1 But now thus saith the LORD that created thee, O Jacob, and he that formed thee, O Israel, Fear not: for I have redeemed thee, I have called thee by thy name; thou art mine. 2 When thou passest through the waters, I will be with thee; and through the rivers, they shall not overflow thee: when thou walkest through the fire, thou shalt not be burned; neither shall the flame kindle upon thee. 3 For I am the LORD thy God, the Holy One of Israel, thy Saviour: I gave Egypt for thy ransom, Ethiopia and Seba for thee. 4 Since thou wast precious in my sight, thou hast been honourable, and I have loved thee: therefore will I give men for thee, and people for thy life. 5 Fear not: for I am with thee: I will bring thy seed from the east, and gather thee from the west; 6 I will say to the north, Give up; and to the south, Keep not back: bring my sons from far, and my daughters from the ends of the earth; 7 Even every one that is called by my name: for I have created him for my glory, I have formed him; yea, I have made him.
8 ¶ Bring forth the blind people that have eyes, and the deaf that have ears. 9 Let all the nations be gathered together, and let the people be assembled: who among them can declare this, and shew us former things? let them bring forth their witnesses, that they may be justified: or let them hear, and say, It is truth. 10 Ye are my witnesses, saith the LORD, and my servant whom I have chosen: that ye may know and believe me, and understand that I am he: before me there was no God formed, neither shall there be after me. 11 I, even I, am the LORD; and beside me there is no saviour. 12 I have declared, and have saved, and I have shewed, when there was no strange god among you: therefore ye are my witnesses, saith the LORD, that I am God. 13 Yea, before the day was I am he; and there is none that can deliver out of my hand: I will work, and who shall let it?
14 ¶ Thus saith the LORD, your redeemer, the Holy One of Israel; For your sake I have sent to Babylon, and have brought down all their nobles, and the Chaldeans, whose cry is in the ships. 15 I am the LORD, your Holy One, the creator of Israel, your King. 16 Thus saith the LORD, which maketh a way in the sea, and a path in the mighty waters; 17 Which bringeth forth the chariot and horse, the army and the power; they shall lie down together, they shall not rise: they are extinct, they are quenched as tow.
18 ¶ Remember ye not the former things, neither consider the things of old. 19 Behold, I will do a new thing; now it shall spring forth; shall ye not know it? I will even make a way in the wilderness, and rivers in the desert. 20 The beast of the field shall honour me, the dragons and the owls: because I give waters in the wilderness, and rivers in the desert, to give drink to my people, my chosen. 21 This people have I formed for myself; they shall shew forth my praise.
22 ¶ But thou hast not called upon me, O Jacob; but thou hast been weary of me, O Israel. 23 Thou hast not brought me the small cattle of thy burnt offerings; neither hast thou honoured me with thy sacrifices. I have not caused thee to serve with an offering, nor wearied thee with incense. 24 Thou hast bought me no sweet cane with money, neither hast thou filled me with the fat of thy sacrifices: but thou hast made me to serve with thy sins, thou hast wearied me with thine iniquities. 25 I, even I, am he that blotteth out thy transgressions for mine own sake, and will not remember thy sins. 26 Put me in remembrance: let us plead together: declare thou, that thou mayest be justified. 27 Thy first father hath sinned, and thy teachers have transgressed against me. 28 Therefore I have profaned the princes of the sanctuary, and have given Jacob to the curse, and Israel to reproaches.
43–БОБ
Исроил халқининг қутқарувчиси Эгамиздир
1 Энди, эй Ёқуб насли, сени яратган Эгамиз гапирмоқда!
Эй Исроил халқи, сени барпо қилган
Эгамиз шундай айтмоқда:
“Мен сени қутқардим,
Сенинг исмингни айтиб чақирдим,
Сен Меникисан, қўрқма!
2 Сувлардан ўтганингда
Мен сен билан бирга бўламан.
Дарёлардан ўтганингда
Сувлар сени кўммайди.
Оловдан ўтганингда
Аланга сени ёндирмайди,
Олов тафти сени куйдирмайди.
3 Ҳа, Мен Эганг Худодирман,
Исроил халқининг Муқаддас Худоси — қутқарувчингман.
Сен учун тўлов қилиб Мисрни бердим,
Ҳабашистон , Саво юртларини сенинг ўрнингга бердим.
4 Кўз олдимда азизсан, қадрлисан,
Мен сени севаман.
Шу боис сенинг эвазингга одамни,
Жонинг эвазига халқларни бераман.
5 Қўрқма, Мен сен билан биргаман,
Наслингни шарқдан олиб келаман,
Сизларни ғарбдан йиғиб келаман.
6 Шимолга: «Уларни бер», дейман.
Жанубга: «Уларни ушлаб қолма», деб айтаман.
