1 Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach. 2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens. 3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows. 4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us. 5 Our necks are under persecution: we labour, and have no rest. 6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread. 7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities. 8 Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand. 9 We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness. 10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine. 11 They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah. 12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured. 13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood. 14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick. 15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning. 16 The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim. 18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it. 19 Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation. 20 Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time? 21 Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old. 22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
5–БОБ
Раҳм–шафқат илтижоси
1 Эй Эгам, бошимизга тушган кўргиликни ёдингда тутгин,
Қанчалар хор бўлганимизни бир кўриб қўйгин!
2 Мулк қилиб олган еримиз ажнабийлар қўлига тушди,
Келгиндилар уйларимизга эга бўлишди.
3 Отасиз етимдай бўлиб қолдик биз,
Бевага ўхшаб қолди оналаримиз.
4 Биз ичган сувимизга пул тўлаймиз,
Ёққани ўтинни сотиб оламиз.
5 Ёвларимиз таъқиб қилиб, қўймас бизни ҳолимизга,
Чарчаб кетдик, тиним йўқ бизга.
6 Тўйгунча нон еймиз деб,
Миср ва Оссурия билан биз сулҳ туздик.
7 Аждодларимиз гуноҳ қилиб, ўтиб кетди,
Аммо уларнинг жазосини биз тортяпмиз энди.
8 Бизга ҳукмронлик қилаётир қуллар,
Улар зулмидан бизни ким қутқарар?!
9 Нон излаймиз жонимизни қўйиб хавф остига,
Чунки каллакесарлар писиб ётибди далаларда.
10 Очарчилик дастидан чиққан иссиғимиз,
Тандирдай қизиган бизнинг баданимиз.
11 Ғанимларимиз Қуддусда аёлларни зўрлашди,
Яҳудо шаҳарларида қизларнинг номусига тегишди.
12 Қўлларидан осишди йўлбошчиларимизни,
Хор қилишди оқсоқолларимизни.
13 Йигитлар тегирмон тошини тортяпти,
Ўғлонлар оғир ўтин остида гандираклаб қолди.
14 Шаҳар дарвозасида оқсоқоллар ўтирмайдиган бўлди,
Йигитлар шодон куйлар чалмайдиган бўлди.
15 Кўнглимизни шодлик тарк этди,
Ўйин–кулгимиз азага айланди.
16 Бошимиздаги тожимиз тушиб кетди,
Гуноҳ қилдик! Шўримиз қуриди!
17 Дарду аламга тўлди юрагимиз,
Йиғлайвериб хиралашди кўзимиз.
18 Ахир, Сион тоғи ҳувиллаб қолди,
Чиябўрилар у ерда изғиб юрибди.
19 Сен эса, эй Эгам, абадий ҳукмронлик қиласан,
Авлодлар оша Ўз тахтингда ўтирасан.
20 Нечун бизни Сен тамом унутдинг?
Нечун узоқ вақтга ташлаб қўйдинг?
21 Эй Эгам, бизни Ўзингга қаратгин,
Токи Сенга қайтайлик.
Қадимги улуғворлигимизни тиклагин.
22 Наҳотки Сен биздан бутунлай воз кечдинг?!
Қаҳру ғазабингнинг ҳад–поёни бордир, ахир?!
