1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
6 Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart.
16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth .
21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
26 There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.
27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.
28 That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.
29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
104–SANO
1 Egamizga shukur ayting, Unga sajda qiling,
Boshqa xalqlar orasida Uning ishlarini bildiring.
2 Tarannum qilib Uni, hamdu sano ila qoʻshiq ayting,
Uning jamiki ajoyib ishlarini soʻzlab bering.
3 Egamizning muqaddas nomi ila faxrlaning,
Egamizga yuz burganlarning qalbi shodlikka toʻlsin.
4 Qudratli Egamizga yuz buring!
Uning huzurida boʻlishga intiling.
5-6 Ey sizlar, Egamizning quli Ibrohim nasli,
Ey Yoqub oʻgʻillari — Egamizning tanlaganlari,
Egamiz qilgan ajoyibotlarini esda tuting,
Uning moʻjizalarini, chiqargan hukmlarini unutmang.
7 U Egamiz Xudodir,
U butun yer yuzini adolatli hukm qiladi.
8 Oʻz ahdini U to abad yoddan chiqarmas,
Minglab nasllarga bergan vaʼdasini unutmas.
9 Rioya qilar U Ibrohim bilan qilgan ahdiga,
Isʼhoqqa qasam ichib bergan vaʼdasiga.
10 Yoqub uchun bu ahdni bir qonun qildi,
Ha, Isroil uchun abadiy bir ahd qildi.
11 Aytdiki : “Kanʼon yurtini senga beraman,
Uni oʻzingga abadiy mulk qilib olasan.”
12 Oʻsha vaqtda ularning soni kam edi,
Ha, juda kamchilik edilar.
Ular bu yurtga kelgindi edi.
13 Kezardi bir xalq orasidan boshqasiga,
Bir shohlikdan boshqa yurtga.
14 Egamiz hech kimga ularni ezishlariga yoʻl qoʻymadi,
Ularni deb shohlarga tanbeh berdi.
15 Aytdiki: “Men tanlaganlarga tegmanglar,
Paygʻambarlarimga zarar keltirmanglar.”
16 Kanʼon yurti ustiga Egamiz ocharchilik yubordi,
Bitta qoldirmay yeguliklarga qirgʻin keltirdi.
17 Ulardan oldin odam yubordi,
Ha, Yusuf qul kabi sotildi.
18 Uning oyoqlariga zanjir urildi,
Boʻynidan temir halqa oʻtkazildi.
19 Yusufning soʻzlari bajo boʻladigan vaqt kelguncha,
Egamizning kalomi Yusufni sinadi.
20 Misr shohi odam yuborib, Yusufni qutqardi,
Ellarning hukmdori uni ozod qildi.
21 Yusufni shoh saroyining boshqaruvchisi qilib tayin etdi,
Jamiki mulkining hokimi qildi.
22 Xohlasa saroydagi aʼyonlarimni zanjirband qilsin ,
Maslahatchilarimga donolik ila oʻgit bersin deb, shunday qildi.
23 Soʻngra Isroil Misrga keldi,
Ha, Yoqub nasli Xom yurtida musofir boʻldi.
24 Uning xalqini Egamiz barakali qildi,
Dushmanlariga qaraganda, koʻpaytirdi.
25 Egamiz Misr xalqining yuraklarini oʻzgartirdi,
Ular Egamiz xalqidan nafratlandi,
Egamizning qullariga qarshi ular fitna uyushtirdi.
26 Soʻngra Egamiz quli Musoni yubordi,
Tanlab olgan Horunni birga joʻnatdi.
27 Misrliklar orasida, oʻsha Xom yurtida
Ikkalasi Egamizning moʻjizalarini, ajoyibotlarini koʻrsatdi .
28 Egamiz zulmat yubordi, Misrni zulmatga burkadi,
Axir, Misrliklar Egamizning amrlariga itoatsizlik qildi .
29 Misrning suvlarini Egamiz qonga aylantirdi,
Jamiki baliqlarini nobud qilib tashladi.
30 Misr yurti toʻlib ketdi qurbaqalarga,
Yetib bordi hatto hukmdorlarning uyiga.
31 Egamiz amr berganda, soʻnalar galasi keldi,
Misr boʻylab burgalar qaynab ketdi.
32 Yomgʻir oʻrniga ularga Egamiz doʻl yogʻdirdi,
Butun Misr boʻylab chaqmoq chaqtirdi.
33 Uzumzoru anjirzorlarini quritdi,
Misrdagi daraxtlarni qoʻporib tashladi.
34 Egamiz amr berganda, chigirtkalar keldi,
Son–sanoqsiz mayda chigirtkalar chiqib keldi.
35 Ular Misrdagi butun oʻt–oʻlanni yeb yubordi,
Misr oʻlkasidagi hosilni yeb bitirdi.
36 Misrdagi jamiki toʻngʻich oʻgʻillarni Egamiz nobud qildi,
Ha, ularning faxri, qut–baraka timsolini yoʻq qildi.
37 Soʻng Egamiz Oʻz xalqini
Oltinu kumushga boyitib olib chiqdi.
Isroil qabilalarining orasida qoqilib qolgani boʻlmadi.
38 Misrliklar Isroildan qoʻrqib, vahimaga tushgandi,
Ular ketgach, Misr xalqi sevindi.
39 Xalqi ustida yopinchiq boʻlsin deb,
Egamiz bulutni yoydi,
Kechasi yorugʻlik boʻlsin deb, alanga berdi .
40 Isroil goʻsht soʻraganda Egamiz bedanalar berdi,
Osmondan non yogʻdirib, ularni toʻygʻazdi .
41 Egamiz qoyani ochdi, suv otilib chiqdi ,
Sahro boʻylab daryoday suv oqdi.
42 Egamiz Oʻzining muqaddas vaʼdasini,
Oʻz quli Ibrohimga bergan vaʼdasini yodda tutdi.
43 Shu bois xalqini olib chiqdi sevinch ila,
Oʻz tanlaganlarini shodlik hayqiriqlari ila.
44 Begona xalqlarning yurtlarini ularga berdi,
Oʻsha xalqlarning boyligini Isroil mulk qilib oldi.
45 “Isroil xalqi Mening farmonimga rioya qilsin,
Mening qonunlarimga itoat etsin”, deya
Egamiz mana shularning hammasini qildi.
Egamizga hamdu sanolar boʻlsin!
