1 I made a covenant with mine eyes; why then should I think upon a maid? 2 For what portion of God is there from above? and what inheritance of the Almighty from on high? 3 Is not destruction to the wicked? and a strange punishment to the workers of iniquity? 4 Doth not he see my ways, and count all my steps? 5 If I have walked with vanity, or if my foot hath hasted to deceit; 6 Let me be weighed in an even balance, that God may know mine integrity. 7 If my step hath turned out of the way, and mine heart walked after mine eyes, and if any blot hath cleaved to mine hands; 8 Then let me sow, and let another eat; yea, let my offspring be rooted out.
9 If mine heart have been deceived by a woman, or if I have laid wait at my neighbour’s door; 10 Then let my wife grind unto another, and let others bow down upon her. 11 For this is an heinous crime; yea, it is an iniquity to be punished by the judges. 12 For it is a fire that consumeth to destruction, and would root out all mine increase. 13 If I did despise the cause of my manservant or of my maidservant, when they contended with me; 14 What then shall I do when God riseth up? and when he visiteth, what shall I answer him? 15 Did not he that made me in the womb make him? and did not one fashion us in the womb?
16 If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail; 17 Or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof; 18 (For from my youth he was brought up with me, as with a father, and I have guided her from my mother’s womb;) 19 If I have seen any perish for want of clothing, or any poor without covering; 20 If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep; 21 If I have lifted up my hand against the fatherless, when I saw my help in the gate: 22 Then let mine arm fall from my shoulder blade, and mine arm be broken from the bone. 23 For destruction from God was a terror to me, and by reason of his highness I could not endure.
24 If I have made gold my hope, or have said to the fine gold, Thou art my confidence; 25 If I rejoiced because my wealth was great, and because mine hand had gotten much; 26 If I beheld the sun when it shined, or the moon walking in brightness; 27 And my heart hath been secretly enticed, or my mouth hath kissed my hand: 28 This also were an iniquity to be punished by the judge: for I should have denied the God that is above. 29 If I rejoiced at the destruction of him that hated me, or lifted up myself when evil found him: 30 Neither have I suffered my mouth to sin by wishing a curse to his soul. 31 If the men of my tabernacle said not, Oh that we had of his flesh! we cannot be satisfied. 32 The stranger did not lodge in the street: but I opened my doors to the traveller.
33 If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom: 34 Did I fear a great multitude, or did the contempt of families terrify me, that I kept silence, and went not out of the door? 35 Oh that one would hear me! behold, my desire is, that the Almighty would answer me, and that mine adversary had written a book. 36 Surely I would take it upon my shoulder, and bind it as a crown to me. 37 I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I go near unto him. 38 If my land cry against me, or that the furrows likewise thereof complain; 39 If I have eaten the fruits thereof without money, or have caused the owners thereof to lose their life: 40 Let thistles grow instead of wheat, and cockle instead of barley. The words of Job are ended.
31–БОБ
Аюб айбсизлигини охирги марта таъкидлайди
1 Мен: «Аёл–қизларга шаҳват билан қарамайман», деб
Кўзларим билан аҳд тузган эдим.
2 Хўш, Худо менга берган насиба нима бўлди?!
Қодир Худо мен учун нима буюрган?!
3 Адолатсизларнинг бошига офат,
Бадкирдорларнинг бошига кулфат тушади–ку.
4 Худо ҳамма йўлларимни кўради,
Босган қадамимни кузатиб туради.
5 Агар ёлғон гапирган бўлсам,
Тилим ёлғон–яшиққа тўла бўлса,
6 Майли, Худо мени адолат тарозисида тортиб кўрсин,
Шунда У поклигимни билиб олади.
7 Агар тўғри йўлдан оғиб кетган бўлсам,
Нафсим мени йўлдан уриб,
Қўлларимни булғаган бўлсам,
8 Майли, мен экай, ҳосили бировга насиб бўлсин,
Даламда унган экинлар суғуриб ташлансин.
