1 And Job answered and said, 2 No doubt but ye are the people, and wisdom shall die with you. 3 But I have understanding as well as you; I am not inferior to you: yea, who knoweth not such things as these? 4 I am as one mocked of his neighbour, who calleth upon God, and he answereth him: the just upright man is laughed to scorn. 5 He that is ready to slip with his feet is as a lamp despised in the thought of him that is at ease.
6 The tabernacles of robbers prosper, and they that provoke God are secure; into whose hand God bringeth abundantly . 7 But ask now the beasts, and they shall teach thee; and the fowls of the air, and they shall tell thee: 8 Or speak to the earth, and it shall teach thee: and the fishes of the sea shall declare unto thee. 9 Who knoweth not in all these that the hand of the LORD hath wrought this? 10 In whose hand is the soul of every living thing, and the breath of all mankind. 11 Doth not the ear try words? and the mouth taste his meat?
12 With the ancient is wisdom; and in length of days understanding. 13 With him is wisdom and strength, he hath counsel and understanding. 14 Behold, he breaketh down, and it cannot be built again: he shutteth up a man, and there can be no opening. 15 Behold, he withholdeth the waters, and they dry up: also he sendeth them out, and they overturn the earth. 16 With him is strength and wisdom: the deceived and the deceiver are his. 17 He leadeth counsellors away spoiled, and maketh the judges fools. 18 He looseth the bond of kings, and girdeth their loins with a girdle. 19 He leadeth princes away spoiled, and overthroweth the mighty. 20 He removeth away the speech of the trusty, and taketh away the understanding of the aged. 21 He poureth contempt upon princes, and weakeneth the strength of the mighty. 22 He discovereth deep things out of darkness, and bringeth out to light the shadow of death. 23 He increaseth the nations, and destroyeth them: he enlargeth the nations, and straiteneth them again . 24 He taketh away the heart of the chief of the people of the earth, and causeth them to wander in a wilderness where there is no way. 25 They grope in the dark without light, and he maketh them to stagger like a drunken man .
12–BOB
Ayubning toʻrtinchi nutqi: hammaga mazax boʻlgani haqida
1 Ayub shunday deb javob berdi:
2 “Ha, sizlar hammaning oʻrniga gapirasizlar, toʻgʻrimi?
Oʻlsangiz, donolik ham siz bilan birga oʻlsa kerak–a?!
3 Men ham bir–ikkita narsa bilaman,
Sizlar mendan ustun emassizlar.
Sizlar aytayotganlarni kim ham bilmas ekan?!
4 Men Xudoga iltijolar qilyapman.
Uning javob berishini kutyapman.
Doʻstlarim esa ustimdan kulaveradilar.
Solih va aybsiz boʻlsam ham, hammaga mazax boʻlib qoldim.
5 Betashvish yurganlar kulfatga takabburlik bilan qaraydilar.
Falokatni qoqilayotganlarning taqdiri deb biladilar.
6 Oʻgʻrilarning chodirida ham tinchlik hukmron,
Xudoning gʻazabini keltiradiganlar ham xavf–xatarsiz yuribdi.
Goʻyo ular «gah» desa, Xudo qoʻliga qoʻnadi!
7 Mana, hayvonlardan soʻranglar,
Ular sizlarga oʻrgatadilar.
Osmondagi qushlardan soʻranglar,
Ular sizlarga aytib beradilar.
8 Yerdan soʻranglar, u sizlarga yoʻl–yoʻriq koʻrsatadi.
Dengizdagi baliqlar sizlarga tushuntiradilar.
9 Mana shu jonzotlarning orasida qaysi biri
Hammasiga Egamiz sababchi ekanini bilmaydi?!
10 Har bir jonivorning hayotiyu
Insonlarning nafasi Uning qoʻlidadir.
11 Ogʻiz ovqatning taʼmini biladi.
Xuddi shunday qilib, quloq ham eshitgan soʻzlarini sinab koʻrishi kerak–ku?!
12 Aql–idrok uzoq umr koʻrgan odamlarda,
Donolik keksalarda boʻladi.
13 Lekin haqiqiy donolik va qudrat Xudodadir.
Maslahat va aql–idrok Unga tegishlidir.
14 Agar Xudo nimanidir buzsa, qayta qurib boʻlmaydi,
Agar U qamab qoʻysa, hech kim qochib keta olmaydi.
15 Agar U yomgʻirni ushlab tursa, yer choʻlga aylanadi.
Suvlarni qoʻyib yuborsa, yer yuzini suv bosadi.
16 Kuch va zafar Xudoga tegishli!
Yolgʻonchiyu aldanganlar ham Uning qoʻlida!
17 U maslahatchilarni qip–yalangʻoch qilib qoʻyadi,
Hakamlarni ham aqldan ozdiradi.
18 Xudo shohlarning ham toʻnlarini yechib tashlaydi.
Ularni qul qilib, bellariga arqon bogʻlab qoʻyadi.
19 Ruhoniylarni ham qip–yalangʻoch qilib qoʻyadi,
Mustahkam oʻrnashganlarni Xudo agʻdarib tashlaydi.
20 Ishonchli maslahatchilarni tildan qoldiradi,
Oqsoqollarni esa idrokidan mahrum qiladi.
21 Shahzodalarning ustidan sharmandalik yogʻdiradi,
Kuchlilarning qurol–aslahalarini tortib oladi.
22 Xudo zulmatning eng yashirin joylarini ochadi,
Tim qorongʻiliklarni ham yoritadi.
23 Xalqlarni yuksaltiradi–yu, yana Oʻzi ularni halokatga duchor qiladi,
Xalqlarni koʻpaytiradi–da, keyin ularni tarqatib yuboradi.
24 Yer yuzidagi yoʻlboshchilarni aql–zakovatdan mahrum qiladi,
Ularni soʻqmoqsiz choʻllarda sargardon qilib qoʻyadi.
25 Nursiz bir qorongʻilikda ular paypaslanib yuradilar.
Xudo ularni mast odamday qilib qoʻyadi,
Ular dovdirab yuradigan boʻlib qoladilar.
