1 My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are ready for me. 2 Are there not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation? 3 Lay down now, put me in a surety with thee; who is he that will strike hands with me? 4 For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt them . 5 He that speaketh flattery to his friends, even the eyes of his children shall fail. 6 He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret. 7 Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow. 8 Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite. 9 The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
10 But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find one wise man among you. 11 My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart. 12 They change the night into day: the light is short because of darkness. 13 If I wait, the grave is mine house: I have made my bed in the darkness. 14 I have said to corruption, Thou art my father: to the worm, Thou art my mother, and my sister. 15 And where is now my hope? as for my hope, who shall see it? 16 They shall go down to the bars of the pit, when our rest together is in the dust.
17–БОБ
1 Руҳим тушган, умрим оз қолган,
Қабр мени кутиб турибди.
2 Мазах қилувчилар атрофимни ўраб олган.
Адоватларини ўз кўзларим билан кўриб турибман.
3 Эй Худо, Ўзинг мени кафилликка олгин.
Ахир, яна ким бор мени қўллайдиган?
4 Сен дўстларимнинг онгини ақл–заковат учун ёпиб қўйгансан,
Шунинг учун уларнинг устун бўлишларига йўл бермайсан.
5 Улар ўз фойдасини кўзлаб, дўстларига хиёнат қиладилар.
Шундайларнинг фарзандлари кўр бўлсин.
6 Худо мени одамлар орасида кулги қилиб қўйди,
Улар юзимга тупуришади.
7 Қайғудан кўзларим хиралашган,
Аъзои баданим заифлашиб, қоқ суяк бўлиб қолган.
8 Ўзини покдил деб билганлар мени кўриб ажабланяптилар,
Улар мени иккиюзламачи деб ўйлаяптилар.
Ўзини айбсиз деб билганлар мендан ғазабланяптилар.
9 Аммо шунга қарамай, солиҳ одам ўз йўлида юраверади,
Қўли пок бўлган кучайиб кетаверади.
10 Қани энди сизлар келинглар–чи?!
Орангиздан бирорта доно инсонни топа олармиканман?!
11 Мана кунларим ўтиб кетди,
Режаларим ҳам барбод бўлди,
Кўнглимдаги орзуларим пучга чиқди.
12 Дўстларим тунни кун, дейишади,
Атрофи қоп–қоронғи,
Лекин улар, ёруғлик яқин, деб туриб олишган.
13 Хўш, агар ўликлар диёри менинг уйим бўлса,
Тўшагимни зулматда ёзсам,
14 Қабрга, сен отамсан, десам,
Қурт–қумурсқаларни, онамсиз, опа–сингилларимсиз, десам,
15 Мен умидли одам бўламанми?
Мени, умиди бор, деб ким айтади?!
16 Наҳотки ўликлар диёрида умид бўлса?!
Йўқ, тупроқда ётганимда умид бўлмайди.”
