Be of the same mind one toward another. Mind not high things, but condescend to men of low estate. Be not wise in your own conceits. 17 Recompense to no man evil for evil. Provide things honest in the sight of all men. 18 If it be possible, as much as lieth in you, live peaceably with all men. 19 Dearly beloved, avenge not yourselves, but rather give place unto wrath: for it is written, Vengeance is mine; I will repay, saith the Lord. 20 Therefore if thine enemy hunger, feed him; if he thirst, give him drink: for in so doing thou shalt heap coals of fire on his head. 21 Be not overcome of evil, but overcome evil with good.
12–BOB
Hayotni Xudoga bagʻishlab yashash
1 Shunday qilib, ey birodarlarim, Xudoning marhamati haqi sizlarga yolvoraman. Oʻz tanangizni tirik, muqaddas va Xudoga manzur boʻladigan qurbonlik sifatida bagʻishlang. Xudoga loyiq boʻlgan asl xizmat mana shudir. 2 Bu dunyoga moslashmanglar, fikr–zikringizni yangilab, tubdan oʻzgaringlar. Shunda Xudoning irodasini tushuna oladigan boʻlasiz, yaʼni nima yaxshi, Xudoga manzur va mukammal ekanligini bila oladigan boʻlasiz.
3 Menga berilgan inoyatdan foydalanib, sizlarga aytyapman: oʻzingizga haddan tashqari yuqori baho bermanglar. Aksincha, Xudo har bir kishiga qancha imon bergan boʻlsa, shunga koʻra, fikr qilib, aqli raso odamlar boʻlinglar. 4 Axir, tanamiz bir boʻlsa–da, tanamiz aʼzolari koʻp, tanamiz aʼzolarining vazifasi ham bir xil emas. 5 Shunga oʻxshab, biz — Masihga tegishli boʻlganlar bir tanani tashkil qilamiz. Har birimiz har xil aʼzolar boʻlib, bir–birimizga bogʻliqmiz. 6 Bizga berilgan inoyat boʻyicha har birimizning har xil inʼomlarimiz bor. Agar birortasida Xudoning soʻzini boshqalarga yetkazish inʼomi boʻlsa, u eʼtiqodimizga muvofiq ravishda gapirsin. 7 Agar birorta odamga xizmat qilish inʼomi berilgan boʻlsa, u xizmat qilsin, agar birortasiga muallimlik inʼomi berilgan boʻlsa, u taʼlim bersin. 8 Agar insonga dalda berish inʼomi berilgan boʻlsa, u dalda bersin, begʻaraz yordam beradigan boʻlsa, saxiylik bilan bersin. Yetakchilik qiladigan odam qunt bilan yetakchilik qilsin, mehr–shafqat koʻrsatadigan odam xursandchilik bilan ish tutsin.
9 Bir–biringizga boʻlgan mehr–muhabbatingiz samimiy boʻlsin. Yomonlikdan nafratlanib, yaxshilikni mahkam tuting. 10 Bir–biringizni birodarlarcha, chuqur muhabbat bilan yaxshi koʻring. Bir–biringizni hurmat qilib, oʻzingizdan yuqori koʻring. 11 Gʻayratingiz susaymasin, butun qalbingiz bilan Rabbimiz Isoga xizmat qiling. 12 Umidingiz borligi uchun xursand boʻling. Qiyinchilikda sabr–toqat qiling. Ibodat qilishdan charchamang. 13 Muhtojlikda boʻlgan Xudoning azizlariga yordam bering, doimo mehmondoʻst boʻling.
14 Sizlarni quvgʻin qilayotganlarni duo qilinglar, ularni qargʻamanglar. 15 Sevinayotganlar bilan birga sevininglar, yigʻlayotganlar bilan birga yigʻlanglar. 16 Oʻzaro hamfikr boʻlinglar. Takabburlik qilmay, bechora hamda past tabaqali odamlar bilan doʻst boʻlinglar. Oʻzbilarmonlik qilmanglar. 17 Hech kimga yomonlik evaziga yomonlik qaytarmanglar, odamlar yaxshilik deb bilganlarni qilishga intilinglar. 18 Agar iloji boʻlsa, qoʻlingizdan kelganicha, barcha odamlar bilan tinch–totuv hayot kechiringlar. 19 Azizlarim, oʻzingiz uchun oʻzingiz qasos olmang, balki Xudoning gʻazabiga yoʻl qoʻyib bering. Axir, Muqaddas bitiklarda Egamiz shunday deb aytgan–ku: “Men Oʻzim qasos va oʻch olaman.” 20 Muqaddas bitiklarda yozilganiday qiling:
“Dushmaning och boʻlsa, ovqat ber,
Chanqagan boʻlsa, suv ichir.
Shunda uning boshiga yonayotgan choʻgʻ yiqqanday boʻlasan.”
21 Yomonlik sizni magʻlub qilmasin, aksincha, siz yomonlikni yaxshilik bilan magʻlub eting.
