1 Hear ye this, O priests; and hearken, ye house of Israel; and give ye ear, O house of the king; for judgment is toward you, because ye have been a snare on Mizpah, and a net spread upon Tabor. 2 And the revolters are profound to make slaughter, though I have been a rebuker of them all. 3 I know Ephraim, and Israel is not hid from me: for now, O Ephraim, thou committest whoredom, and Israel is defiled. 4 They will not frame their doings to turn unto their God: for the spirit of whoredoms is in the midst of them, and they have not known the LORD. 5 And the pride of Israel doth testify to his face: therefore shall Israel and Ephraim fall in their iniquity; Judah also shall fall with them. 6 They shall go with their flocks and with their herds to seek the LORD; but they shall not find him; he hath withdrawn himself from them. 7 They have dealt treacherously against the LORD: for they have begotten strange children: now shall a month devour them with their portions.
8 Blow ye the cornet in Gibeah, and the trumpet in Ramah: cry aloud at Beth-aven, after thee, O Benjamin. 9 Ephraim shall be desolate in the day of rebuke: among the tribes of Israel have I made known that which shall surely be. 10 The princes of Judah were like them that remove the bound: therefore I will pour out my wrath upon them like water. 11 Ephraim is oppressed and broken in judgment, because he willingly walked after the commandment. 12 Therefore will I be unto Ephraim as a moth, and to the house of Judah as rottenness. 13 When Ephraim saw his sickness, and Judah saw his wound, then went Ephraim to the Assyrian, and sent to king Jareb: yet could he not heal you, nor cure you of your wound. 14 For I will be unto Ephraim as a lion, and as a young lion to the house of Judah: I, even I, will tear and go away; I will take away, and none shall rescue him .
15 ¶ I will go and return to my place, till they acknowledge their offence, and seek my face: in their affliction they will seek me early.
5–БОБ
1 Эгамиз шундай дейди:
“Эй руҳонийлар, эшитинг буни!
Диққат қилгин, Исроил халқи!
Қулоқ солгин, шоҳ хонадони!
Сизнинг устингиздан ҳукм кетяпти.
Сизлар Миспахда одамлар учун тузоқ бўлдингиз,
Товур тоғида ёйилган тўр бўлдингиз.
2 Қабиҳ ишларга ботиб кетдингиз!
Мен ҳаммангизнинг адабингизни бераман.
3 Эй Эфрайим , жуда яхши биламан сени,
Исроил, Мендан яшира олмассан ўз қилмишингни.
Сен, Эфрайим, Худога бевафо бўлдинг,
Эй Исроил, ўзингни ҳаром қилдинг.
4 Мен Худойингман,
Аммо қилмишларинг Менга қайтиб келишингга йўл қўймас.
Мен, ўз Эгангни сен билмайсан,
Чунки қалбинг шаҳватга тўлган .”
5 Исроилнинг мағрурлиги ўзига қарши гувоҳлик беряпти,
У жиноятлари туфайли қулайди.
Яҳудо ҳам у билан бирга йиқилади.
6 Исроил Эгамизнинг илтифотини излайди,
Қўй–молларини қурбонлик қилади,
Аммо Эгамизни топа олмайди,
Чунки Эгамиз уни тарк этган.
7 У Эгамизга хиёнат қилди ,
Бегоналардан никоҳсиз болалар туғди.
Кўп ўтмай у мулки билан бирга хароб бўлади.
Исроил билан Яҳудо орасидаги уруш
8 Эгамиз шундай дейди:
“Бурғу чалинг Гивода!
Карнай чалинг Рамада!
Байт–Обунда бонг уринг!
Эй Бенямин, ортингдан душман келяпти!
9 Жазо куни Эфрайим хароб бўлади.
Исроил қабилаларига эълон қилган бу сўзларим
Албатта рўёбга чиқади.
10 Яҳудо шаҳзодалари чегарани бузган фирибгарларга ўхшайди,
Мен уларнинг устига Ўз қаҳримни жаладай ёғдираман.
11 Ахир, Эфрайим бутларга эргашишни афзал кўрди,
Энди у эзилиб, ҳукмга бардош бера олмайди.
12 Мен Эфрайимни куядай емираман,
Яҳудо халқини қуртдай кемираман.
13 Эфрайим ўз бетоблигини тушунгач,
Яҳудо ўз яраларини кўргач,
Эфрайим Оссурияга борди,
Буюк шоҳни ёрдамга чақирди.
Аммо шоҳ уларни даволай олмайди,
Яраларига шифо бера олмайди.
14 Мен Эфрайимга шердай ҳужум қиламан,
Яҳудо халқига ёш арслондай ташланаман.
Уларни Ўзим тилка–пора қиламан,
Судраб, Ўзим билан олиб кетаман.
Уларни ҳеч ким халос эта олмас.
15 Улар ўз айбини бўйнига олгунча,
Чин дилдан Менга интилгунча,
Мен Ўз маконимга қайтиб кетаман.
Балки қайғули дамларида улар Менга қайтишар.”
