1 The song of songs, which is Solomon’s.
2 Let him kiss me with the kisses of his mouth: for thy love is better than wine. 3 Because of the savour of thy good ointments thy name is as ointment poured forth, therefore do the virgins love thee. 4 Draw me, we will run after thee: the king hath brought me into his chambers: we will be glad and rejoice in thee, we will remember thy love more than wine: the upright love thee. 5 I am black, but comely, O ye daughters of Jerusalem, as the tents of Kedar, as the curtains of Solomon. 6 Look not upon me, because I am black, because the sun hath looked upon me: my mother’s children were angry with me; they made me the keeper of the vineyards; but mine own vineyard have I not kept.
7 Tell me, O thou whom my soul loveth, where thou feedest, where thou makest thy flock to rest at noon: for why should I be as one that turneth aside by the flocks of thy companions?
8 ¶ If thou know not, O thou fairest among women, go thy way forth by the footsteps of the flock, and feed thy kids beside the shepherds’ tents. 9 I have compared thee, O my love, to a company of horses in Pharaoh’s chariots. 10 Thy cheeks are comely with rows of jewels , thy neck with chains of gold . 11 We will make thee borders of gold with studs of silver.
12 ¶ While the king sitteth at his table, my spikenard sendeth forth the smell thereof. 13 A bundle of myrrh is my wellbeloved unto me; he shall lie all night betwixt my breasts. 14 My beloved is unto me as a cluster of camphire in the vineyards of En-gedi. 15 Behold, thou art fair, my love; behold, thou art fair; thou hast doves’ eyes. 16 Behold, thou art fair, my beloved, yea, pleasant: also our bed is green. 17 The beams of our house are cedar, and our rafters of fir.
1–БОБ
1 Сулаймоннинг энг гўзал қўшиғи.
Биринчи қўшиқ
Қиз :
Ўпгин мени лабларинг билан,
Сенинг севгинг шаробдан ҳам ширинроқдир.
2 Атир мойларинг қанчалик хушбўй!
Ёқимли атир каби номинг ҳар тарафга таралар.
Шунинг учун қизлар сени севарлар.
3 Мени ўзинг билан олиб кет, тезроқ борайлик.
Эй шоҳим, мени ўз ётоғингга олиб киргин.
Қуддус қизлари:
Эй шоҳимиз, биз қувонамиз. Сиз билан севинамиз,
Шаробдан ҳам кўпроқ сизнинг севгингизни мақтаймиз.
Қиз:
Эй севгилим! Қизлар сени севиб, тўғри қилишади.
4 Эй Қуддус қизлари!
Мен қорачадан келган бўлсам ҳам гўзалман,
Кедар чодирларидай қора бўлсам ҳам,
Сулаймон пардаларидай чиройлидирман.
5 Қоралигим учун менга паст назар билан қараманглар.
Қуёш нурлари мени қорайтирди.
Ака–укаларимнинг мендан жаҳли чиқиб,
Мени узумзорлар қоровули қилиб қўйишди,
Аммо ўз узумзоримга қарай олмадим!
6 Севгилим, менга айтгин–чи,
Қаерда ўз подангни боқасан?
Туш вақти уларни қаерга ётқизасан?
Айт менга, яна подачи дўстларинг олдида
Уятсиз аёллардай бўлиб юрмай, ахир.
Йигит:
7 Қаердалигимни билмасанг,
Эй гўзалларнинг гўзали,
Поданинг изларидан боргин.
Чўпонларнинг чодирлари олдида
Ўз эчкиларингни ўтлатгин.
8 Эй севгилим,
Сен фиръавн аравасига қўшилган учқур отдай гўзалсан.
9 Зиракларинг туфайли ёноқларинг гўзалдир,
Марваридлар бўйнингни қандай чиройли қилар.
10 Сенга атаб тилладан безаклар,
Кумушдан тақинчоқлар ясаттираман.
Қиз:
11 Шоҳим ёнбошлаб ётганда,
Атирларим ўз ҳидини таратди.
12 Кўкракларим орасида ётган,
Хушбўй миррага тўла халтача кабидир менинг севгилим.
13 У мен учун Эн–Геди боғларидаги
Хина гулларидайдир.
Йигит:
14 Гўзалдирсан, эй севгилим,
Сен гўзалсан!
Кўзларинг кабутар кўзларидай назокатлидир.
Қиз:
15 Чиройлисан, эй севгилим,
Жуда ҳам хушрўйдирсан,
Ям–яшил майсалар бизнинг тўшагимиздир.
16 Садр дарахтлари томимиз бўлса,
Арчалар томимиз синчларидир.
