1 And David consulted with the captains of thousands and hundreds, and with every leader. 2 And David said unto all the congregation of Israel, If it seem good unto you, and that it be of the LORD our God, let us send abroad unto our brethren every where, that are left in all the land of Israel, and with them also to the priests and Levites which are in their cities and suburbs, that they may gather themselves unto us: 3 And let us bring again the ark of our God to us: for we enquired not at it in the days of Saul. 4 And all the congregation said that they would do so: for the thing was right in the eyes of all the people. 5 So David gathered all Israel together, from Shihor of Egypt even unto the entering of Hemath, to bring the ark of God from Kirjath-jearim. 6 And David went up, and all Israel, to Baalah, that is , to Kirjath-jearim, which belonged to Judah, to bring up thence the ark of God the LORD, that dwelleth between the cherubims, whose name is called on it . 7 And they carried the ark of God in a new cart out of the house of Abinadab: and Uzza and Ahio drave the cart. 8 And David and all Israel played before God with all their might, and with singing, and with harps, and with psalteries, and with timbrels, and with cymbals, and with trumpets.
9 ¶ And when they came unto the threshingfloor of Chidon, Uzza put forth his hand to hold the ark; for the oxen stumbled. 10 And the anger of the LORD was kindled against Uzza, and he smote him, because he put his hand to the ark: and there he died before God. 11 And David was displeased, because the LORD had made a breach upon Uzza: wherefore that place is called Perez-uzza to this day. 12 And David was afraid of God that day, saying, How shall I bring the ark of God home to me? 13 So David brought not the ark home to himself to the city of David, but carried it aside into the house of Obed-edom the Gittite. 14 And the ark of God remained with the family of Obed-edom in his house three months. And the LORD blessed the house of Obed-edom, and all that he had.
13–БОБ
Аҳд сандиғи Хират–Йўримдан келтирилади
1 Довуд ҳар бир лашкарбошиси — мингбоши ва юзбошилари билан маслаҳатлашди. 2-3 Сўнг бутун Исроил жамоасига деди: “Шоҳ Шоул даврида биз Худойимизнинг Аҳд сандиғига эътиборсиз бўлиб келдик . Келинглар, Аҳд сандиғини қайтариб олиб келайлик. Бутун Исроил бўйлаб хабар жўнатиб юртдаги жамики қариндош–уруғларимизни шу ерга йиғайлик, ўз шаҳарларида яшайдиган руҳонийлару левилар ҳам олдимизга йиғилиб келишсин. Агар сиз бунга рози бўлсангиз ва бу Эгамиз Худонинг иродаси бўлса, шуни қилайлик.” 4 Бутун жамоага бу таклиф маъқул тушиб, ҳамма таклифга рози бўлди.
5 Шундай қилиб, Довуд Худонинг Сандиғини Хират–Йўримдан Қуддусга олиб келиш учун бутун юртдаги — Мисрдаги Шихор дарёсидан тортиб, то шимолдаги Лево–Хомат шаҳрига қадар бўлган жойлардаги жамики Исроил халқини тўплади. 6 Улар биргаликда Худонинг Аҳд сандиғини олиб келиш учун Яҳудодаги Баалах, яъни Хират–Йўрим шаҳрига йўл олишди. Аҳд сандиғи икки каруб орасида тахт қурган Эгамизнинг номи билан аталган эди. 7 Худонинг Сандиғи Абунадавнинг уйида эди. Сандиқ янги арава устига ортилгач, Уззох билан Охё аравани ҳайдаб кетишди. 8 Довуд ва жамики Исроил халқи Худонинг ҳузурида берилиб ўйин–кулги қилаётган эдилар. Улар лира, арфа, чилдирма, зил ва карнайлар чалиб, қўшиқлар билан бу воқеани байрам қилаётган эдилар.
9 Улар Нохун деган одамнинг хирмонига етганларида, ҳўкизлар қоқилиб кетди. Уззох Сандиқни ушлаб қолмоқчи бўлиб қўлини узатди. 10 Лекин Уззох Аҳд сандиғига қўл узатгани учун , Эгамиз ундан ғазабланди. Уззохни уриб, жонини олди. Уззох ўша ерда — Худонинг олдида жон берди. 11 Эгамиз Уззохни нобуд қилгани учун Довуд қаттиқ ғазабланди. Ўша кундан буён шу жой “Параз–Уззох” деб айтилади.
12 Довуд ўша куни Худодан қўрқиб: “Қандай қилиб Худонинг Сандиғини ўзим билан олиб кела олар эканман?” деб ўйлади. 13 У Сандиқни ўзи билан Довуд қалъасига олиб бормай, уни Гатлик Обидадомнинг уйига ташлаб кетди. 14 Худонинг Сандиғи у ерда уч ой турди. Обидадомнинг хонадонига ва жамики мол–мулкига Эгамиз барака берди.
