1 The burden of the word of the LORD in the land of Hadrach, and Damascus shall be the rest thereof: when the eyes of man, as of all the tribes of Israel, shall be toward the LORD. 2 And Hamath also shall border thereby; Tyrus, and Zidon, though it be very wise. 3 And Tyrus did build herself a strong hold, and heaped up silver as the dust, and fine gold as the mire of the streets. 4 Behold, the Lord will cast her out, and he will smite her power in the sea; and she shall be devoured with fire. 5 Ashkelon shall see it , and fear; Gaza also shall see it , and be very sorrowful, and Ekron; for her expectation shall be ashamed; and the king shall perish from Gaza, and Ashkelon shall not be inhabited. 6 And a bastard shall dwell in Ashdod, and I will cut off the pride of the Philistines. 7 And I will take away his blood out of his mouth, and his abominations from between his teeth: but he that remaineth, even he, shall be for our God, and he shall be as a governor in Judah, and Ekron as a Jebusite. 8 And I will encamp about mine house because of the army, because of him that passeth by, and because of him that returneth: and no oppressor shall pass through them any more: for now have I seen with mine eyes.
9 ¶ Rejoice greatly, O daughter of Zion; shout, O daughter of Jerusalem: behold, thy King cometh unto thee: he is just, and having salvation; lowly, and riding upon an ass, and upon a colt the foal of an ass. 10 And I will cut off the chariot from Ephraim, and the horse from Jerusalem, and the battle bow shall be cut off: and he shall speak peace unto the heathen: and his dominion shall be from sea even to sea, and from the river even to the ends of the earth. 11 As for thee also, by the blood of thy covenant I have sent forth thy prisoners out of the pit wherein is no water.
12 ¶ Turn you to the strong hold, ye prisoners of hope: even to day do I declare that I will render double unto thee; 13 When I have bent Judah for me, filled the bow with Ephraim, and raised up thy sons, O Zion, against thy sons, O Greece, and made thee as the sword of a mighty man. 14 And the LORD shall be seen over them, and his arrow shall go forth as the lightning: and the Lord GOD shall blow the trumpet, and shall go with whirlwinds of the south. 15 The LORD of hosts shall defend them; and they shall devour, and subdue with sling stones; and they shall drink, and make a noise as through wine; and they shall be filled like bowls, and as the corners of the altar. 16 And the LORD their God shall save them in that day as the flock of his people: for they shall be as the stones of a crown, lifted up as an ensign upon his land. 17 For how great is his goodness, and how great is his beauty! corn shall make the young men cheerful, and new wine the maids.
9–БОБ
Исроилнинг душманлари устидан чиқарилган ҳукм
1 Башорат. Эгамизнинг сўзи Хадрах юртига қаршидир.
Дамашқ шаҳрига қаратилгандир.
Эгамиз барча Исроил қабилаларини кузатиб тургандай,
Бутун инсониятни ҳам кузатади .
2 Хадрахга чегарадош бўлган Хомат ҳам,
Доноларга тўла бўлган Тир ва Сидон ҳам Эгамизнинг кўзи остидадир .
3 Тир шаҳри ўзига қалъа қуриб олган,
Шунчалик кўп кумуш ва олтин йиққанки,
Улар кўчадаги чанг ва лойдайдир.
4 Лекин энди Раббий уларнинг мулкини тортиб олади,
Бойликларини денгизга улоқтиради.
Шаҳарнинг ўзи эса оловга ем бўлади.
5 Ашқалон шаҳри буни кўриб, қўрқувга тушади,
Ғазо ҳам даҳшатга тушиб қалтирайди,
Умиди пучга чиққан
Эхрон ҳам шу аҳволга тушади.
Ғазонинг шоҳи ҳалок бўлади,
Ашқалонда эса ҳеч бир зот қолмайди.
6 Эгамиз шундай дейди:
“Ашдодда насли бузилган халқлар яшайди.
Ҳа, Мен Филистларнинг такаббурлигига чек қўяман.
7 Мен Филистларнинг оғзидаги қонли гўштни,
Тишларидаги ҳаром овқатни олиб ташлайман.
Филистларнинг тирик қолганлари Менга тегишли бўлади,
Улар Яҳудонинг авлодидай бўлиб қолади.
Эхрон ҳам Ёбус халқидай
Ўз халқимнинг бир қисми бўлади.
8 Босқинчилардан асрай деб
Мен Ўзим уйимни қўриқлайман.
Халқимнинг юртини ҳеч ким босиб ололмас,
Ҳа, Мен ҳаммасини кўриб турибман.
Бўлажак шоҳ
9 Хурсанд бўлиб, қувонинг,
Эй Қуддус халқи!
Шодлик ила ҳайқиринг,
Эй Сион аҳолиси!
Мана, шоҳингиз келяпти.
У зафар қозонган ғолибдир.
Шунга қарамай,
Камтариндир шоҳингиз,
У эшакнинг устида,
Ҳа, эшакнинг боласини —
Хўтикни миниб келяпти.
10 Мен Эфрайимнинг жанг араваларини йўқотаман,
Қуддуснинг жанг отларини тортиб оламан.
Уруш камонлари ҳам йўқ қилинади,
Шоҳингиз халқларга тинчлик келтиради.
Мен бир денгиздан иккинчисига қадар,
Фурот дарёсидан тортиб
Ер юзининг тўрт томонига ҳукмронлик қиламан.
Худо Ўз халқини қайта тиклайди
11 Мен сизлар билан қилган,
Қурбонлик қони билан тасдиқланган аҳдим туфайли,
Асирларингизни сувсиз чуқурликдан озод қиламан.
12 Эй умидвор асирлар,
Ўз қалъангизга қайтинг.
Бугун Мен айтяпман,
Йўқотганларингизни икки баробар қилиб тиклайман.
13 Мен Яҳудони Ўз камонимдек қайирдим,
Эфрайимни эса камоним ўқи қилдим.
Эй Сион , Мен сенинг ўғилларингни
Юнон ўғилларига қарши қўзғатаман.
Менинг қўлимда жангчининг қиличидай ўйнайсан.”
Эгамиз Ўз халқини ҳимоя қилади
14 Шундан кейин Эгамиз Ўз халқи узра зоҳир бўлади,
Унинг ўқи яшиндай отилади.
Эгамиз Раббий бурғуни чалиб,
Жанубдан келган қуюнлар орасида ҳужум қилади.
15 Сарвари Олам Ўз халқини ҳимоя қилади,
Улар душманларини қириб,
Ёв палахмонларини оёқ ости қилиб ташлайдилар.
Қурбонлик сўйгандай ёв қонини тўкадилар,
Қурбонгоҳ шохлари қонга белангандай,
Улар душманларининг қонига беланадилар.
Шаробу май билан ғалабани нишонлайдилар,
Хурсандлигидан маст одамдай ҳайқирадилар.
16 Ўша куни уларнинг Эгаси Худо
Ўз халқини қутқаради.
Ахир, улар Эгамизнинг сурувидир.
Эгамизнинг юртида улар
Тож гавҳарларидай порлайдилар.
17 Унинг халқи қандай гўзал ва ажойиб!
Янги шаробу донлар
Йигит–қизларни бақувват қилар.
