1 Then answered Zophar the Naamathite, and said, 2 Therefore do my thoughts cause me to answer, and for this I make haste. 3 I have heard the check of my reproach, and the spirit of my understanding causeth me to answer. 4 Knowest thou not this of old, since man was placed upon earth, 5 That the triumphing of the wicked is short, and the joy of the hypocrite but for a moment? 6 Though his excellency mount up to the heavens, and his head reach unto the clouds; 7 Yet he shall perish for ever like his own dung: they which have seen him shall say, Where is he? 8 He shall fly away as a dream, and shall not be found: yea, he shall be chased away as a vision of the night. 9 The eye also which saw him shall see him no more; neither shall his place any more behold him.
10 His children shall seek to please the poor, and his hands shall restore their goods. 11 His bones are full of the sin of his youth, which shall lie down with him in the dust. 12 Though wickedness be sweet in his mouth, though he hide it under his tongue; 13 Though he spare it, and forsake it not; but keep it still within his mouth: 14 Yet his meat in his bowels is turned, it is the gall of asps within him. 15 He hath swallowed down riches, and he shall vomit them up again: God shall cast them out of his belly. 16 He shall suck the poison of asps: the viper’s tongue shall slay him. 17 He shall not see the rivers, the floods, the brooks of honey and butter. 18 That which he laboured for shall he restore, and shall not swallow it down: according to his substance shall the restitution be , and he shall not rejoice therein . 19 Because he hath oppressed and hath forsaken the poor; because he hath violently taken away an house which he builded not; 20 Surely he shall not feel quietness in his belly, he shall not save of that which he desired. 21 There shall none of his meat be left; therefore shall no man look for his goods. 22 In the fulness of his sufficiency he shall be in straits: every hand of the wicked shall come upon him.
23 When he is about to fill his belly, God shall cast the fury of his wrath upon him, and shall rain it upon him while he is eating. 24 He shall flee from the iron weapon, and the bow of steel shall strike him through. 25 It is drawn, and cometh out of the body; yea, the glittering sword cometh out of his gall: terrors are upon him. 26 All darkness shall be hid in his secret places: a fire not blown shall consume him; it shall go ill with him that is left in his tabernacle. 27 The heaven shall reveal his iniquity; and the earth shall rise up against him. 28 The increase of his house shall depart, and his goods shall flow away in the day of his wrath. 29 This is the portion of a wicked man from God, and the heritage appointed unto him by God.
20–BOB
Zoʻfar ikkinchi marta gapiradi: fosiqlarning qismati haqida
1 Namaxlik Zoʻfar shunday dedi:

2 “Gaplaring meni bezovta qildi,
Endi gapirmasam boʻlmaydi.
3 Tanbehlaring bilan meni haqoratlading,
Lekin endi ongim, javob ber, deb undayapti.
4 Oʻtmishdan bilmaysanmi?!
Axir, insonlar yer yuziga joylashtirilgandan beri,
5 Fosiqlarning shodligi uzoqqa choʻzilmaydi–ku,
Betavfiqlarning quvonchi bir lahzalik–ku!
6 Takabburligi samoga yetsa ham,
Boshlari bulutlarga tegsa ham,
7 Oʻzlarining axlatiday butunlay yoʻq boʻlib ketadi.
Ularni oldin koʻrganlar: «Qani endi ular?» deb soʻraydilar.
8 Fosiqlar tushday oʻtib ketadilar, ularni topib boʻlmaydi.
Kechasi koʻringan sharpaday gʻoyib boʻladilar.
9 Ha, fosiqlarni koʻrganlar ularni boshqa koʻrmaydilar,
Makonlari endi ularni tanimaydi.
10 Fosiqlarning farzandlari kambagʻallardan muruvvat kutadi,
Oʻz qoʻllari bilan tortib olgan boyliklarini qaytarib beradi.
11 Fosiqlar yosh va kuchli edi,
Endi suyaklari tuproqda yotadi.

12 Fosiqlik ularning ogʻizlarida shirin tuyuldi,
Shuning uchun fosiqlikni
Tillarining tagiga solib, soʻrib oʻtiribdilar.
13 Fosiqlikni tashlagisi kelmay,
Ogʻzilarida ushlab tursalar ham,
14 Oʻsha yeganlari qorinlarida achchiq boʻladi,
Ilonlarning zahriga aylanadi.
15 Boyliklarni yutib, qaytib qusadilar,
Qorinlaridan boʻlsa ham,
Xudo qaytarib olib qoʻyadi.
16 Ular kobra ilonlarning zaharini soʻradilar,
Zaharli ilon ularni oʻldiradi.
17 Endi fosiqlar oqar daryolardan —
Sut va asal oqadigan irmoqlardan zavq olmaydilar.
18 Zahmat bilan topganlaridan bahramand boʻlmaydilar.
Savdo–sotiq qilib topganlarining gashtini surmaydilar.
19 Axir, fosiqlar kambagʻallarga zulm qilib,
Boʻlganicha boʻlsin, deb tashlab ketgandilar.
Oʻzlari qurmagan uylarni kambagʻallardan tortib olgandilar.

20 Ular nafs balosiga uchragan, hech qachon qoniqmaydilar.
Orzu–havas qilib yiqqan boyliklari ularni qutqarmaydi.
21 Ular hech narsa qoldirmay, yeb bitirgandi.
Shuning uchun farovonligi uzoqqa choʻzilmaydi.
22 Farovonlik davrida ham ular gʻam–tashvishga toʻladilar.
Ularning boshiga ofatu kulfatlar tushadi.
23 Fosiqlar qorinlarini toʻydirib boʻlganlarida,
Xudo ularga bor gʻazabini sochadi.
Ularning ustiga Oʻz zarbalarini yogʻdiradi.
24 Fosiqlar temir quroldan qochsalar,
Bronza nayza ularni teshib oʻtadi.
25 Nayza ularning tanalaridan sugʻurib olinadi,
Ha, yaltiroq nayza ularning jigarlaridan tortib chiqariladi,
Ularni vahima qamrab oladi.
26 Ularning xazinalari zulmatda yoʻq boʻlib ketadi.
Inson yoqmagan olov ularni yutib yuboradi,
Olov fosiqlarning chodiriyu undagi bor narsasini yoʻq qiladi.
27 Samo ularning aybini koʻrsatadi,
Yer ularga qarshi guvohlik beradi.
28 Xudoning gʻazabi kelgan kuni
Uyidagilarni sel oqizib ketadi.
29 Xudo fosiqlarga bergan ulush ana shulardir,
Xudoning ularga tayinlagan nasibasi mana shudir.”