9 Бирор аёл мени йўлдан урган бўлса,
Шаҳват билан қўшнимни пойлаган бўлсам,
10 Майли, хотиним бошқаларнинг буғдойини янчсин,
Бегона эркаклар унинг олдига кирсин.
11 Ахир, шаҳват бузуқлик–ку!
Бу гуноҳ албатта ҳукм қилинади.
12 Ҳалокат диёригача етиб борадиган оловдайдир у,
Бор–будимни таг–томири билан еб битиради.
13 Қулларим, чўриларим мен ҳақимда шикоят қилганда,
Уларга нисбатан доим адолатли бўлганман.
14 Акс ҳолда, Худо ҳукмга турганда мен нима қилардим?
Худо мени сўроқ қилганда нима деган бўлардим?
15 Мени яратган уларни ҳам яратган–ку!
Онамизнинг қорнида барчамизга шакл берган — Худо–ку!
16 Муҳтожлар мадад сўраганда, қайтариб юбормадим,
Беваларнинг умидини пучга чиқармадим.
17 Овқатимни бир ўзим емадим,
Етимлар билан бўлишдим.
18 Ёшлигимдан етимларга ота бўлдим,
Умрим бўйи беваларга ғамхўрлик қилдим.
19-20 Кўзим тушган яланғоч бечоралар
Қўйларимдан қирқиб олинган жунлар билан исинди.
Уст–боши бўлмаган фақирларга меҳр кўрсатдим,
Шунинг учун улар мени дуо қилди.
21 Агар қозихонада сўзим ўтишини билиб туриб,
Етимларга қарши қўл кўтарган бўлсам,
22 Қўлларим синиб қолсин,
Қўлим елкамдан узилиб тушсин.
23 Мен Худодан келадиган кулфатдан қўрқардим,
Худонинг улуғворлигини била туриб, бундай иш қила олмасдим.
24 Тиллага ишондимми?
Тоза тиллага умид боғладимми?
25 Бойлигим кўплигидан ёки мол–мулким билан мақтандимми?
26 Осмондаги ёруғ қуёшга қараб,
Гўзал ойнинг сузишини кузатиб,
27 Юрагим васвасага тушдими?
Уларга сиғиндимми?
28 Агар шундай қилган бўлсам, бу ҳам ҳукмга лойиқ гуноҳ бўлар эди.
Ахир, бу иш билан юксакдаги Худога садоқатсизлик кўрсатган бўлардим–да!
29 Ҳатто ғанимларимга келган кулфатдан суюнмадим,
Бошига офат тушганда қувонмадим.
30 Уларни қарғашдан ўзимни тийдим,
Бошимга гуноҳ орттирмадим.
31 Хизматкорларим шундай дердилар:
«Аюбнинг чодирида гўшт еб, тўймаганлар борми?»
32 Ҳеч бир мусофир кўчада тунамас эди,
Чунки эшигим доимо сайёҳларга очиқ эди.
33 Бошқаларга ўхшаб, гуноҳларимни яширмадим,
Айбларимни юрагимда сақламадим.
34 Оломондан чўчийдиганлару
Одамларнинг гапидан қўрқадиганлар каби
Кўчага чиқмай, жим ўтиравермадим.
35 Кошки энди менга қулоқ соладиган бирортаси бўлса!
Мана арзимга ўзим қўл қўйяпман.
Энди Қодир Худо Ўзи жавоб берсин.
Қани энди, душманим айбларимни ёзиб берса,
36 Мен фахрланиб, уларни елкамга осган бўлардим,
Тож қилиб кийиб юрган бўлардим.
37 Ҳар бир босган қадамимга жавоб берган бўлардим,
Мағрур бир шаҳзода каби Худонинг олдига борган бўлардим.
38 Агар ерларим менга қарши фарёд қилса,
Ерларим эгатлари кўз ёшга тўла бўлса,
39 Баҳосини тўламай, ҳосилини еган бўлсам,
Деҳқонларнинг ўлимига сабабчи бўлган бўлсам,
40 Буғдой ўрнига тиканлар ўссин,
Арпа ўрнига газанда ўтлар чиқсин.”
Шундай қилиб, Аюбнинг гаплари тугади.
