1 Wherefore when we could no longer forbear, we thought it good to be left at Athens alone; 2 And sent Timotheus, our brother, and minister of God, and our fellowlabourer in the gospel of Christ, to establish you, and to comfort you concerning your faith: 3 That no man should be moved by these afflictions: for yourselves know that we are appointed thereunto. 4 For verily, when we were with you, we told you before that we should suffer tribulation; even as it came to pass, and ye know. 5 For this cause, when I could no longer forbear, I sent to know your faith, lest by some means the tempter have tempted you, and our labour be in vain. 6 But now when Timotheus came from you unto us, and brought us good tidings of your faith and charity, and that ye have good remembrance of us always, desiring greatly to see us, as we also to see you: 7 Therefore, brethren, we were comforted over you in all our affliction and distress by your faith: 8 For now we live, if ye stand fast in the Lord. 9 For what thanks can we render to God again for you, for all the joy wherewith we joy for your sakes before our God; 10 Night and day praying exceedingly that we might see your face, and might perfect that which is lacking in your faith? 11 Now God himself and our Father, and our Lord Jesus Christ, direct our way unto you. 12 And the Lord make you to increase and abound in love one toward another, and toward all men , even as we do toward you: 13 To the end he may stablish your hearts unblameable in holiness before God, even our Father, at the coming of our Lord Jesus Christ with all his saints.
3–BOB
1-3 Oxiri chiday olmay, ukamiz Timoʻtiyni oldingizga yuborishga qaror qildik. Oʻzimiz esa Afina shahrida qoldik . Masih haqidagi Xushxabarni targʻib etishdagi Xudoning xizmatida Timoʻtiy bizning hamkorimizdir. Azob–uqubatlar tufayli yoʻldan toymasligingiz uchun Timoʻtiy sizlarni imonda mustahkamlab, dalda bersin, dedik. Qiyinchiliklarga uchrashimiz peshanamizga yozilganini oʻzingiz bilasiz–ku! 4 Axir, azob–uqubatlarga uchraymiz, deb oldingizda boʻlganimizda sizlarni ogohlantirgandik. Mana, biz aytganimizdek boʻldi. 5 Shuning uchun ortiqcha sabr qila olmay, imoningiz haqida bilib kelsin deb, Timoʻtiyni yubordim. Shayton sizlarni vasvasaga solib, ishimizni bekor qilgan boʻlsa kerak, deb qoʻrqqan edim.
6 Mana, Timoʻtiy sizlarning oldingizdan qaytib keldi . Bizga sizlarning imoningiz va sevgingiz haqida yaxshi xabar olib keldi. Biz sizlarni sogʻinganimizdek, sizlar ham bizni sogʻinib qolibsiz. Bizni yaxshi soʻzlar bilan eslar ekansiz. Timoʻtiy bularni bizga aytib berdi. 7 Shunday qilib, birodarlar, qiyinchiliklar va azob–uqubatlarda boʻlsak ham, sizlarning imoningiz haqida eshitib, ancha tasalli topdik. 8 Rabbimiz Isoga boʻlgan imoningiz qatʼiy ekan, endi biz yengil nafas olib yashaymiz. 9 Sizlar tufayli biz Xudo oldida quvonchga toʻlib yuribmiz. Shunday ekan, qanday qilib Xudoga oʻz minnatdorchiligimizni bildirmay tura olamiz?! 10 Sizlar bilan yana diydor koʻrishaylik, imoningizga imon qoʻshaylik deb, kechayu kunduz jon–jahdimiz bilan ibodat qilyapmiz.
11 Otamiz Xudoning Oʻzi va Rabbimiz Iso sizlarning oldingizga borishimiz uchun yoʻl ochsin. 12 Sizga boʻlgan mehrimiz toʻlib–toshgani kabi, Rabbimiz sizlarning ham bir–biringizga va boshqa hammaga boʻlgan mehr–muhabbatingizga qalbingizni toʻldirib–toshirsin. 13 Shunda qalblaringiz sobit boʻladi, Rabbimiz Iso Oʻz farishtalari bilan kelganda, sizlar Otamiz Xudo oldida aybsiz va pok tura olasizlar.
