1 My son, attend unto my wisdom, and bow thine ear to my understanding: 2 That thou mayest regard discretion, and that thy lips may keep knowledge.
3 ¶ For the lips of a strange woman drop as an honeycomb, and her mouth is smoother than oil: 4 But her end is bitter as wormwood, sharp as a twoedged sword. 5 Her feet go down to death; her steps take hold on hell. 6 Lest thou shouldest ponder the path of life, her ways are moveable, that thou canst not know them . 7 Hear me now therefore, O ye children, and depart not from the words of my mouth. 8 Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house: 9 Lest thou give thine honour unto others, and thy years unto the cruel: 10 Lest strangers be filled with thy wealth; and thy labours be in the house of a stranger; 11 And thou mourn at the last, when thy flesh and thy body are consumed, 12 And say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof; 13 And have not obeyed the voice of my teachers, nor inclined mine ear to them that instructed me! 14 I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly.
15 ¶ Drink waters out of thine own cistern, and running waters out of thine own well. 16 Let thy fountains be dispersed abroad, and rivers of waters in the streets. 17 Let them be only thine own, and not strangers’ with thee. 18 Let thy fountain be blessed: and rejoice with the wife of thy youth. 19 Let her be as the loving hind and pleasant roe; let her breasts satisfy thee at all times; and be thou ravished always with her love. 20 And why wilt thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger? 21 For the ways of man are before the eyes of the LORD, and he pondereth all his goings.
22 ¶ His own iniquities shall take the wicked himself, and he shall be holden with the cords of his sins. 23 He shall die without instruction; and in the greatness of his folly he shall go astray.
5–БОБ
Зинога қарши огоҳлантириш
1 Ўғлим , донолигимга эътибор бер,
ақл–идрокимга қулоқ сол,
2 токи фаҳм–фаросатинг йўқолмасин,
билиминг сақлансин.
3 Бузуқ аёлнинг тилидан бол томади,
сўзлари — малҳамдай юмшоқ,
4 аммо оқибати заҳардай аччиқ,
ханжардай ўткирдир.
5 Оёқлари ўлим томон юради,
қадамлари ўликлар диёрига етаклайди.
6 У ҳаётга олиб борадиган йўлга эътибор бермайди,
йўллари беқарор, ўзи буни билмайди.
7 Ўғлим , менга қулоқ сол,
сўзларимдан чиқма.
8 У аёлдан узоқроқ юр,
унинг эшигига яқинлашма.
9 Бўлмаса, ўз обрўйингни бегоналарга,
ҳаётингни ёвузларга берган бўласан.
10 Бойлигингдан бегоналар баҳраманд бўлади,
меҳнат билан топган мол–мулкинг ўзгаларнинг уйида бўлади.
11 Умринг охирида,
вужудингу танангдан асар қолмагач,
фарёд қиласан.
12 Ўшанда шундай дейсан:
“Мен интизом ва танқиддан қанчалик нафратланар эдим–а,
13 на устозларимга,
на насиҳат берганларга қулоқ солибман.
14 Ана оқибат, жамоа орасида
ҳалокат қирғоғига келиб қолдим.”
15 Ўз сардобангдаги,
ўз қудуғингдаги сувни ичавер.
16 Булоқларинг ташқарида,
ирмоқларинг кўчада оқсинми?!
17 Уни бегоналар билан баҳам кўрма,
фақат ўзингники бўлсин.
18 Булоғинг сувлари муборак бўлсин,
кўз очиб кўрганинг билан қувонгин.
19 Жозибали оҳу ва гўзал кийик!
Унинг оғуши сени қониқтирсин,
доим унинг севгиси билан қаноатлангин.
20 Нега энди, ўғлим, бегона хотинни кўнглинг қўмсайди?
Нимага бегона аёлнинг оғушини қучасан?
21 Инсоннинг хатти–ҳаракатлари
Эгамизнинг кўзи олдидадир.
Эгамиз одамнинг барча ишларини кузатиб туради.
22 Фосиқнинг ишлари унинг ўзини ушлайди,
гуноҳлари уни занжирбанд қилади.
23 У аҳмоқлиги туфайли йўлдан озади,
тарбиясизлиги дастидан ўлади.
