1 And the LORD spake unto Moses, saying, 2 Make thee two trumpets of silver; of a whole piece shalt thou make them: that thou mayest use them for the calling of the assembly, and for the journeying of the camps. 3 And when they shall blow with them, all the assembly shall assemble themselves to thee at the door of the tabernacle of the congregation. 4 And if they blow but with one trumpet , then the princes, which are heads of the thousands of Israel, shall gather themselves unto thee. 5 When ye blow an alarm, then the camps that lie on the east parts shall go forward. 6 When ye blow an alarm the second time, then the camps that lie on the south side shall take their journey: they shall blow an alarm for their journeys. 7 But when the congregation is to be gathered together, ye shall blow, but ye shall not sound an alarm. 8 And the sons of Aaron, the priests, shall blow with the trumpets; and they shall be to you for an ordinance for ever throughout your generations. 9 And if ye go to war in your land against the enemy that oppresseth you, then ye shall blow an alarm with the trumpets; and ye shall be remembered before the LORD your God, and ye shall be saved from your enemies. 10 Also in the day of your gladness, and in your solemn days, and in the beginnings of your months, ye shall blow with the trumpets over your burnt offerings, and over the sacrifices of your peace offerings; that they may be to you for a memorial before your God: I am the LORD your God.
11 ¶ And it came to pass on the twentieth day of the second month, in the second year, that the cloud was taken up from off the tabernacle of the testimony. 12 And the children of Israel took their journeys out of the wilderness of Sinai; and the cloud rested in the wilderness of Paran. 13 And they first took their journey according to the commandment of the LORD by the hand of Moses.
14 ¶ In the first place went the standard of the camp of the children of Judah according to their armies: and over his host was Nahshon the son of Amminadab. 15 And over the host of the tribe of the children of Issachar was Nethaneel the son of Zuar. 16 And over the host of the tribe of the children of Zebulun was Eliab the son of Helon. 17 And the tabernacle was taken down; and the sons of Gershon and the sons of Merari set forward, bearing the tabernacle.
18 ¶ And the standard of the camp of Reuben set forward according to their armies: and over his host was Elizur the son of Shedeur. 19 And over the host of the tribe of the children of Simeon was Shelumiel the son of Zurishaddai. 20 And over the host of the tribe of the children of Gad was Eliasaph the son of Deuel. 21 And the Kohathites set forward, bearing the sanctuary: and the other did set up the tabernacle against they came.
22 ¶ And the standard of the camp of the children of Ephraim set forward according to their armies: and over his host was Elishama the son of Ammihud. 23 And over the host of the tribe of the children of Manasseh was Gamaliel the son of Pedahzur. 24 And over the host of the tribe of the children of Benjamin was Abidan the son of Gideoni.
25 ¶ And the standard of the camp of the children of Dan set forward, which was the rereward of all the camps throughout their hosts: and over his host was Ahiezer the son of Ammishaddai. 26 And over the host of the tribe of the children of Asher was Pagiel the son of Ocran. 27 And over the host of the tribe of the children of Naphtali was Ahira the son of Enan. 28 Thus were the journeyings of the children of Israel according to their armies, when they set forward.
29 ¶ And Moses said unto Hobab, the son of Raguel the Midianite, Moses’ father in law, We are journeying unto the place of which the LORD said, I will give it you: come thou with us, and we will do thee good: for the LORD hath spoken good concerning Israel. 30 And he said unto him, I will not go; but I will depart to mine own land, and to my kindred. 31 And he said, Leave us not, I pray thee; forasmuch as thou knowest how we are to encamp in the wilderness, and thou mayest be to us instead of eyes. 32 And it shall be, if thou go with us, yea, it shall be, that what goodness the LORD shall do unto us, the same will we do unto thee.
33 ¶ And they departed from the mount of the LORD three days’ journey: and the ark of the covenant of the LORD went before them in the three days’ journey, to search out a resting place for them. 34 And the cloud of the LORD was upon them by day, when they went out of the camp. 35 And it came to pass, when the ark set forward, that Moses said, Rise up, LORD, and let thine enemies be scattered; and let them that hate thee flee before thee. 36 And when it rested, he said, Return, O LORD, unto the many thousands of Israel.
10–БОБ
Кумуш карнайлар
1 Эгамиз Мусога айтди: 2 “Сен иккита кумуш карнай ясаттир, карнайлар зарб уриб ясалган бўлсин. Бу карнайлар жамоани йиғиш ҳамда йўлга чиқиш вақтини эълон қилиш учун керак бўлади. 3 Карнайларнинг иккаласи чалинганда, бутун жамоа сенинг олдингга — Учрашув чодири киравериши олдига тўплансин. 4 Карнайнинг биттаси чалинганда эса, Исроил қабилаларининг йўлбошчилари сенинг олдингга йиғилиб келишсин. 5 Карнай қисқа чалинганда, шарқдаги қароргоҳда турган қабилалар йўлга чиқишсин. 6 Иккинчи марта қисқа чалинганда эса, жанубдаги қароргоҳда турган қабилалар йўлга чиқишсин. Карнайнинг қисқа садоси йўлга чиқиш кераклигини билдиради . 7 Жамоани йиғиш лозим бўлганда эса, карнайлар бошқача садо чиқариб чалинсин. 8 Карнайни Ҳоруннинг ўғиллари, руҳонийлар чалишлари лозим. Бу амр сизлар учун ва сизларнинг авлодларингиз учун доимий қонун–қоидадир.
