1 Then Job answered and said, 2 Even to day is my complaint bitter: my stroke is heavier than my groaning. 3 Oh that I knew where I might find him! that I might come even to his seat! 4 I would order my cause before him, and fill my mouth with arguments. 5 I would know the words which he would answer me, and understand what he would say unto me. 6 Will he plead against me with his great power? No; but he would put strength in me. 7 There the righteous might dispute with him; so should I be delivered for ever from my judge.
8 Behold, I go forward, but he is not there; and backward, but I cannot perceive him: 9 On the left hand, where he doth work, but I cannot behold him: he hideth himself on the right hand, that I cannot see him: 10 But he knoweth the way that I take: when he hath tried me, I shall come forth as gold. 11 My foot hath held his steps, his way have I kept, and not declined. 12 Neither have I gone back from the commandment of his lips; I have esteemed the words of his mouth more than my necessary food .
13 But he is in one mind , and who can turn him? and what his soul desireth, even that he doeth. 14 For he performeth the thing that is appointed for me: and many such things are with him. 15 Therefore am I troubled at his presence: when I consider, I am afraid of him. 16 For God maketh my heart soft, and the Almighty troubleth me: 17 Because I was not cut off before the darkness, neither hath he covered the darkness from my face.
23–БОБ
Аюбнинг саккизинчи нутқи: у аччиқ шикоят қилади
1 Шунда Аюб яна гапирди:
2 “Бугун ҳам аччиқ шикоят қиламан ,
Оҳ–воҳдан ўзимни тута олмайман.
3 Қанийди, Худони қаердан топишни билсам,
Тахти олдига борган бўлардим!
4 Унинг олдига барча арзларимни ёйиб,
Ўз даъволаримни айтган бўлардим.
5 Ўшанда Унинг жавобини тинглаган бўлардим,
Унинг менга айтганларини тушунган бўлардим.
6 У буюк қудрати билан менга қарши чиқармиди?
Йўқ, У менга қулоқ тутган бўларди.
7 Ҳа, солиҳ инсон Унга келиб, арзини айта олади.
Ўз Ҳакамим мени бир умрга оқлайди.
8 Шарққа борсам, Худо йўқдир,
Ғарбга бориб ҳам Уни тополмайман.
9 Шимолда бирор иш қилса, мен Уни кўролмайман,
Жануб томон бурилса ҳам Уни тополмайман.
10 У эса менинг юрган йўлимни билади,
У мени синагандан кейин соф тилладай бўламан.
11 Мен фақат Худонинг йўлидан юрдим,
Унинг йўлини тутдим, четга оғмадим.
12 У берган амрлардан четга чиқмадим,
Кундалик ризқимдан ҳам кўра
Унинг сўзларини қимматли билдим .
13 Худо қарорида қатъий туради,
Ким Унинг фикрини ўзгартира олади?!
У нима хоҳласа, шуни қилади.
14 Менга қарши тузган режаларини
У охиригача бажаради,
Унинг бундай режалари ҳали кўп.
15 Шунинг учун Унинг ҳузурида қўрқувга тушаман,
Бу ҳақда ўйласам, мени ваҳима босади.
16 Худо мени журъатсиз қилиб қўйди,
Қодир Худо мени даҳшатга солиб қўйди.
17 Аммо юзимни қоплаган тим қоронғилик,
Зулмат менинг овозимни ўчира олмади.