Ўғилларим узоқлардан,
Қизларим ернинг четларидан келсин.
7 Менга тегишли бўлганларни
Ўз шуҳратим ҳақи яратдим,
Ўзим ижод қилиб, уларни бино қилдим.”
8 Эгамиз шундай демоқда:
“Халқимни йиғинглар.
Кўзи бор, аммо кўр бўлган,
Қулоғи бор, аммо кар бўлган халқимни тўпланглар.
9 Жамики элатлар бирга йиғилсин.
Қани, халқлар келиб қўшилсин.
Уларнинг орасидан ким буни айтиб беради?!
Ўтиб кетган нарсаларни ким бизга билдиради?!
Гувоҳларини чақириб, ҳақлигини исботласин,
Бошқалар эшитиб: «Бу тўғри», деб айтсин.”
10 Эгамиз шундай айтмоқда:
“Сизлар Менинг шоҳидимсизлар,
Сизлар Менинг қулимсизлар.
Мени билсин, Менга ишонсин, деб
Танҳо Худо Мен эканлигимни билсин, деб
Сизларни танладим.
Мендан олдин бирон худо бўлмаган,
Мендан кейин ҳам бўлмайди.
11 Мен Эгангизман!
Ёлғиз Мен Эгангизман,
Мендан бошқа қутқарувчи йўқ.
12 Мен Ўзим айтдим, қутқардим, билдирдим,
Орангизда бошқа бирон худо йўқ.”
Эгамизнинг каломи шудир:
“Мен Худоман, сизлар Менинг шоҳидларимсиз.
13 Ҳа, азалдан буён Мен Ўшаман,
Ҳеч ким Менинг қўлимдан қутула олмайди.
Мен қилганимни ким бекор қила олади?!”
Эгамиз Исроилни Бобилликлардан қутқаради
14 Исроил халқининг Муқаддас Худоси, қутқарувчингиз —
Эгамиз шундай демоқда:
“Сизларни деб Бобил устига лашкар юбораман,
Ўзлари фахрланган кемаларда
Бобилликлар қочишга мажбур бўладилар.
15 Мен Муқаддас Худойингиз — Эгангизман,
Исроил халқининг Яратувчиси — Шоҳингиз Менман.”
16 Эгамиз шундай демоқда:
“Мен денгизни бўлиб, йўл очдим,
Баҳайбат сувлар ичра сўқмоқ қилдим .
17 Жанг араваларию отларни,
Лашкару жангчиларни олиб чиқдим.
Ана улар ётибдилар, турмайдилар.
Пиликдай милтираб, ўчиб қолганлар.
18 Ўтмишдагиларни ёдга олманг,
Қадимгиларни ўйлайверманг.
19 Мана, Мен янги бир иш қиляпман.
Шу пайтнинг ўзидаёқ содир бўляпти! Кўрмаяпсизми?!
Мен саҳрода йўллар очаман,
Ҳа, чўлда дарёлар яратаман.
20 Ҳатто ёввойи ҳайвонлар Мени улуғлайди,
Чиябўри, туяқушлар ҳам Мени шарафлайди.
Зотан, танлаган халқимга сув берай дея,
Саҳрога сувлар юбордим,
Чўлда дарёлар яратдим.
21 Бу халқни Ўзим учун яратганман.
Улар Менга ҳамду сано айтсинлар.
Исроил халқининг гуноҳлари
22 Сен эса, эй Ёқуб насли, Менга сажда қилмадинг!
Эй Исроил халқи, сен Мендан безор бўлдинг!
23 Сен Менга қўйларингни атамадинг,
Уларни куйдириладиган қурбонлик қилмадинг.
Мени улуғлаш учун қурбонликлар келтирмадинг.
Мен назр–қурбонликларни сендан
Меъёридан кўп талаб қилмадим–ку!
Хушбўй тутатқиларни сендан
Ортиғи билан сўрамадим–ку!
24 Сен Менга хушбўй қамиш сотиб олмадинг.
Қурбонликлар ёғини келтирмадинг,
Мени рози қилмадинг.
Эвоҳ, гуноҳларинг билан Менга юк бўлдинг,
Айбларинг билан Мени чарчатдинг.
25 Ўзимнинг ҳақи–ҳурматим
Айбларингни кечирадиган Менман.
Гуноҳларингни ёдга олмайман.
26 Қани, бирга даъволашайлик.
Гапир! Айбсизлигингни исботла–чи!
Ёдимга сол–чи!
27 Ахир, энг катта бобонг гуноҳ қилганди.
Пайғамбару руҳонийларинг Менга қарши чиққанди.
28 Шу боис муқаддас масканнинг
Бошлиқларини ҳаром қиламан.
Ҳа, Ёқуб наслини ҳалокатга,
Исроил наслини ҳақоратга ҳукм этаман.”