9 Юртингизга бостириб келган душманга қарши жангга отланаётганингизда, хатардан дарак бериб карнайларни чалинглар. Шунда Мен, Эгангиз Худо, сизларга ёрдам бериб, сизларни душманларингиз қўлидан халос қиламан. 10 Шунингдек, хурсандчилик кунларингизда — белгиланган байрамларингизда ва ой бошида қурбонликлар куйдирганингизда ҳамда тинчлик қурбонликларини келтирганингизда карнайларни чалинглар. Шунда Мен, Эгангиз Худо, сизларга ёрдам бераман. Зотан, Мен Эгангиз Худоман.”
Исроил халқи Синайдан кетади
11 Исроил халқи Мисрдан чиққандан кейин, иккинчи йилнинг иккинчи ойи йигирманчи кунида булут Муқаддас аҳд чодири тепасидан кўтарилди. 12 Шундан сўнг Исроил халқи Синай саҳросидан йўлга чиқди . Ниҳоят, булут Порон чўлида тўхтади. 13 Улар биринчи марта Эгамизнинг Мусо орқали берган амрига кўра, йўлга чиққан эдилар. 14 Биринчи бўлиб, Оминадав ўғли Нахшўн бошчилигида Яҳудо қароргоҳида турган қабилалар ўз байроғи остида гуруҳ–гуруҳ бўлиб йўлга чиқишди. 15 Иссахор қабиласига Зувор ўғли Натанил бошчилик қилар эди. 16 Забулун қабиласига Халон ўғли Элиёб бошчилик қилар эди.
17 Шундан кейин Муқаддас чодир йиғиштириб олинди. Гершон ва Марори уруғлари Чодирни кўтариб, йўлга чиқишди. 18 Кейин Шадувор ўғли Элизур бошчилигида Рубен қароргоҳида турган қабилалар ўз байроғи остида гуруҳ–гуруҳ бўлиб йўлга чиқишди. 19 Шимўн қабиласига Зуришадай ўғли Шалумиёл бошчилик қилар эди. 20 Гад қабиласига Дувел ўғли Элиасаф бошчилик қилар эди. 21 Кейин Чодирнинг муқаддас ашёларини кўтарган Қоҳот уруғи йўлга чиқди. Улар қароргоҳ қуриладиган жойга етиб боргунларича, Муқаддас чодир ўрнатиб бўлиниши керак эди. 22 Кейин Омиҳуд ўғли Элишама бошчилигида Эфрайим қароргоҳида турган қабилалар ўз байроғи остида гуруҳ–гуруҳ бўлиб йўлга чиқишди. 23 Манаше қабиласига Падозур ўғли Гамалиёл бошчилик қиларди. 24 Бенямин қабиласига Гидўнах ўғли Авидон бошчилик қиларди.
25 Энг охирида Омишадай ўғли Охазар бошчилигида Дан қароргоҳидаги қабилалар ўз байроғи остида гуруҳ–гуруҳ бўлиб йўлга чиқишди. Улар Исроил қароргоҳларининг қоровуллар бўлинмасини ташкил қилишган эди. 26 Ошер қабиласига Охрон ўғли Пахиёл бошчилик қиларди. 27 Нафтали қабиласига Энан ўғли Охир бошчилик қиларди. 28 Исроил халқи доим шу тартибда гуруҳ–гуруҳ бўлиб йўлга чиқар эди.
29 Мусо ўзининг қайнағаси, Мидиёнлик Ятро ўғли Хўвовга деди:
— Эгамиз, сизларга бераман, деб ваъда қилган юртга биз кетяпмиз, сиз ҳам биз билан юринг. Эгамиз бизга кўп яхшиликларни ваъда қилган, агар биз билан борсангиз, биз ҳам сизга яхшилик қиламиз.
30 — Бормайман, — деди Хўвов, — мен ўз юртимга — ўзимнинг қариндошларим олдига қайтиб кетаман.
31 — Илтимос, бизни ташлаб кетманг! — деди унга Мусо. — Саҳронинг қайси жойига чодир тикиш кераклигини сиз биласиз. Сиз бизнинг кўзимиз бўласиз. 32 Агар биз билан бирга борсангиз , Эгамиз бизга қилган ҳамма яхшиликларни сиз билан баҳам кўрамиз.
33 Улар Эгамизнинг муқаддас тоғини тарк этганларидан сўнг, уч кун йўл юришди. Левилар чодир тикадиган жойини топиш учун Эгамизнинг Аҳд сандиғини доимо олдинда кўтариб боришарди. 34 Улар кундуз куни йўл юрганларида, Эгамизнинг булути уларнинг устида борар эди. 35 Сандиқ йўлга чиққанда, Мусо шундай дерди:
“Қўзғал, эй Эгам,
Сенинг ғанимларинг тумтарақай бўлсин.
Сени кўролмаганлар олдингдан қочиб кетсин.”
36 Аҳд сандиғи тўхтаганда эса Мусо шундай дерди:
“Қайт, эй Эгам,
Минг–минглаб Исроил халқи орасига!”
